Znaczenie Orędzia fatimskiego*

Tagi

Fatima, I piątki miesiąca, Krzyż, modlitwa, Najświętsza Maryja Panna, Niepokalane Serce Maryi, obowiązki, Pierwsze soboty miesiąca, pokuta, poświęcenie, Poświęcenie świata N. S. M., różaniec, wynagrodzenie, Łaska Uświęcająca

Obok wezwania do pokuty, poświęcenie jest kluczowym składnikiem Orędzia fatimskiego. Tak o tym pisze siostra Łucja:

„Nasz dobry Pan pozwoli się obłaskawić, ale z żalem i goryczą skarży się na niewielką liczbę dusz w Jego łasce, które są chętne wyrzec się tego, czego wymaga od nich stosowanie się do Jego Prawa.”

W 1943 roku w okresie Wielkiego Postu siostra Łucja tak pisała do biskupa Gurzy:

„Oto pokuta, o jaką prosi teraz nasz dobry Pan: są nią zwykłe wyrzeczenia, do których powołany jest każdy, kto chce zachowywać przykazania i prowadzić życie sprawiedliwe. Jezus prosi, by wszyscy zostali o tym powiadomieni, gdyż wielu myśli, że słowo pokuta oznacza wielką surowość i, nie odnajdując w sobie siły czy gotowości, traci odwagę i popada w letniość i grzech. W miniony czwartek, o północy, gdy za zgodą moich zwierzchników przebywałam w kaplicy, nasz Pan powiedział do mnie: Wyrzeczenia, o jakie wszystkich proszę, to wypełnianie obowiązków stanu i zachowywanie moich przykazań. Oto pokuta, jakiej oczekuję i wymagam.”

Akty zewnętrzne ku uczczeniu Boskiego Serca. Święto Najświętszego Serca Jezusowego

Tagi

bp Pelczar, Najświętsze Serce Boże, Najświętszy Sakrament, objawienia prywatne, odpusty, pobożność, wynagrodzenie, św. Małgorzata Alacoque

W objawieniu, danym świętej Małgorzacie Marii 16 czerwca 1675 roku, zażądał Pan Jezus, aby pierwszy piątek po oktawie Bożego Ciała poświęcono ku czci Jego Boskiego Serca, jak również by dusze kochające przez modlitwy i Komunie wynagradzające czyniły zadość za zniewagi, jakie odbiera podczas wystawienia Przenajświętszego Sakramentu, w tym czasie na ołtarzu. Święta Małgorzata Maria starała się spełnić ten rozkaz Pański i nie tylko wskazany dzień, jak też osiem dni poprzednich, uświęcała osobnym nabożeństwem, ale porobiła kroki, aby władza kościelna na ten dzień ustanowiła osobne święto. W 1687 roku święta Małgorzata Maria zwróciła się do Ordynariatu biskupiego w Autun, aby przynajmniej w klasztorze Paray-le-Monial pozwolił obchodzić święto Serca Jezusowego; ale bez pomyślnego skutku. Nie pomogły też starania w Rzymie u papieża Innocentego XI podjęte w tym celu bo stamtąd w 1688 roku przyszła odpowiedź, że zanim Stolica Apostolska zajmie się tą sprawą, konieczne jest zaprowadzenie czci Serca Jezusowego przez biskupów w ich diecezjach. Święta Małgorzata Maria wielce się tym zasmuciła, ale pocieszył ją Pan Jezus, że to wyjdzie na Jego większą chwałę. Rzeczywiście, już w 1689 roku wikariusz generalny biskupa w Langres pozwolił na wprowadzenie uroczystości Serca Jezusowego i zatwierdził Mszę i Oficjum, które ułożyła wizytka Joanna Magdalena Joly w Dijon, a które ksiądz Charolais przełożył na język łaciński. Tę Mszę odprawiono najpierw w kościele wizytek w Dijon; ale wkrótce potem biskup tejże diecezji, Maria Armand de Simiane se Gordes[1] rozszerzył ten przywilej na wszystkie kościoły swej diecezji. Radość świętej Małgorzaty Marii była niezmierna.

Ekspiacja, czyli wynagrodzenie Sercu Jezusowemu – Bp. Pelczar

Tagi

bp Pelczar, Leon XIII, miłość, Najświętsze Serce Boże, ofiara, pokuta, wynagrodzenie, św. Małgorzata Alacoque

11 czerwca A.D. 1899 Ojciec Święty Leon XIII poświęcił rodzaj ludzki Najświętszemu Sercu Pana Jezusa.

„Jednym z głównych celów nabożeństwa do Serca Jezusowego – pisze Leon XIII w liście apostolskim z 28 czerwca 1899 roku – jest ekspiacja, czyli wynagrodzenie przez hołdy uwielbienia i miłości tej, tak powszechnej u ludzi zbrodni niewdzięczności i złagodzenie gniewu Bożego przez Serce Najświętsze”. Według słów świętej Małgorzaty Marii Serce Jezusa szuka takich dusz wynagradzających, które Mu odpłacą miłością za miłość i z wielką pokorą błagać będą Pana Boga o przebaczenie krzywd i zniewag Mu wyrządzonych. Tego też zażądał od świętej Małgorzaty Marii, oświadczając, że miłość skłoniła Go do zupełnej ofiary z Siebie, ale że ludzie tej miłości nie odwzajemniają.

„I to jest dla mnie – oto słowa Pana Jezusa – daleko dotkliwsze, aniżeli to wszystko, co ucierpiałem w mojej męce, tak dalece, że gdyby odwzajemnili się miłością, za nic poczytałbym to wszystko, co dla nich ucierpiałem, i chciałbym, o ile to możliwe, więcej jeszcze uczynić”.

