Pius XII – Opieka św. Stanisława Kostki nad Polską.

Tagi

historia, Jan Kazimierz, Jan Sobieski, Klemens X, ojczyzna, opieka, Pius XII, Polska, Zygmunt III, św. Stanisław Kostka

Zdaje Nam się, że widzimy, jak tam w górze, w chwale, te miłe Bogu ofiary zapokojne, ci bohaterowie, których wy tu na ziemi opłakujecie, i których My też opłakujemy wraz z wami, łączą swoje modlitwy z orędownictwem wszystkich waszych Świętych: Stanisław Biskupa, Jana Kantego, Jacka, Andrzeja Boboli, niezrównanego Męczennika. Józafata, Apostoła Unii.

Dziś jednak, w tym dniu tak jeszcze bliskim jego święta, jakżeż nie wymienić ze szczególniejszą gorącością drugiego Stanisława, anielskiego Kostki, wiernego wzruszającemu przymierzu, jakie spajało go z jego umiłowaną ojczyzną?

Spośród wielu przytaczamy bodaj niektóre tylko wydarzenia. Do niego to właśnie zwraca się zatrwożony Zygmunt III w okresie walk przeciwko niewiernym; uzyskuje, iż z Rzymu przywożą mu głowę św. Stanisława, i oto w chwili, gdy cenna relikwia przekracza granice Polski, odnosi on pierwsze zwycięstwo pod Chocimem, w odpowiedzi na swoją ufność. To znowu warownia przemyska, zewsząd otoczona, straciła już wszelką nadzieję ludzką; imię Stanisława dano jako zew, i obrońcy, z okrzykiem „Błogosławiony Stanisław Kostka”, druzgocą kleszcze, które ich dławiły. A potem znowu Lublin i Lwów, doznają cudownych skutków ufności położonej w Stanisławie. W Lublinie przed jego obrazem Jan Kazimierz, król Polski, odbywa całonocne czuwanie, a odpowiedzią na jego modły jest zwycięstwo pod Beresteczkiem. Waleczny Sobieski czcił Błogosławionego Młodzieniaszka jako Patrona wojsk swoich, i jego też orędownictwu przypisywał drugie zwycięstwo pod Chocimem.

Tymi cudami niebo jawnie potwierdziło owo przymierze. Toteż Papież Klemens X czyniąc świadomie wyłom w zasadzie, według której Stolica Apostolska tylko Świętych zwykła mianować urzędowymi, liturgicznymi Patronami, przez brewe „Ex iniuncto”, z dnia 10 stycznia 1674 roku, uroczyście ogłosił Błogosławionego Stanisława głównym Patronem Polski.

Wpośród okrutnych wydarzeń, jakie przeżywa wasza umiłowana ojczyzna, te dowody szczególnej i potężnej opieki Świętego Młodziana, podtrzymują wasze mężne dusze. I pojmujemy, jak mimo twardych i długich doświadczeń, które Opatrzność w swych niezbadanych wyrokach na was zsyła, serce wasze nie może dać się owładnąć zniechęceniu.

Papież Pius XII

Mowa do Polaków z 15.12.1944 r.

 

Rycerz Niepokalanej, rok XXV, listopad 1946, nr 11, str. 301.

OPIEKA ŚW. STANISŁAWA KOSTKI NAD POLSKĄ.

Tagi

Pius XII, Rycerz Niepokalanej, św. Stanisław Kostka

Zdaje Nam się, że widzimy, jak tam w górze, w chwale, te miłe Bogu ofiary zapokojne, ci bohaterowie, których wy tu na ziemi opłakujecie, i których My też opłakujemy wraz z wami, łączą swoje modlitwy z orędownictwem wszystkich waszych Świętych: Stanisława Biskupa, Jana Kantego, Jacka, Andrzeja Boboli, niezrównanego Męczennika, Józafata, Apostoła Unii.

Dziś jednak, w tym dniu tak jeszcze bliskim jego święta, jakżeż nie wymienić ze szczególniejsza gorącością drugiego Stanisława, anielskiego Kostki, wiernego wzruszającemu przymierzu, jakie spajało go z jego umiłowaną ojczyzną?

