Luźne spostrzeżenia z ostatnich tygodni…

Tagi

etyka społeczna, katechizm, kościół, Maria Wspomożycielka wiernych, Najświętsza Maryja Panna, Novus Ordo, Przykazania, zagrożenia

Wielu ludzi na świecie jest całkowicie kierowana i zawładnięta przez media. Sądzą, że są wolni i samodzielnie myślą, gdy tymczasem reagują dokładnie tak jak jest to od nich oczekiwane. Prowadzi to do kolejnych rozłamów i podziałów w rodzinach i społeczeństwie; na tych fanatyków teorii spiskowych i na tych, którzy są większością. Przerażające jest to gdy ludzie nie kierują się zdrowym rozsądkiem tylko emocjami.

W przeciągu kilku tygodni władze wielu państw zdołały przeforsować wiele aktów prawnych, które zbliżają nas do totalnego uzależnienia jednostki od władzy światowej. Ponadto zbliża się ogromnymi krokami potężny kryzys gospodarczy, który dotknie cały świat i zapewne każdy z nas go odczuje…

W innej odsłonie po raz kolejny ukazał się światu obraz kościoła Novus Ordo. Kościoła, który nie pierwszy raz od lat sześćdziesiątych XX wieku wyrzeka się wiary i przykazań Boskich na rzecz ludzkich dyrektyw. Pod pozorem zdrowia i bezpieczeństwa kościół „świętego” Jana Pawła nakazał swym wiernym przyjmowanie „komunii” na rękę, odradził spełniania przykazań Boskich i kościelnych oraz korzystania z „Sakramentów”. Jeszcze bardziej zarysowuje się czym jest ten kościół w czasach globalizmu.

KU UZDROWIENIU ŚWIATA.

Tagi

Najświętsza Maryja Panna, Pośredniczka łask, Rycerz Niepokalanej, zagrożenia

O gdybyż wszyscy Jej ufali, do Niej się uciekali, na pewno mniej byłoby nieszczęśliwych, bezrobotnych, zgorzkniałych, rozczarowanych i zniechęconych do życia!

Jedno z pisemek wolnomyślicielskich, które za „szczytny” swój obowiązek uważa walkę z religją i z tem wszystkiem, co się odnosi do duszy i życia nadprzyrodzonego, zaatakowało „Rycerza Niepokalanej”, jako porywającego się „z oślą szczęką na bezrobocie”. Autora artykułu, człowieka zmaterjalizowanego i niewierzącego – zdaje się- w nic, jeno w pracę mózgu i mięśni (obywatel spod znaku Marksa, socjalista) irytują podziękowania. Szydzi więc sobie ów pisarczyk (może żydek, bo z cynizmem i bezczelnością odnosi się do Niepokalanej, na co Polak chybaby się nie zdobył) z podziękowań, składanych Matce Najśw. za otrzymane łaski, zwłaszcza za uzyskaną pracę.

Że sam jest niewierzącym, nieuznającym nic poza światem materjalnym, to mogłoby nam być obojętne, lecz jako wyznawców Chrystusa boli nas, bo pragnęlibyśmy, aby i ów materjalista, operujący sprawnie demagogicznemi wykrzyknikami, poznał także dobroć Marji, uznał Ją za kochającą go Matkę i stał się Jej dzieckiem przez miłość. Jest naszym bliźnim i dlatego żal nam, że się tak błąka.

Ale ów pan zbliża się do rzeczy świętych i nadnaturalnych ze swoim kiepskim łokciem. Nie mogąc zaś tam nic wymierzyć, bo rzeczy nadprzyrodzonych, łask nie mierzy się metrem ani wagą, – pluje na nie i pisze o tem. To nas już oburza. Bo jadem toczącym jego duszę zatruwa innych. Prawda, że tylko głupiec może się pisać na jego argumentację; tylko człowiek bezmyślny lub pozbawiony poczucia rzeczywistości może spodziewać się jeszcze, po tylu daremnych próbach, rozwiązania kwestji społecznej w oderwaniu od etyki i moralności chrześcijańskiej. Ale, niestety, doświadczenie wskazuje, że ludzi nie umiejących myśleć i czepiających się rozpaczliwie najgłupszych haseł, jeśli tylko opatrzy się je marką „postępowości”, jest wielu. I ci mogą zachwiać się w swych słabych i często bardzo nieuświadomionych przekonaniach religijnych.

I dlatego, że chodzi nam o ich dusze, zabieramy tu głos.

W TROSCE O POKÓJ.

