29 poniedziałek Maj 2017
Posted in Etyka i moralność
III.
Jeśli się teraz zapytamy, jak się ma odbywać ten proces wychowania chrześcijańskiego, którego rezultatem byłoby harmonijne zjednoczenie pierwiastków przyrodzonych i nadprzyrodzonych i przeniknięcie łaską całego naszego życia codziennego, to odpowiedzi na to pytanie, winniśmy szukać w innych dogmatach.
12 piątek Maj 2017
Posted in Etyka i moralność
CHRZEŚCIJAŃSKIE WYCHOWANIE CHARAKTERU WYSNUTE Z DOGMATU[1]
Chrześcijańskie wychowanie charakteru nie jest jakimś procesem odrębnym od życia religijnego, któryby się rozwijał sam w sobie i tylko zdaleka, ubocznie, mniej lub więcej bezpośrednio ulegał wpływom dogmatu, czyli, innemi słowy, czynników nadprzyrodzonych.
Bynajmniej, chrześcijańskie wychowanie charakteru jest zagadnieniem rdzennie nadprzyrodzonem, zawartem w najistotniejszych dogmatach naszej wiary.
17 czwartek Wrz 2015
Posted in Inne
Trzy życia
Trojakie życie prowadzić może człowiek.
Pierwsze – życie zmysłowe – niższe i mniej wartościowe, wspólne nam jest ze zwierzętami. Zbyt wielu ludzi nie zna prawie żadnego innego, tak bardzo poddają się swoim namiętnościom i pożądaniom.
Drugie właściwe jest człowiekowi: to życie rozumu. Takim było życie dawnych mędrców – jeśli tacy istnieli – którzy usiłowali przystosować swe postępowanie do wskazówek sumienia.
Trzecie zowie się życiem z wiary. Nieskończenie wyższe i świętsze, jest ono chlubą prawdziwego chrześcijanina. Sprawiedliwy, idąc za prorokiem powtarza z upodobaniem apostoł, sprawiedliwy z wiary żyje (Żyd. 10, 38). To życie najgłębszego zjednoczenia z Bogiem. I Pan postępuje w stosunku do nas z zadziwiającym miłosierdziem, gdy za pomocą tajemnych dotknięć łaski nalega, abyśmy rozpoczęli je i odważnie w nim wytrwali.
Nierzadko jednak dusze mylą się co do tego życia. Niektóre dobre i wspaniałomyślne, gorliwe, sądzą, że są od niego bardzo dalekie, będąc pozbawione uczucia nabożeństwa i łatwości w modlitwie, inne, przeciwnie, żywiąc w sobie pewne dążenia religijne i oddając się pobożnym praktykom, wyobrażają sobie niekiedy, że postępują konsekwentnie według swoich przekonań,
13 niedziela Wrz 2015
Posted in Rodzina i wychowanie
8. Ostatnią wreszcie podstawą i zasadą prawdziwie religijnego wychowania jest nauczanie dzieci, aby się przyzwyczaiły do działania nie z pobudek li tylko czysto ziemskich, ludzkich, naturalnych, przyrodzonych, ale z pobudek wiary, nadprzyrodzonych!
Każdy rozumny człowiek, kiedy coś czyni, czyni dla czegoś, dla jakiejś pobudki. Pobudki te mogą być różne: szukanie li tylko przyjemności, zysku, pochwały, słowem pobudki tylko naturalne, ziemskie; albo też mogą być pobudki wyższe, nadnaturalne, nadziemskie: chęć podobania się P. Bogu, zebrania zasługi dla nieba i inne.
Pobudki tylko naturalne są te, które nam podaje sama tylko zmysłowa natura, względy czysto ludzkie i doczesne. Unikanie złego i grzechu i choćby nawet najlepsze działanie z pobudek tylko ziemskich nie jest jeszcze cnotą chrześcijańską, prowadzącą do prawdziwej przed Bogiem zasługi w wieczności, ale jest tylko cnotą naturalną, pogańską.
W tym celu pobożni rodzice powinni przy porannym paciorku nauczać dzieci swe sposobu wzbudzania dobrej intencji i codziennie z niemi przy paciorku tę intencję wzbudzać, Czytaj dalej
19 niedziela Kwi 2015
Posted in Rodzina i wychowanie
To też, niewiasto chrześcijańska, złóż codziennie tę ofiarę z siebie P. Bogu w porannej modlitwie, połącz swą ofiarę z ofiarą P. Jezusa na krzyżu i z ofiarami Mszy św. jak to czynią członkowie Apostolstwa modlitwy, – zrób tę ofiarę, aby otrzymać błogosławieństwo Boskie dla swego męża i swych dzieci, – i za te liczne dusze czyścowe, tak ciężko cierpiące i ratunku potrzebujące
4. Powiedziałem, że domy wasze, niewiasty chrześcijańskie, mają być jakby kościołem, jakby domem Bożym. W kościołach bywa głoszone słowo Boże, nauka Chrystusowa. Otóż, niewiasty chrześcijańskie, niechże i w domach waszych głosi się słowo Boże! Postaraj się o dobre, pobożne książki i książeczki i albo sama albo ktoś umiejący czytać niech je wieczorami czyta przy robocie, albo przynajmniej w wolnych chwilach w niedziele i święta. W prawdziwie chrześcijańskim domu powinien być przedewszystkiem katechizm, – i żywoty Świętych.