Spośród wielu przytaczamy bodaj niektóre tylko wydarzenia. Do niego to właśnie zwraca się zatrwożony Zygmunt III w okresie walk przeciwko niewiernym; uzyskuje, iż z Rzymu przywożą mu głowę św. Stanisława, i oto w chwili, gdy cenna relikwia przekracza granice Polski, odnosi on pierwsze zwycięstwo pod Chocimem, w odpowiedzi na swoją ufność. To znowu warownia przemyska, zewsząd otoczona, straciła już wszelką nadzieję ludzką; imię Stanisława dano jako zew, i obrońcy, z okrzykiem „Błogosławiony Stanisław Kostka”, druzgocą kleszcze, które ich dławiły.

ŚW. STANISŁAW KOSTKA T. J. 13 LISTOPADA

Tagi

cnoty, św. Stanisław Kostka

     >>Jasna jutrzenka narodu polskiego<<, ozdoba zakonu Towarzystwa Jezusowego, patron i wzór katolickiej młodzieży, św. Stanisław ujrzał światło dzienne w Rostkowie na Mazowszu. Pobożna matka otoczyła dziecię najtroskliwszą opieką, a Bóg swą łaską, tak, że niewinność niepokalaną zachował do zgonu. Szczególnie odznaczał się serdecznem nabożeństwem do Niepokalanej Dziewicy i do N. Sakramentu.

 

Wysłany z bratem swym, Pawłem, na nauki do Wiednia, okazał heroiczną cierpliwość w znoszeniu prześladowań od własnego brata. Szukał wtedy pomocy u stóp tabernakulum i w częstej Komunji św. Usłyszawszy głos z nieba, który go wzywał na służbę Bożą, jak ubogi pielgrzym spieszy do Rzymu, gdzie zostaje przyjęty do zakonu Towarzystwa Jezusowego. Tu był dla swoich zakonnych braci wzorem pobożności i cnoty. Nikt już nie hamował jego gorliwości i zapału, nieraz musiano zimne chusty przykładać do rozpalonej na modlitwie piersi, tak miłość Boża ogarniała jego czyste i niewinne serce.

 

Niecały rok miał być Stanisław dla swych braci przykładem cnoty. Trawiony pragnieniem oglądania chwały swej >>Niebieskiej Matki<< w dzień Jej Wniebowzięcia, na kilka dni przed tą uroczystością przepowiedział swą wczesną śmierć. Przepowiednia się spełniła. Z brzaskiem dnia 15 sierpnia 1568 r. Stanisław po krótkiej chorobie, przyjąwszy Komunję św., nawiedzony przez N. Pannę, oddał swą czystą duszę Bogu.

Zaraz po śmierci zyskał tak wielką cześć w katolickim świecie, że złotousty nasz ks. Skarga mógł pisać: >>A ja to za największy cud poczytam i Jego chwały niebieskiej doznawam, że Go po wszystkich królestwach i na nowym świecie Pan Bóg wsławił i ludzkie serca do Niego obrócił, że Go z wielką czcią wszędzie za Świętego przyjmują i do swoich potrzeb używają<<.

 

Posłaniec Serca Jezusowego, rocznik 57, listopad  1929, str. 324.

MODLITWA DO ŚW. STANISŁAWA KOSTKI

Tagi

modlitwa, św. Stanisław Kostka

         Św. Stanisławie! Jeszcze za życia Cię nazywano dla Twej przedziwnej wstydliwości „Aniołem w ludzkiem ciele”. Byłeś jej wzorem, ponieważ byłeś prawdziwem dzieckiem Marji. I ja będę się odznaczał(a) tą piękną cnotą wstydliwości, jeśli za Twym przykładem będę prawdziwem dzieckiem Marji, czyli będę miał(a) prawdziwe nabożeństwo do Niej.