Tagi

masoneria, pokój, Rycerz Niepokalanej, zagrożenia

Zbroją się gwałtownie najbardziej ci, co najwięcej o pacyfikacji świata mówią i najgłośniej zaręczają o swych zamiarach nieagresywnych, czysto pokojowych.

Była noc. Cicha, spokojna – niewypowiedzianych wdzięków pełna. Niebo wyiskrzone gwiazdami zdawało się schylać troskliwie i miłośnie nad biedną, zmęczoną ziemią.

Hyży wiatr popędził w pobliskie góry i roztrzaskał się o ich skaliste, wyniosłe piersi. Ostatnie jego echa przyczaiły się gdzieś w jarach i parowach – a nad światem zapanowała błoga cisza.

A w tę cudną, pełną mistycznych woni i nastrojów, noc – tam, opodal Betlejemu, w skalnej pieczarze „Słowo Ciałem się stało”.

Nędzna, wilgotna, stęchlizną śmierdząca szopa – stała się przybytkiem, w którym raczył zamieszkać Bóg, jawiący się wśród ziemi wygnańców. I gdy ludzie spali, nieświadomi szczęścia, jakie ich spotkało, na powitanie Króla królów, przybieżały niebiańskich duchów wojska niezliczone, śpiewając chwałę Bogu, a ludziom pokój ogłaszając.

„Chwała na wysokości Bogu, a na ziemi pokój ludziom dobrej woli”.

Tysiąclecia czekały z utęsknieniem tej blaskami nadprzyrodzonych dziwów płonącej nocy. Tysiąclecia wzdychały za Tym, co tej nocy niezapomnianej rodzi się zdala od sadyb ludzkich, na garści słomy.

A tysiąclecia następne spoglądać będą z rzewnem rozradowaniem na cud tej cichej betlejemskiej nocy. Tysiąclecia nowe wspominać ją będą z czcią i wdzięcznością, wielbiąc Narodzonego za to błogosławione Jego przyjście.

 

Już 19 wieków obchodzi świat z radością pamiątkę uniżenia Bóstwa, które, zapomniawszy swego majestatu i potęgi, przywdziało nędzną szatę ludzkiej natury. Już prawie 2 tysiące lat rozbrzmiewają nad nami rozkoszne śpiewy nieba wysłańców, głoszących pokój ludziom.

A świat, choć ochrzczony, mimo to nadal nie zna Chrystusa, nie zna Jego ducha, Jego miłości – ale żyje swojem życiem, życiem ciała, życiem pogańskiem, karmi się nienawiścią, nikczemnością, grzechem.

GORĄCA WIARA NAGRODZONA.

Tagi

Najświętsza Maryja Panna, Najświętsze Serce Boże, zagrożenia

     Gdy jednego rana pracowałem na dworcu we Frosinone – tak opowiada mechanik kolejarz – trzeba mi było wejść pod lokomotywę, dla małej tam naprawki.

Podczas roboty uczułem nagłe uderzenie i w tej samej chwili zauważyłem przerażony, że maszyna ruszyła…

Krzyknąłem przeraźliwie, ale na próżno, bo nikt nie usłyszał a lokomotywa, popchnięta szeregiem puszczonych wagonów, posuwała się naprzód.

Rozpacz mnie ogarnęła. Czeka mnie śmierć niechybna. Zacząłem wstrzymywać ruch korb wewnętrznych, które mogły mnie chwycić i zemleć na miazgę. Trochę wstrzymałem korby, ale poruszających się żelaznych sztab nie mogłem wstrzymać żadną miarą, ani usunąć poprzecznych belek żelaznych, które były pod lokomotywą, a które kilka razy przeszły przeze mnie. Zdawało mi się, że już ze mną koniec… a trwało to parę minut…

W tej strasznej chwili z ust wyrwała mi się modlitwa: >>O Boskie Serce ratuj mnie dla rodziny, dla dzieci! Matko Najświętsza pomóż!<<

BŁOGOSŁAWIEŃSTWO KATOLICKIEJ RODZINY.

Tagi

rodzina, Rycerz Niepokalanej, szkoła, wychowanie, zagrożenia

Należy jednak pamiętać, że przyszłość państwa i Kościoła zależy od dobrego wychowania młodzieży.

Dzień 8 września prowadzi nas do kolebki, w której spoczęło cudowne Dziecię – Niepokalana. Radość opromienia serce, bo już zjawiła się wśród znękanej ludzkości Ta, Którą Bóg wyznaczył, by była Matką Jego Synowi – naszemu Zbawcy.