Znałem jednego radcę namiestnictwa, który co dzień z całą rodziną czytywał katechizm i żywoty Świętych! Bardzo ci też polecam iście złotą księgę ks. L. Goffinego, do oświecenia i zbudowania duszy, a w niej wykład Ewangelji na cały rok i zbiór najróżniejszych nauk potrzebnych każdemu chrześcijaninowi na cały rok. Księga ta powinna być w każdym katolickim domu i wiele się przyczyni do rozbudzenia prawdziwej pobożności. Takiem pobożnem czytaniem niech będzie też wspólne czytanie ustępów z >>Nowego Testamentu<<, następnie ustępów Tomasza á Kempis: >>O naśladowaniu Jezusa Chrystusa<<, >>Intencji miesięcznych<<, >>Głosów katolickich<<, książek duchownych, wydawanych przez Wydawnictwo XX Jezuitów w Krakowie, ul. Kopernika 26 i t. d.
W księgarniach jest tyle różnych książek, nieraz nawet bardzo drogich, i są ludzie, co je kupują i czytają; niechże ci starczy pieniędzy na kupienie tych, tak pożytecznych i tanich książeczek, – aby w każdym domu prawdziwie chrześcijańskim, była choćby mała bibljoteczka, jakby spiżarnia duchowa, z którejby niewiasty pobożne czerpały pokarm duchowny dla siebie i rodziny swojej… W wielu i bardzo wielu domach są biblioteki, lecz niestety składają się z samych książek niepożytecznych, z głupich powieści i romansów, z których nie tylko pożytku niema, ale tylko strata czasu i szkoda dla duszy, bo okazja wielu grzechów! Czytaj dalej
27 sobota Gru 2014
Posted in Święci Pańscy
Tagi
cnota czystości, cnota umiarkowania, młodzież, Pius XI, zagrożenia, św. Józef, św. Tomasz, życie nadprzyrodzone
Świętego Józefa nazywa Kościół „Wzorem czystości” „Joseph castissime”, a lilia w ręku jego jest symbolem duszy opanowanej, nieskalanej, pogrążonej w niebie. Lilia bowiem nie dlatego tylko jest oznaką czystości, że kwiaty jej są śnieżnej białości, ale i dlatego że rośnie prosto, wybiega ku niebu, odrywając się od ziemi, choć z niej czerpie soki żywotne. Czysta dusza również patrzy prosto ku górze i nie dotyka tego, co przyziemne, brudne.
„O jak piękny jest czysty rodzaj” mówi Mędrzec Pański, a Chrystus czyste serca nazywa „Błogosławionymi”. Odnosił to błogosławieństwo nie tylko do czystości ciała, ale i duszy, czystości umysłu i serca. Według nauki św. Tomasza „czystość jest to nawyk moralny regulujący użycie popędu gatunkowego własnym jego celem, a także normami wiary, jeśli chodzi o chrześcijański poziom tej cnoty”, (patrz Ks. Goliński: Cnota czystości według św. Tomasza, wyd. K.U.L. 1935). Szczytowym jej stanem to dziewictwo. U św. Józefa widzimy doskonałą cnotę dziewictwa, a skoro święty Patriarcha dany jest na wzór rodzinom, to znaczy, że i w małżeństwie obowiązuje cnota czystości mimo, że filozofia materialistyczna ściąga je z wyżyn Sakramentu do urzędu funkcji czysto zmysłowych.
Wielorakie są owoce czystości tak przedmałżeńskiej jak małżeńskiej, nie mówiąc już o dziewictwie. Czystość chroni od wielu występków, do których prowadzi rozwiązłość. Jako doskonałe opanowanie ciała przez ducha stwarza dobre warunki w dążeniu do doskonałości. Wedle orzeczeń lekarzy i fizjologów przedłuża młodość, przydaje jasność rozumowi, a woli energii; broni przed wielu chorobami systemu nerwowego i skarłowaceniem fizycznym. Zapewnia woli i uczuciom szlachetnym szerokie pole działania. Brak czystości powoduje miękkość, niestałość, zabija radość, która jest udziałem serc czystych. Wielkie znaczenie ma w życiu społecznym, przygotowuje zdrowych małżonków, gwarantuje wierność małżeńską, ułatwia wychowanie dzieci i stosunki społeczne. Jeżeli zaś chodzi o życie nadprzyrodzone, to otwiera duszę na przyjęcie Boga, który w szczególny sposób udziela się duszom czystym, jak to widzimy w życiu św. Józefa. Czystość nadaje duszy dziwny urok, który się odbija i na zewnątrz ułatwia modlitwę i ofiarę, jest strażniczką wiary i miłości. Czytaj dalej
