SZKAPLERZ NAJŚW. PANNY I JEGO ZNACZENIE.

Tagi

nabożeństwo, Najświętsza Maryja Panna, szkaplerz, św. Szymon Stock

Jeśli boleść serce wam rozdzierać będzie, pełni ufności przyjmijcie ten znak do serca waszego, a uciszy się burza wewnętrzna, ze łzami w oczach spojrzyjcie nań, a łzy staną się ulgą waszą, przyciśnijcie go do ust, a żadne oko gniewliwe, nieczyste, bezbożne, nie skala was.

Obleczmy się w zbroję światłości, jako we dnie uczciwe chodźmy! Rom. XIII, 12.

 

Czytamy w Piśmie św., że Anna, żona Elkomy, łzami i modlitwą wyprosiła sobie u Boga, iż została matką wielkiego Proroka, Samuela. Poświęciwszy go i ofiarowawszy na służbę Bogu w świątyni jerozolimskiej, własną ręką utkała dlań świętą sukienkę, aby była dla syna ciągłą pamiątką w miłości macierzyńskiej, a zarazem znakiem przypomnienia, iż na całe życie Bogu w ofierze został poświęcony, i że świętą nosząc szatę, świętym być powinien.

 

Czem tu Anna była dla Samuela, tem Marja jest dla nas! Od czasu, gdy Syn Jej wisząc na krzyżu, rzekł do Niej, wskazując na Jana św.: „Niewiasto, oto syn Twój” (Jan. XIX, 26), od tej chwili Marja była pocieszycielką utrapionych, przewodniczką Apostołów, męstwem Męczenników, a wreszcie by nas wszystkich Bogu poświęcić i zostawić nam pamiątkę ciągłą i ustawiczną, że Bogu jesteśmy poświęceni i świętymi być powinniśmy, dała nam przez ręce sługi swego, Szymona Hoken, generała zakonu Pani naszej od góry Karmelu, sukienkę świętą, szkaplerz święty, żeby on nam przypominał, że jesteśmy Jej dziećmi, dziećmi Boga naszego.

 

 

TRUDNOŚCI RELIGIJNE

Tagi

Jan XXII, Najświętsza Maryja Panna, odpusty, Pius X, Rycerz Niepokalanej, szkaplerz, św. Szymon Stock

Pyt. Skąd się wziął szkaplerz karmelitański, jakie są przywiązane do niego odpusty i t. p. ?

 
Odp. Szkaplerz Najśw. Panny z Góry Karmelu czyli karmelitański bierze swój początek od objawienia się Matki Bożej generałowi Zakonu karmelitańskiego, bł. Szymownowi Stockowi w 1251 r. Marja wówczas powiedziała mu, że kto umrze w tym szkaplerzu, ten uniknie piekła. W kilkadziesiąt lat później Marja objawiła się papieżowi Janowi XXII i ponowiła Swą obietnicę, dodając, iż „duszom braci i członków, którzy zeszli z tego świata w miłości a za życia swego nosili szkaplerz, zachowywali czystość według stanu, odmawiali godzinki o Najśw. Pannie, a ci, którzy czytać nie umieli, przestrzegali postów kościelnych, a w środę i sobotę, o ile na ten dzień nie przypadło Boże Narodzenie, wstrzymywali się od mięsa, tym, przez nieustanne wstawiennictwo, pobożne modły, zasługi i szczególną opiekę, przyjdzie w pomoc po śmierci, i to w sobotę”.

 
Szkaplerz ów składa się z dwóch czworokątnych płatków wełnianych sukna (materja winna być tkana) barwy karmelitańskiego habitu t. j. brunatnej, złączonych z sobą dwoma sznurkami lub tasiemkami dowolnej barwy. Wyszycie na nim Imienia Jezus lub Marji jest dozwolone, lecz nie jest koniecznym warunkiem do ważności szkaplerza.