Już niewiele lat – a obietnica ratunku, wyniesiona z raju przez upadłego człowieka, ziści się i Słowo stanie się Ciałem.

A tymczasem uśmiecha się do nas cudnie piękne Dziecię – Marja.

– Witaj nam, Córko umiłowana Ojca Przedwiecznego, Oblubienico Ducha św., Matko Syna Bożego i nasza! – wyrywa się z serc.

Spoglądamy na śliczne rysy twarzyczki tej Dzieciny tak wyróżnionej przez Pana. A myśl nasza i wyobraźnia działa ruchliwie, prowadząc nas w dzieje lat dziecięcych Marji.

I widzimy, jak to cichutkie, skromne Dziecko, rozwinięte nad wiek, jest aniołem dobroci, prawdziwą pociechą rodziców i otoczenia. Jak – ledwie potrafi pierwsze słowa wymawiać – składa rączęta do modlitwy. Jak stara się pomagać w pracy swej matce. Jak, zaledwie 3-letnia, idzie do świątyni, aby tam – zdala od ukochanych rodziców, – poznawać zakon Boży, uczyć się miłości Boga, spełniać ciężkie i męczące posługi w przybytku Pańskim.

Marja, mimo jedynej roli, jaką miała odegrać w dziele zbawienia, jako matka Boga-Człowieka, była dzieckiem, jak i inne dzieci; wesoła, swobodna, rozszczebiotana. Tylko miała doskonałe używanie rozumu i wolę skłonną więcej do dobrego; nie odczuwała złych skłonności, rozumiała doskonale swą zależność od Boga i dlatego czciła Go, kochała i wielbiła najdoskonalej.

Mimo to jednak pracowała nad zdobyciem cnót, modliła się żarliwie, raźno postępując na drodze zjednoczenia z Panem.

 

Skończyły się wakacje. Młodzież i starsi wracają do domu, aby po dniach wypoczynku jąć się znów przerwanej pracy. Zaczynają się nowe wysiłki, trudy, kłopoty związane ze szkołą i nauką.

GŁOS PRYMASA POLSKI.

Tagi

Kard. A. Hlond, niemoralność, Rycerz Niepokalanej, zagrożenia, Żydzi

Zasadniczym błędem, niemal wszystkich etyk poza katolicyzmem jest fałszywe ustosunkowanie się do człowieka.

W lutym b. r. Prymas Polski, J. Em. ks. kard. Hlond wydał list pasterski, noszący tytuł: „O katolickie zasady moralne”. Podajemy go w skróceniu naszym Szan. Czytelnikom. Podkreślenia nasze. Red.

 

„Anarchja moralna – pisze na wstępie ks. Prymas – pustoszy świat. Bolszewizacja umysłowości podważa wszelkie zasady etyczne. Dusze dziczeją. Zwierzęcieje człowiek. Pod pozorem kultury i postępu rozprzestrzenia się satanizacja życia. Tak jest gdzieindziej, tak poczyna dziać się i u nas. Ułatwiają tę robotę prądy antykościelne, propaganda wywrotu i stosunki gospodarcze. Ogół, zaniepokojony wtargającem barbarzyństwem, staje w obronie zdrowia moralnego i coraz zapalczywiej strzeże obyczajów chrześcijańskich. Ale powstają szkody. Mętnieją i ścichają sumienia. Kurczy się uczciwość. Zbrodniczość podnosi głowę. Niema szkół dostatecznych, a trzeba rozbudowywać więzienia.

Nie spełniłbym powinności pasterskiej, gdybym to przemilczał lub zamazywał”.

Następnie ks. Kardynał omawia zasady etyki katolickiej, którym poświęca pierwszą część listu:

„Bój się Boga!” tak brzmi w potocznem życiu życzliwa przestroga przed złym uczynkiem. Wypowiada się w niej instynkt katolicki i ludzki.

„Bój się Boga”! znaczy, że człowiekowi nie wolno żyć według swego upodobania, lecz zgodnie z nadaną mu przez Stwórcę naturą ludzką.

BURZYCIELE ŁADU SPOŁECZNEGO ( CZ. II)

Tagi

kościół, masoneria, rodzina, Rycerz Niepokalanej, socjalizm, zagrożenia

 Przedewszystkiem wierność i posłuszeństwo nakazom Wiary św. czyli życie prawdziwie katolickie – oto środki, które uchronią nas od strasznych zamierzeń międzynarodowej masonerji, wroga Boga, Kościoła, narodów i państw.

