SZKAPLERZ – A NABOŻEŃSTWO MARYJNE

Tagi

cnoty, Głos Karmelu, Najświętsza Maryja Panna, szkaplerz

Wybrany fragment tekstu, który zamieszczam wskazuje na elementy jakie powinno zawierać życie maryjne każdego kto nosi Szkaplerz.  Autor wskazuje, że główną istotą każdego nabożeństwa do Najświętszej Maryi Panny i Świętych Pańskich jest naśladowanie ich cnót. W tym wypadku aby wykazać słuszność tej katechizmowej prawdy autor posługuje się słowami Ojca Karmelity z Ypres.

Juan Arecharaleta

Zbyt ściśle, jak powiedzieliśmy, połączone jest ze Szkaplerzem życie maryjne naszego Zakonu, zatem nie przekroczymy ram naszego skromnego założenia, przytaczając w krótkości trafne określenie istoty życia maryjnego przez Przew. Ojca Archanioła od Dziewicy Karmelu, Karmelity z Ypres.

Życie maryjne, mówi on, zawieraćby powinno 4 pierwiastki:

• Myśl dominująca o Matce Bożej.
• Zwrot duszy ku Niej dążący z własnego wyboru woli.
• Uszlachetnienie nadprzyrodzone.
• Promienie zewnętrzne tego życia wewnętrznego w aktach cnoty.

SZKAPLERZ NAJŚW. PANNY I JEGO ZNACZENIE.

Tagi

nabożeństwo, Najświętsza Maryja Panna, szkaplerz, św. Szymon Stock

Jeśli boleść serce wam rozdzierać będzie, pełni ufności przyjmijcie ten znak do serca waszego, a uciszy się burza wewnętrzna, ze łzami w oczach spojrzyjcie nań, a łzy staną się ulgą waszą, przyciśnijcie go do ust, a żadne oko gniewliwe, nieczyste, bezbożne, nie skala was.

Obleczmy się w zbroję światłości, jako we dnie uczciwe chodźmy! Rom. XIII, 12.

 

Czytamy w Piśmie św., że Anna, żona Elkomy, łzami i modlitwą wyprosiła sobie u Boga, iż została matką wielkiego Proroka, Samuela. Poświęciwszy go i ofiarowawszy na służbę Bogu w świątyni jerozolimskiej, własną ręką utkała dlań świętą sukienkę, aby była dla syna ciągłą pamiątką w miłości macierzyńskiej, a zarazem znakiem przypomnienia, iż na całe życie Bogu w ofierze został poświęcony, i że świętą nosząc szatę, świętym być powinien.

 

Czem tu Anna była dla Samuela, tem Marja jest dla nas! Od czasu, gdy Syn Jej wisząc na krzyżu, rzekł do Niej, wskazując na Jana św.: „Niewiasto, oto syn Twój” (Jan. XIX, 26), od tej chwili Marja była pocieszycielką utrapionych, przewodniczką Apostołów, męstwem Męczenników, a wreszcie by nas wszystkich Bogu poświęcić i zostawić nam pamiątkę ciągłą i ustawiczną, że Bogu jesteśmy poświęceni i świętymi być powinniśmy, dała nam przez ręce sługi swego, Szymona Hoken, generała zakonu Pani naszej od góry Karmelu, sukienkę świętą, szkaplerz święty, żeby on nam przypominał, że jesteśmy Jej dziećmi, dziećmi Boga naszego.

 

 

ROZMAITE SPOSOBY NABOŻEŃSTWA DO NAJŚW. PANNY MARYI. (cz. IV.)