Pierwsza sobota miesiąca – wynagradzanie pięciu bluźnierstw przeciwko Niepokalanemu Sercu Maryi*

Tagi

bluźnierstwa, Boże Macierzyństwo, dogmat, Dziewictwo, Fatima, katolicy, nabożeństwo, Niepokalane Poczęcie, Niepokalane Serce Maryi, Pierwsze soboty miesiąca, prawosławie, protestant, wynagrodzenie

(…)

Później, gdy siostra Łucja przebywała w klasztorze w Tuy, jej spowiednik, ksiądz José Bernardo Goncalves SJ napisał do niej z prośbą o wyjaśnienie powodów, dla których nowe nabożeństwo miało zostać ustanowione. Dlaczego nie dziewięć albo piętnaście sobót, skoro takie formy już istniały? Podczas Godziny świętej spędzonej przed Przenajświętszym Sakramentem, siostra Łucja tak mu odpisała pewnego czwartkowego wieczora: „gdy nocą z 29 na 30 maja 1930 roku byłam w kaplicy w obecności naszego Pana i rozmawiałam z Nim o pytaniu czwartym i piątym, nagle poczułam, że szczególnie owładnęła mną Boża Obecność. Jeśli się nie mylę, oto co zostało mi wówczas objawione:

– Moja córko, uzasadnienie pięciu pierwszych sobót jest proste. Istnieje pięć rodzajów obelg i bluźnierstw, przeciwko Niepokalanemu Sercu Maryi. Pierwsze: bluźnierstwa przeciw Niepokalanemu Poczęciu. Drugie: przeciwko Jej Dziewictwu. Trzecie: przeciwko Bożemu Macierzyństwu, gdy uznaje się Ją wyłącznie za Matkę człowieka. Czwarte: bluźnierstwa tych, którzy starają się otwarcie zaszczepić w sercach dzieci obojętność, wzgardę, a nawet nienawiść do Niepokalanej Matki. Piąte: bluźnierstwa tych, którzy urągają Jej bezpośrednio w Jej świętych wizerunkach. Oto, droga córko, powód, który poruszył mnie by wezwać do tego niewielkiego aktu wynagradzającego Niepokalanemu Sercu Maryi oraz by pobudzić moje Miłosierdzie, by przebaczyło duszom, które miały nieszczęście Ją obrazić. Co do ciebie, zabiegaj nieustannie swymi modlitwami i ofiarami, by nakłonić mnie do okazania tym biednym duszom miłosierdzia”.

Ksiądz Joaqiun Alonso, który przez 16 lat, aż do swej śmierci w 1981 roku, był oficjalnym archiwistą Fatimy, przedstawił fascynujący komentarz do powodów ustanowienia Nabożeństwa oraz do tego, jak bezpośrednio nawiązują one do czasów obecnych.

Pierwsze bluźnierstwo: przeciw Niepokalanemu Poczęciu

Ksiądz Alonso pyta, kimże są ci, którzy w ten sposób bluźnią przeciw Niepokalanemu Sercu Maryi? I odpowiada, „po pierwsze, ogólnie rzecz ujmując, to sekty protestanckie, które odmawiają przyjęcia dogmatu zdefiniowanego przez papieża Piusa IX, i które twierdzą nie tylko, że Błogosławiona Dziewica była poczęta ze zmazą grzechu pierworodnego, ale i że nie była wolna od grzechów własnych. To samo rzec można o odszczepieńczych chrześcijanach wschodnich, którzy, po mimo ich wielkiego nabożeństwa Maryjnego, odmawiają przyjęcia tego dogmatu.

O ducha wynagrodzenia w myśl Encykliki Ojca św. Piusa XI z dn. 8.V.1928 r.

Tagi

Najświętsze Serce Boże, Pius XI, pokuta, wynagrodzenie

(intencja główna Apostolstwa Modlitwy na czerwiec 1929r., potwierdzona przez Ojca św. i opatrzona Jego błogosławieństwem)

Kochać i wynagradzać – to są te dwa najszlachetniejsze cele właściwe i nierozdzielnie złączone z nabożeństwem do Serca Jezusowego. Mamy naprzód kochać Serce Jezusowe, nietylko połowicznie, ale całem sercem. Kochać, ale zawsze, wszędzie, w każdej chwili i na każdej ścieżce życia naszego.

Kto kocha Serce Jezusowe, ten całego siebie i swe myśli i swe słowa i czyny nastroić musi na jedną nutę i na jeden ton, ton miłości Bożego Serca.

Serce kochające Jezusa musi się zmienić w tę lampkę wieczną, co pali się i świeci przed ołtarzem Eucharystycznym. Kochać Serce Jezusowe, to znaczy kochać wszystko i wszystkich dla ukochanego i przez ukochane Serce Jezusowe. Kochać Serce Jezusowe znaczy tyle, co brzydzić się tem wszystkiem, czem brzydzi się Serce Jezusowe.

To Serce Jezusa tak bardzo nas ukochało, czemużbyśmy nie mieli kochać tego Serca? Spojrzyj na krzyż, a z tego krzyża usłysz głos: „Patrz, jak Ja cię miłuję!”. Spojrzyj na tabernakulum, gdzie Jezus dniem i nocą przebywa, a usłyszysz głos: „Patrz, jak Ja cię miłuję!” Uderz w bramy kościoła, co jest domem modlitwy i bramą nieba, a usłyszysz głos: „Patrz, jak Ja cię kocham!” Za tę miłość bez miary i granic odwdzięczajmy się Jezusowi miłością największą, na jaką tylko zdobyć się możemy. Za dobrotliwe, przyjacielskie i ojcowskie Serce Jezusa płaćmy i my synowskiej i przyjacielskiem do Serca Jezusowego przywiązaniem.