(dokończenie)

Gdy zważymy, że mason, to ciągły rewolucjonista, gdy uprzytomnimy sobie podwójne jego oblicze jedno wobec lóż, drugie w stosunku do społeczeństwa, gdy wreszcie poznaliśmy jego działanie (w imię „pokoju” prowadzi ludzkość do krwawej rewolucji), wówczas łatwo zrozumiemy ustosunkowanie się masona do różnych problemów życiowych.

MASONERJA A KOŚCIÓŁ.  W programie swej działalności masoni na pierwszem miejscu stawiają zniszczenie Kościoła katol. „Walka, wszczęta pomiędzy katolicyzmem a masonerją, jest to walka na śmierć i życie” (Oświadczenie Najwyższej Rady masońskiej).

Aby to przeprowadzić masoni nie działają otwarcie, lecz skrycie. Przedewszstkiem usypiają czujność katolików, by w odpowiednim czasie nagle przystąpić do czynu, jak to uczynili np. w Hiszpanji kilka lat temu. „Z prawdziwą radością stwierdziliśmy, – mówił o tych wypadkach Edward Gamas, mason 33 stopnia – że nasi bracia w Hiszpanji zdołali zerwać pęta i wpuścić trochę światła wolności”.

Metody ich walki z Kościołem katol. dobrze i sprytnie obmyślili. A walczą ostrożnie, aby przed czasem nie zdradzić się z swemi zamiarami. Przedewszystkiem ośmieszają Biblję, wspierają przeciwników duchowieństwa, wyśmiewają księży i rozgłaszają ich prawdziwe a jeszcze częściej zmyślone wady i grzechy, walczą przeciw papiestwu, w imię haseł narodowych usuwają zakony od pracy społeczno-religijnej, do znudzenia powtarzają, stare zarzuty przeciw  Kościołowi itp. Wydawnictwa masońskie – pornograficzne upadlają dusze, wciągając w bezdenne topieliska wyuzdania i swobody zmysłów w imię wolności i postępu. A gdy już poczują się na siłach – przystępują do realizowania swych planów: najpierw usuwają zakonników, potem zamykają kościoły, prześladują duchowieństwo – słowem walczą zawzięcie z Kościołem, nie przebierając w środkach, jak to dzieje się po dziś dzień w Meksyku.

„Bracia – wołał w 1922 r. mason Huart – jeżeli nie chcemy, by zabójczy dla myśli ludzkiej cień (Kościół)… rozpostarł się i zgęstniał nad całym światem, zniszczmy ten symbol hańby i okropności, to szkodliwe dla ludzkości gniazdo i wznówmy zaciętą starą walkę…”

 

BURZYCIELE ŁADU SPOŁECZNEGO ( CZ. I)

Tagi

katolicy, kościół, masoneria, Rycerz Niepokalanej, zagrożenia

Masonerją kieruje duch zła – szatan. Niepokalana Dziewica zetrze jego pyszny łeb. Módlcie się tylko o to gorąco, w tem wasza największa siła, moc przekonań i potęga czynu.

BURZYCIELE ŁADU SPOŁECZNEGO[1]

      W ub. roku wyszła z druku niewielka ale bardzo ciekawa książka Verax’a o masonerji. Choć czytałem o działalności tej przewrotnej organizacji wiele prac poważnych autorów, to jednak fakt, że wyszła ona spod pióra byłego masona, skłonił mnie do uważniejszego jej przestudjowania.

 

Z książki tej wybrałem garść faktów i zwierzeń wodzów masonerji, aby je powtórzyć Czytelnikom „Rycerza”. W chwili obecnej przeważna część katolików nic nie wie o tej bezbożnej organizacji. Tysiące może nie wiedzą, że mason, to człowiek rujnujący w najbardziej wyrafinowany sposób dobro na ziemi.

 

Codziennie każdy z nas spotyka go na ulicy, rozmawia z nim lub czyta jego artykuły w pismach nie wiedząc o tem. A tymczasem on zapuszcza swe sieci coraz dalej…

Czem jest masonerja?

Na to pytanie niełatwo znaleźć odpowiedź: Wolnomularstwo jest tak ukryte, że trudno dociec jego istoty. „Sekret masoński – to źródło jej potęgi” – powiedział mason Méfois w roku 1921. Mimo to, na podstawie doniesień francuskiej prasy wolnomularskiej, można zestawić główne wytyczne działalności masonów.