Tagi

miłość, nabożeństwo, Najświętsza Maryja Panna, pielgrzymki, szkaplerz, święta

      7. Siódme nabożeństwo: Pobożne obchodzenie świętych dni i czasów.

         a) Uroczystości te są to większe i mniejsze święta Matki Bozkiej. Np. Niepokalane Poczęcie 8. Grudnia, Narodzenie 8. Września, Ofiarowanie 21. Listopada, Zaślubienie 23. Stycznia; Zwiastowanie 25. Marca, Nawiedzenie 2. Lipca, Oczyszczenie 2. Lutego, Wniebowzięcie 15. Sierpnia. — Uroczystość 7 boleści Maryi przypada na Piątek przed Niedzielą Palmową, i na 3. Niedzielę Września; przypadają dalej: Matki Bozkiej Dobrej rady na 26. Kwietnia, Wspomożenia wiernych na 24. Maja, Serca Maryi 31. Maja, z góry Karmel 16. Lipca, Królowej Aniołów 2. Sierpnia, Śnieżnej 5. Sierpnia, Wykupienia z niewoli 24. Września, Różańcowej na 1. Niedzielę Października, Opieki Matki Bozkiej na 1. Niedzielę w Listopadzie, i jeszcze inne. Wiele z tych świąt nie wszędzie obchodzą uroczyście.

 

         b) Dniem poświęconym Maryi jest Sobota.

 

         c) Czas poświęcony Maryi jest mieniąc Maj i Październik jako miesiąc różańcowy. Prócz tego można dla uzyskania ważnych łask odmawiać dziewięciodniowe nabożeństwo czyli nowenny, w czasie których można na cześć Maryi uczynić tyle dobrego, na ile czas pozwala i gorliwość skłania. We ważnych sprawach nie trzeba się jedynie ograniczać na modlitwy i Sakramenta święte, ale do tego dodać ćwiczenia pokutne, jałmużny i inne dobre uczynki.

SZKAPLERZ NAJŚW. SERCA JEZUSOWEGO

Tagi

Najświętsze Serce Boże, odpusty, Pius X, szkaplerz

„Ażeby miłość do Boskiego Serca zachowywała się i pomnażała…” – jak wszystko w tym nabożeństwie tak i szkaplerz wprzęgnięty został w służbę miłości

Praktyka szkaplerzy przyjęła się dziś w Kościele niemal powszechnie. Miliony wiernych ubiegają się o tę skromną odznakę jak o zaszczytne wyróżnienie i noszą je z dumą na piersiach. A przecież początki szkaplerzy były bardzo niepozorne.

 
Zaczęło się od tego, że jeszcze w średniowieczu niektóre starsze zakony, takie jak np. Benedyktyni, Karmelici czy Dominikanie, zarzucali podczas pracy na swój habit obszerny płat płótna, który okrywał barki i spływał w dół poprzez piersi i plecy. Stąd nazwa tej części ubrania „scapulare” od „scapula” – plecy, co w języku polskim przybrało później brzmienie „szkaplerz”.
Życie wszakże szło naprzód i wiele urządzeń ulec musiało przeobrażeniu. Szkaplerze też. Niepostrzeżenie poczęły zmieniać swój dawny charakter i z części ubrania stały się – religijnym symbolem. Pozostawało to w związku z tworzeniem się wokół zakonów przeróżnych stowarzyszeń i bractw, którym trzeba było nadać jakieś zewnętrzne znaki ich przynależności. Nadawały się do tego znakomicie właśnie szkaplerze z tego względu, że zależnie od zakonu różniły się między sobą barwą a niekiedy i krojem. Dzięki temu spełniać mogły podwójny cel. Różnorodnością kolorów odróżniały nawzajem od siebie poszczególne bractwa, a przez to, że każdy kolor był własnością niejako jednego tylko zakonu, doskonale symbolizowały szczególniejszy ich związek z nimi. Powstaje więc brunatny szkaplerz Karmelitów, biały Trynitarzy, czarny Serwitów, niebieski Teatynów, czerwony Łazarzystów, fioletowo-żółty Kapucynów.

Z OKAZJI ŚWIĘTA MATKI BOŻEJ SZKAPLERZNEJ

Tagi

Cudowny Medalik, herezja, Najświętsza Maryja Panna, Rycerz Niepokalanej, szkaplerz

Idziesz na spoczynek lub wstajesz do pracy, jeżeli na twej piersi masz szkaplerz albo medalik Najświętszej Dziewicy, z wdzięcznością i czcią przyciskasz go do ust, a Ona pamięta o tym akcie czci i miłości i przez cały dzień kieruje twym umysłem i sercem, oddala cięższe pokusy, wzmacnia w walce i nie dopuszcza upaść.

