Biskup Donald J. Sanborn – Problemy nowoczesnej rodziny

Tagi

Bp Donald J. Sanborn, historia, masoneria, modernizm, niemoralność, polityka, rewolucja, rodzina, socjalizm, wrogowie religii, św. Rodzina

Kazanie wygłoszone dnia 12.01.2020 w Święto Świętej Rodziny.

W imię Ojca i Syna i Ducha Świętego. Amen

Dziś przy tym fragmencie dotyczącym Świętej Rodziny chciałbym wam wyjaśnić, dlaczego jest tak dużo problemów społecznych, politycznych i innych, które dotykają dziś rodzinę.

Miały miejsce trzy rewolucje, które przeniosły świat w nędzny stan, w którym się obecnie znajdujemy.

Pierwszą była rewolucja francuska, która rozpoczęła się w 1789 roku. Chociaż jest głównie postrzegana jako rewolucja polityczna, w rzeczywistości była rewolucją przeciwko instytucji Kościoła rzymskokatolickiego jako religii państwowej. Począwszy od króla Chlodwiga I, który żył od roku 466 do roku 511, naród francuski otrzymał Katolicyzm i Kościół Rzymsko Katolicki jako swoją wiarę i religijną władzę. Państwo francuskie wyznawało wiarę katolicką i w zasadzie uczyniło ją swoim prawem. Taki stan rzeczy stanowi najwyższy porządek narodu, bez względu na problemy, jakie może on mieć. Jeśli naród ma przywiązanie do Chrystusa Króla, ale także do Jego Kościoła, jest to uporządkowany naród. I odwrotnie, jeśli naród odrzuca ten porządek, bez względu na to, co można powiedzieć na jego korzyść, jest zasadniczo nieuporządkowany i zmierza w kierunku moralnej ruiny.

ŚWIĘTY JÓZEF ŁAMIE STRZAŁY NIEPRZYJACIELSKIE.

Tagi

ks. A. Kotarski, wrogowie religii, zagrożenia, św. Józef

          W historii wysp Mariańskich w księdze 10- ej czytamy następujący przykład: Waleczny i sławny dowódca hiszpański Don Quiroga był bardzo nabożny do św. Józefa. W częstych a nawet ustawicznych bitwach, jakie musiał staczać z pogańskimi ludami tych wysp, zawsze doznawał opieki tego Świętego, która dla niego była jakoby tarczą niezwyciężoną. Doświadczył on tego szczególnie na jednej z wyżej wymienionych wysp, gdzie musiał walczyć kilka razy z poganami, a rozporządzając siłami o wiele mniejszymi niż oni, pomimo tego zawsze zwyciężał, ponieważ żaden z jego żołnierzy nie zostawał raniony.

 

Waleczny dowódca wszystką chwałę swych zwycięstw przypisywał św. Józefowi, wiedząc bardzo dobrze, z jak wielką starannością czuwał Niebieski Opiekun nad zachowaniem jego małej armii. Pewnego dnia został napadnięty przez wielką liczbę pogan, która rzuciła na jego szeregi niezliczoną ilość strzał zatrutych. W tym przypadku wszyscy byliby zginęli, gdyby św. Józef, wezwany z ufnością przez walecznego i nabożnego dowódcę, nie był im przyszedł w pomoc. W rzeczywistości całe wojsko zobaczyło w powietrzu naszego Świętego, który łamał strzały nieprzyjacielskie i spuszczał je pod stropy żołnierzy, przeciwko którym były wypuszczone.

 

Zwycięstwo odniesione na wyspach Mariańskich za wstawieniem się św. Józefa było tak wielkie, że św. Józef stał się prawdziwą pomocą chrześcijan przeciwko wrogom Kościoła świętego.

 

 

Ks. Antoni Kotarski T. S., Miesiąc marzec św. Józefa, Warszawa 1939, str. 83-84.

Potrzeba obrońcy

Tagi

kościół, Leon XIII, O. Bernard, Pius XI, wrogowie religii, zagrożenia, św. Józef

Papież Pius IX, 8 grudnia 1870, ogłasza uroczyście św. Józefa Patronem całego Kościoła

Papież Leon XIII w encyklice z 15 sierpnia 1889r., poświęconej rozbudzeniu czci do św. Józefa, w tych tak ponurych niestety barwach maluje stan moralny ówczesnego świata: „U bardzo wielu ludzi zanika wiara, która jest początkiem wszystkich cnót chrześcijańskich, stygnie miłość; młodzież wzrasta w znieprawionych poglądach i obyczajach; Kościół Jezusa Chrystusa jest zewsząd zwalczany siłą i przebiegłością, a papiestwu wydaje się zaciętą wojnę; same podwaliny religii wstrząsnąć pragnie rosnące z każdym dniem zuchwalstwo”.
Jeśli zaś te słowa odniesiemy do naszych teraźniejszych czasów i przypomnimy nadto, co mówi obecnie nam panujący Papież Pius XI w swoich sławnych Encyklikach o położeniu współczesnego świata, z bólem niestety wyznać trzeba, że niewielka lub prawie żadna nie nastąpiła poprawa. Mówi się wprawdzie dzisiaj o budzącym się, powszechnym duchu religijnym, lecz jeśli uważniej przyjrzymy się dzisiejszemu życiu religijnemu szerokiego ogółu, uznamy, że to rozbudzenie ducha religijnego nie jest niczym innym, jak wzmożoną co prawda pobożnością ograniczonej liczby od dawna praktykujących, gdy tymczasem szeroki ogół, a zwłaszcza młodzież, tak daleko i coraz dalej odstępuje od zdrowych zasad życia prawdziwie chrześcijańskiego, lub w najlepszym razie obowiązki religijne uważa za przykry ciężar, który dla oczu ludzkich acz niechętnie dźwigać trzeba. Dlatego dzisiaj i zwłaszcza dzisiaj potrzeba wzniosłego, dla wszystkich dostępnego wzoru życia i świętości, wzoru, w którymby każdy: starzec, młodzieniec i dziecię nawet mogło znaleźć odpowiedni pokarm dla ducha; takim właśnie wzorem jest św. Józef.

Z książeczki O Bernard od Matki Bożej, Święty Józef wzór nasz i opiekun, Kraków 1939, rozdział II, str. 26-28.

Dlaczego?…

Tagi

czasopisma katolickie, o. Maksymilian Kolbe, wrogowie religii

o. Kolbe

„Dlaczego niektóre czasopisma katolickie nie uważają na ilustracje i podają rzeczy niestosowne, ubliżając skromności tak w tekście jak i w ogłoszeniach?…
Dlaczego sporo czasopism, skądinąd zdrowych, nie dostrzega, że przedrukowując żarty, które godzą w nierozerwalność sakramentu małżeństwa, przez to samo współpracuje z otwartymi wrogami religii i ojczyzny, o tyle skuteczniej, że nieznacznie i wpośród tych, którzy by przewrotnego pisma nie wzięli do ręki?…
Dlaczego czytelnicy tych pism nie domagają się skutecznie usunięcia takich chorobliwych objawów?…
Dlaczego po kościołach widać wśród nabożeństwa tylu chrześcijan-katolików, na których ustach trudno dostrzec szeptu modlitwy?… a w ich rękach nie widać ani różańca, ani książeczki?…
Dlaczego?…”

o. Maksymilian Kolbe