 
Gdzie znajdę lepszy wzór prawdziwego dziecka Marji, jak w Tobie, najwierniejszym naśladowcy Jej cnót? Uproś mi więc łaskę, abym z miłości ku Niej miał(a) w największem poszanowaniu, jak Ty , wszystko, co mi przypomina Ją, Jej Imię święte, świątynie, obrazy, i zwyczaje Jej czci poświęcone. Uproś mi przedewszystkiem, abym wiernie naśladował(a), jak Ty, Jej przedziwne cnoty, a szczególnie Jej doskonałą wstydliwość.

 
Niech jak Ty wytrwam do końca w doskonałej czystości serca, i, jak Ty, usłyszę na progu wieczności z ust Samego Pana Jezusa: „Błogosławieni czystego serca, albowiem oni Boga oglądać będą”. Amen.

 

 

Ks. Bolesław Żychliński, Żywoty Świętych Dzieci, wzory dla dzieci chrześcijańskich, Poznań 1926

WZÓR MIŁOŚCI NIEPRZYJACIÓŁ

Tagi

cnoty, miłość bliźniego, Najświętsza Maryja Panna, św. Stanisław Kostka

Czem jeszcze św. Stanisław czcił Najświętszą Panienkę?
Oto: najstaranniejszem unikaniem nawet najmniejszego grzechu.

(…).

 
Czy usłuchasz mnie i będziesz św. Stanisława Kostkę wiernie naśladował(a) w miłości nieprzyjaciół? Innemi słowy, czy będziesz za jego przykładem najpierw i przedewszystkiem w sercu kochał(a) swych nieprzyjaciół i nie gniewał(a) się na nich; po drugie strzegł(a) się odpłacać im złem za złe; po trzecie starał(a) się odpłacać im nawet dobrem za złe? Tak.

 

Z wszelką pewnością będziesz go wiernie naśladował(a) w miłości nieprzyjaciół, jeżeli go wiernie naśladujesz w nabożeństwie do Najświętszej Panienki Marji. Kto wiernie naśladuje go w niem ten zawsze wiernie naśladuje go także w jego wszystkich cnotach, więc także w miłości nieprzyjaciół. I ty zatem będziesz go wiernie naśladował(a) w niej, jeżeli go wiernie naśladujesz w nabożeństwie do Najświętszej Panienki Marji.

 
Pewnie mnie zapytasz: co powinieneś(aś) czynić, ażeby go wiernie naśladować? Odpowiem ci na to w krótkich słowach.

Całkowite oddanie się Najświętszej i Niepokalanej Dziewicy Maryi cz. XXXIV

Tagi

Juan Arecharaleta, Najświętsza Maryja Panna, św. Stanisław Kostka

Dla Maryi

    Żyć dla Maryi znaczy: spełniać wszystko, co można i co trzeba, dla Jej miłości i chwały.
Samo wyrażenie „dla Maryi” naprowadza naszą myśl na miłość ku Niej czynną i bezinteresowną.
To dla Maryi nie znaczy, żeby Matka Najświętsza miała być dla nas celem ostatecznym, bo jest nim jedynie P. Bóg. Jeśli czynimy coś dla Maryi, dla Jej przyjemności, to dlatego, aby tym więcej przyjemności sprawić P. Jezusowi.

 
Nie znaczy to również, żebyśmy już nigdy nie mieli kierować się intencją, mającą na celu bezpośrednio P. Jezusa lub Trójcę Przenajświętszą. Co sprawia przyjemność Jezusowi, co chwali Pana Boga, wszystko to cieszy Niepokalaną, jest dla Maryi.

 
Każdy dobry czyn wiernego sługi Matki Najśw., spełniony w stanie łaski poświęcającej, jest dla Maryi na mocy łaski poświęcającej i uczynionego zaofiarowania.

 
Skoro raz poświęcimy swoje życie dla Maryi, już nigdy odtąd aż do śmierci nie spoczywajmy bezczynnie.

 
Pracę wszelką, cierpienia, chorobę, sam nawet spoczynek, sen, rekreację, zabawę, branie posiłków, przemieniajmy za pomocą dobrej intencji w czyny nadprzyrodzone, święte, przyjemne Królowej nieba.