     [Grodno, przed lipcem 1924][1]

 

Z okazji święta Matki Bożej Szkaplerznej[2]

      Protestanci najrozmaitszego kalibru nie mogą ścierpieć szkaplerzy, medalików, obrazów i w ogóle wizerunków Pana Jezusa i świętych, a najbardziej to już Matki Najświętszej. Nie tak dawno otrzymałem w tym względzie list od pewnego nauczyciela aż z drugiego zakątka Polski. Zamieszcza on w nim między innymi i to pytanie: „Od kiedy wiara w martwe medalioniki więcej chroni od złego, aniżeli wiara w prawdziwego żywego Boga?” – Miał tu na myśli Cudowny Medalik Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny.

 

Protestanci podają nawet datę, kiedy to Kościół „wymyślił” cześć obrazów, krzyżów i relikwii. Tym feralnym rokiem miał być rok 787. Tak zwani „badacze Pisma św.” spuszczają jeszcze łaskawie 4 lata i to „nieszczęście” wyznaczają na rok 783.

 

Pomijam tu rażący aż brak znajomości dziejów i zabytków wieków minionych; wystarczy bowiem dowiedzieć się, z jaką czcią św. Ambroży, zmarły w 4 wieki przed ową „feralną” datą, bo w roku 397, złożył pod ołtarzem w Mediolanie relikwie św. Gerwazego i Protazego[3]: wystarczy przejechać się do Rzymu, zejść do podziemi katakumbowych z pierwszych krwawych wieków chrześcijaństwa, spoglądnąć na liczne obrazy ozdabiające ich ściany, by nie pleść takich bredni. Zwłaszcza metodystom, którzy jak widać, aż wzdrygają się na widok wizerunku Najświętszej Maryi Panny, bardzo radzimy, by zwiedzili katakumby Pryscylli, w których modlili się chrześcijanie ochrzczeni jeszcze ręką Apostołów[4], a tam ujrzą na ścianach przedstawione Zwiastowanie Najświętszej Maryi Panny, Matkę Bożą z Dzieciątkiem Jezus, hołd Trzech Mędrców i Niepokalaną Dziewicę z Dzieciątkiem Jezus w postawie siedzącej, a przy niej proroka Izajasza, jedną ręką trzymającego księgę swoich proroctw, a drugą wskazującego na gwiazdę błyszczącą ponad Bożą Matką, na której jego przepowiednia się ziściła.

TRUDNOŚCI RELIGIJNE

Tagi

Jan XXII, Najświętsza Maryja Panna, odpusty, Pius X, Rycerz Niepokalanej, szkaplerz, św. Szymon Stock

Pyt. Skąd się wziął szkaplerz karmelitański, jakie są przywiązane do niego odpusty i t. p. ?

 
Odp. Szkaplerz Najśw. Panny z Góry Karmelu czyli karmelitański bierze swój początek od objawienia się Matki Bożej generałowi Zakonu karmelitańskiego, bł. Szymownowi Stockowi w 1251 r. Marja wówczas powiedziała mu, że kto umrze w tym szkaplerzu, ten uniknie piekła. W kilkadziesiąt lat później Marja objawiła się papieżowi Janowi XXII i ponowiła Swą obietnicę, dodając, iż „duszom braci i członków, którzy zeszli z tego świata w miłości a za życia swego nosili szkaplerz, zachowywali czystość według stanu, odmawiali godzinki o Najśw. Pannie, a ci, którzy czytać nie umieli, przestrzegali postów kościelnych, a w środę i sobotę, o ile na ten dzień nie przypadło Boże Narodzenie, wstrzymywali się od mięsa, tym, przez nieustanne wstawiennictwo, pobożne modły, zasługi i szczególną opiekę, przyjdzie w pomoc po śmierci, i to w sobotę”.

 
Szkaplerz ów składa się z dwóch czworokątnych płatków wełnianych sukna (materja winna być tkana) barwy karmelitańskiego habitu t. j. brunatnej, złączonych z sobą dwoma sznurkami lub tasiemkami dowolnej barwy. Wyszycie na nim Imienia Jezus lub Marji jest dozwolone, lecz nie jest koniecznym warunkiem do ważności szkaplerza.

