Tagi
Franciszek Suarez, Jan Gerson, Matka Borat, nowenna do św. Józefa, O. Izydor de Isolanis, św. Alfons, św. Bernard, św. Franciszek Salezy, św. Ignacy, św. Piotr Kanizjusz, św. Piotr z Alkantary, św. Teresa od Jezusa, św. Tomasz
W wiekach średnich i późniejszych czasach czcili św. Józefa również tylko poszczególne osoby, święci i uczeni lub zakony, jednakże cześć owa coraz więcej się wzmaga i rozpowszechnia w Kościele świętym. Jako wielkich czcicieli św. Józefa wymienić należy św. Bernarda, opata, dla wielkiej wymowy zwanego doktorem miodopłynnym († 1153), św. Tomasza, dla głębokiej nauki nazwanego doktorem anielskim († 1274) i uczonego Jana Gersona, kanclerza akademji paryskiej. W okólniku z r. 1413 wykazuje on wielkość św. Józefa i dowodzi ważność i jego święta dla świata katolickiego; w swej zaś doniosłej mowie, wygłoszonej na soborze w Konstancji w uroczystość Narodzenia Najśw. Panny Marji, 8 września 1416 roku wobec Ojców soboru, poleca w gorących słowach cześć św. Józefa i doprasza się, aby Go ogłoszono patronem Kościoła świętego. W następnym wieku (1522 r.) pisze wielki czciciel św. Józefa O. Izydor de Isolanis, dominikanin, pierwsze, obszerne dzieło o nim pod tytułem: Suma św. Józefa i ofiaruje je Papieżowi, Adrianowi VI. Jakoby duchem proroczym przepowiada on wielką cześć i chwałę, jaką kiedyś wierni św. Józefowi na ziemi oddawać będą.