 
Aby uzyskać odpusty, przywiązane do szkaplerza, wymaga się: 1) aby pierwszy szkaplerz poświęcił i nałożył kapłan do tego upoważniony, (gdy zaś pierwszy szkaplerz się zgubi, można samemu wziąć drugi, nawet niepoświęcony), 2) wpisać się do bractwa szkaplerza karmelitańskiego ( jeśli bractwa niema, należy odesłać swe nazwisko do Klasztoru Karmelitów lub Karmelitanek; zwykle czyni to kapłan, przyjmujący do szkaplerza), 3) szkaplerz nałożony ustawicznie nosić, 4) spełniać przepisane warunki.

Całkowite oddanie się Najświętszej i Niepokalanej Dziewicy Maryi cz. XVI

Tagi

Najświętsza Maryja Panna, o. Jerzy M. Wierdak, objawienia prywatne, szkaplerz, św. Alfons, św. Szymon Stock

Nabożeństwo do Najśw. Panienki zawiera w sobie szczególną moc zachowania w nas rzetelnej pobożności, lub przyprowadzenia nas do niej.

Odpowiedź na zarzut niewiernych

   Protestanci i janseniści zarzucają katolicyzmowi, że wedle niego, aby być zbawionym, wystarczy parę oznak zewnętrznych nabożeństwa do Matki Bożej. Zarzut ten jest zupełnie niesłuszny. Kościół katolicki naucza, że tylko nabożeństwo prawdziwe i wytrwałe daje rękojmię zbawienia.
Nabożeństwo do Najśw. Panienki zawiera w sobie szczególną moc zachowania w nas rzetelnej pobożności, lub przyprowadzenia nas do niej. Ktoś np. żyje w grzechu. W tej chwili nie ma odwagi, by wydobyć się z tego nieszczęsnego stanu. Zachowuje jednak jakąś pobożną praktykę na cześć Niepokalanej, np. odmawia raz na miesiąc jedno Zdrowaś. Odmawia je z wiarą tak, iż jest to prawdziwą modlitwą. Czy otrzyma łaskę skruchy i pojednania z Bogiem? Św. Alfons M-a Liguori, którego zawodem niejako jest nabożeństwo do Matki Bożej, sądzi, że jest to moralną niemożliwością, by ów słaby grzesznik został potępiony.
Całkiem inne jest położenie zatwardziałego grzesznika, który by tak rozumował: Żyję, jak mi się podoba! Ponieważ odmawianie jednego Zdrowaś wystarczy na to, bym się zbawił, więc na wszystko mogę sobie pozwolić! Takiemu musimy odpowiedzieć, iż katolicyzm nigdy nie brał podobnej zarozumiałości, powierzchowności i przywiązania do grzechu za podstawę moralnej pewności zbawienia.

Święty Szymon Stock

Tagi

ks. Berthier, nabożeństwo, Najświętsza Maryja Panna, różaniec, szkaplerz, św. Ludwik Maria Grignion de Montfort, św. Szymon Stock

          Św. Szymon Stock zdradzał od dzieciństwa wprost cudowne nabożeństwo do Marji. Już na rękach matki trzepotał się radośnie, gdy ona imię Marji wymawiała. Aby krzyki i boleści jego uśmierzyć, wystarczało mu pokazać obrazek świętej Dziewicy. Rok miał zaledwie, gdy słyszano go kilkakrotnie mówiącego „Pozdrowienie Anielskie”. Zaledwie umiał mówić, nauczył się tez i czytać i odtąd odmawiał codzień Godziny o Najśw. Pannie, czego do końca życia nie zaniedbał. Po przeczytaniu książki o Niepokalanem Poczęciu Najśw. Marji Panny, zapałał taką miłością do cnoty czystości, że uczynił ślub zachowania jej aż do śmierci – (tego ślubu jednak dziecko, bez pozwolenia swego spowiednika, składać nie powinno) – i żeby ślub ten wiernie zachować, czuwał nieustannie nad swemi zmysłami, szczególnie nad wzrokiem i nie pozwalał sobie na żadne z drugiemi dziećmi poufałości. Niezawodnie to serdeczne nabożeństwo do Marji, które cechowało go już od kolebki, wyjednało mu łaskę wielkiej świętości, do której się później wzniósł.