 
Aby uzyskać odpusty, przywiązane do szkaplerza, wymaga się: 1) aby pierwszy szkaplerz poświęcił i nałożył kapłan do tego upoważniony, (gdy zaś pierwszy szkaplerz się zgubi, można samemu wziąć drugi, nawet niepoświęcony), 2) wpisać się do bractwa szkaplerza karmelitańskiego ( jeśli bractwa niema, należy odesłać swe nazwisko do Klasztoru Karmelitów lub Karmelitanek; zwykle czyni to kapłan, przyjmujący do szkaplerza), 3) szkaplerz nałożony ustawicznie nosić, 4) spełniać przepisane warunki.

Całkowite oddanie się Najświętszej i Niepokalanej Dziewicy Maryi cz. XVI

Tagi

Najświętsza Maryja Panna, o. Jerzy M. Wierdak, objawienia prywatne, szkaplerz, św. Alfons, św. Szymon Stock

Nabożeństwo do Najśw. Panienki zawiera w sobie szczególną moc zachowania w nas rzetelnej pobożności, lub przyprowadzenia nas do niej.

Odpowiedź na zarzut niewiernych

   Protestanci i janseniści zarzucają katolicyzmowi, że wedle niego, aby być zbawionym, wystarczy parę oznak zewnętrznych nabożeństwa do Matki Bożej. Zarzut ten jest zupełnie niesłuszny. Kościół katolicki naucza, że tylko nabożeństwo prawdziwe i wytrwałe daje rękojmię zbawienia.
Nabożeństwo do Najśw. Panienki zawiera w sobie szczególną moc zachowania w nas rzetelnej pobożności, lub przyprowadzenia nas do niej. Ktoś np. żyje w grzechu. W tej chwili nie ma odwagi, by wydobyć się z tego nieszczęsnego stanu. Zachowuje jednak jakąś pobożną praktykę na cześć Niepokalanej, np. odmawia raz na miesiąc jedno Zdrowaś. Odmawia je z wiarą tak, iż jest to prawdziwą modlitwą. Czy otrzyma łaskę skruchy i pojednania z Bogiem? Św. Alfons M-a Liguori, którego zawodem niejako jest nabożeństwo do Matki Bożej, sądzi, że jest to moralną niemożliwością, by ów słaby grzesznik został potępiony.
Całkiem inne jest położenie zatwardziałego grzesznika, który by tak rozumował: Żyję, jak mi się podoba! Ponieważ odmawianie jednego Zdrowaś wystarczy na to, bym się zbawił, więc na wszystko mogę sobie pozwolić! Takiemu musimy odpowiedzieć, iż katolicyzm nigdy nie brał podobnej zarozumiałości, powierzchowności i przywiązania do grzechu za podstawę moralnej pewności zbawienia.

Święty Szymon Stock

Tagi

ks. Berthier, nabożeństwo, Najświętsza Maryja Panna, różaniec, szkaplerz, św. Ludwik Maria Grignion de Montfort, św. Szymon Stock

          Św. Szymon Stock zdradzał od dzieciństwa wprost cudowne nabożeństwo do Marji. Już na rękach matki trzepotał się radośnie, gdy ona imię Marji wymawiała. Aby krzyki i boleści jego uśmierzyć, wystarczało mu pokazać obrazek świętej Dziewicy. Rok miał zaledwie, gdy słyszano go kilkakrotnie mówiącego „Pozdrowienie Anielskie”. Zaledwie umiał mówić, nauczył się tez i czytać i odtąd odmawiał codzień Godziny o Najśw. Pannie, czego do końca życia nie zaniedbał. Po przeczytaniu książki o Niepokalanem Poczęciu Najśw. Marji Panny, zapałał taką miłością do cnoty czystości, że uczynił ślub zachowania jej aż do śmierci – (tego ślubu jednak dziecko, bez pozwolenia swego spowiednika, składać nie powinno) – i żeby ślub ten wiernie zachować, czuwał nieustannie nad swemi zmysłami, szczególnie nad wzrokiem i nie pozwalał sobie na żadne z drugiemi dziećmi poufałości. Niezawodnie to serdeczne nabożeństwo do Marji, które cechowało go już od kolebki, wyjednało mu łaskę wielkiej świętości, do której się później wzniósł.