 

DUCH MASOŃSKI: Wolnomularstwo owiewa specyficzny właściwy mu duch masoński. Ten, kto pragnie należeć do grona „braci od kielni i młota”, musi złożyć zaświadczenie, że jest ateuszem, czyli, że nie wierzy w Boga, że każda religja jest dla niego obojętną, z wyjątkiem Kościoła katolickiego, z którym należy walczyć. „My masoni musimy całkowicie obalić i pokonać katolicyzm”( Hasło „Biuletynu Wielkiego Wschodu”[2]). A dalej: „Nigdy nie byłem tak wzburzony, jak wówczas, kiedy usłyszałem w Izbie oświadczenie ministra spraw zagranicznych, że najwyższy autorytet moralny znajduje się w Rzymie. Papiestwo w ciągu dziejów uprawiało wyłącznie politykę zbrodni lub też mordu” (Sprawozd. z konwentu Wielkiego Wschodu).

JESTEM RYCERZEM MARJI!

Tagi

cnota czystości, katolicy, niemoralność, Rycerz Niepokalanej, zagrożenia

Nie można być katolikiem z metryki, a żyć według masońsko-żydowsko-liberalnych zasad.

Przy końcu lutego Episkopat Polski wydał wspólny list pasterski do wiernych. Głos ten Arcypasterzy niezwykle rozumny, głęboki i przejęty troską serdeczną o przyszłość narodu i Kościoła rozszedł się szybko po całym kraju. Echo jego wstrząsa sumieniami wiernych, przynosząc otrzeźwienie, i wywołuje bezsilne ataki zdemaskowanych tym listem wrogów Kościoła i Chrystusa. Biskupi Polski, obserwując wnikliwie prądy zagrażające duszy narodu, czuli się zmuszeni wydać wspólne orędzie, w którem ostrzegają katolików przed grożącemi ich życiu duchownemu niebezpieczeństwami.

Parę uwag poświęcimy temu cennemu dokumentowi. Cóż on nam mówi?

Na wstępie Arcypasterze stwierdzają z radością odradzanie się życia religijnego w kraju. Z drugiej strony jednak zwracają uwagę na smutny i bardzo przykry fakt, iż „w Polsce pewne grupy wypowiedziały walkę wierze Chrystusowej. Walkę tę prowadzą staremi, osławionemi, kościołoburczemi hasłami antyreligijnych rewolucyj, które się już gdzieindziej mocno przeżyły i które się doreszty kompromitują, ustępując miejsca odradzającemu się katolicyzmowi. U nas były ogółowi nienznane, dlatego mają pozory nowości. Poczyna się i u nas powtarzać zwrot sprzed lat stupięćdziesięciu, że postęp przekreślił chrześcijaństwo, że dawna wiara zniszczała, że trzeba stworzyć nową, ale dostosowaną do dzisiejszego człowieka.

Faktem jest, że bankrutują teorje przez Kościół potępione, a więc marksizm, pozytywizm, liberalizm i sprzeczny z Encyklikami i etyką kapitalizm. Ginie fałszywa kultura, wyrosła z przeciwieństwa do nauki Chrystusowej, a to, co katolickie odradza się, rośnie i zdobywa.

Z MARJĄ NIEPOKALANĄ.

Tagi

dusza, kobieta, moda, niemoralność, Rycerz Niepokalanej, wakacje, zagrożenia

Występujemy tylko przeciw plażom i kąpielom wspólnym dla mężczyzn i kobiet, gdzie w trosce o zdrowie ciała naraża się zdrowie duszy. A dusza nieskończenie ważniejsza od ciała!

Przyszło lato, a z niem miłe wakacje, błogie dni wytchnienia dla wielu. Miasta częściowo pustoszeją. Zato wsie, okolice podgórskie i skrawek naszego wybrzeża morskiego zaludniają się mrowiem ludzkiem.

Zmęczone ciężkiemi warunkami życia miejskiego płuca wciągają chciwie balsamiczną woń lasów, krystaliczne powietrze gór i czysty wiew morza. Szukamy wszyscy słońca, powietrza i wody, aby swemi skrytemi siłami wzmacniały nadwątlone siły nasze, naprawiały podniszczone zdrowie, odnawiały nas.

Wielu spośród rycerstwa Marji i czytelników „Rycerza” też będzie odpoczywać. Życzymy im więc miłego spędzenia dni wakacyj z Marją, i pod Jej najczulszą opieką.

Ale czy wiecie, co znaczy słowo „z Marją”?

Wyjaśnimy je sobie, bo to dla nas ważne.

Są ludzie, chrześcijanie, którym się zdaje, że na czas wakacyj bierze się urlop od obowiązków chrześcijańskich. – Wakacje są – mówią oni – dla wypoczynku.