Luźne przemyślenia

Tagi

Juan Arecharaleta, obowiązki, prawda, rewolucja, wolność religijna, wrogowie religii

W ostatnim czasie wiele się mówi o rożnych prawach, a zwłaszcza o prawach do wolności. Historia pokazuje nam jak prawa i obowiązki ludzkości się zmieniają, albo raczej jak są zmieniane. Analizując te zmiany nasuwa się wniosek, że zmiany te są dobrze przygotowane i wprowadzane a ostatecznie mają wywrócić Boży porządek. To co widzimy i o czym słyszymy w ostatnich dniach nie powinno nas już nawet dziwić. Weźmy sobie za punkt wyjścia rewolucję francuską:

Przed rewolucją:

• Obowiązek do wyznawania prawdziwej religii
• Obowiązek do poglądów zgodnych z prawdą i dobrem
• Prawo do nauki (Kto chce i może)
• Władza tego kto ma do tego kompetencje nadane przez Boga

Po rewolucji:

• Prawo do wyboru religii
• Prawo do słowa (jakiegokolwiek)
• Obowiązek nauki, ale tego co i jak chce państwo
• Prawo wyboru ma każdy a rządzić może każdy (mądry i głupi)

Efekt jest taki, że wszyscy domagają się wolności jedni do zła, drudzy do dobra. Dobrze jest jednak pamiętać, że w stanach powszechnego zamętu i niepokoju należy być bardzo ostrożnym. Łatwo stać się ofiarą emocji. Bardzo ryzykuje ten kto kogoś do czegoś nawołuje a zwłaszcza gdy podpiera to przykładami z historii religii. W Polsce nie brakowało przywódców i bohaterów ale większość z nich nie potrafiła rozkazywać.

Juan Arecharaleta

Czy to jest prawdą? – luźne spostrzeżenia

Tagi

historia, katolicy, polityka, prawda

W czasach „wolnych opinii” można wszystko powiedzieć nie licząc się z tym czy to jest prawdą czy nie. Opinie kreują dziś rzeczywistość. Nie są od tego wolne praktycznie żadne media. To czasy także w których głos ma pokolenie Y i Z. To czasy niestety barbarzyńskie dla prawdy, w których niemalże wszystko jest wywrócone do góry nogami. Tu każdy jest nauczycielem innych. Nie ma znaczenia dziś wykształcenie, dorobek pokoleń, tradycja itd. Ten duch subiektywizmu nie omija nikogo, nawet katolików.

Nie tak dawno czytałem coś i nasunęła mi się cała seria pytań…

Czy prawdą jest, że nie ma niepodległej Polski od 80 lat? Czy rzeczywiście rok 1945 był dla Polaków pogrzebem Polski? Czy to prawda, że dawne ziemie piastowskie to tereny należące do Niemiec? Czy aby na pewno godzi się nominować morderców i bandytów mianem żołnierzy niezłomnych? Czy Polakowi wypada głosić teorie germanofilskie? Czy można wyrażać się na tematy historyczne w duchu ex-cathedra? Czy to, że w Polsce panował jakiś ustrój polityczny (dajmy na to socjalizm) pozbawia istnienia danego narodu? Czy można przekreślać i mówić niemalże z pogardą o tych, którzy odbudowywali ten kraj ze zniszczeń wojennych? Czy kwestie granic z Niemcami nie zostały już uregulowane, że trzeba zrobić to na nowo? I czy naprawdę godzi się na portalu katolickim przedstawiać treści wątpliwe jakby były to dogmaty?

Pytań byłoby dużo więcej, czy jednak trzeba je zadawać?

Juan Arecharaleta

Biskup Donald J. Sanborn – Musicie się odciąć od Novus Ordo

Tagi

Bp Donald J. Sanborn, błędy, dogmat, ekumenizm, herezja, Jan Paweł II, kościół, modernizm, Msza św., nieomylność Kościoła, nieomylność papieska, Novus Ordo, papież, prawda, protestant, wiara, Znamiona Kościoła

Tytuł mojego dzisiejszego kazania brzmi „Musicie się odciąć od Novus Ordo”. Powód, dla którego je wygłaszam tuż po dwóch innych kazaniach o polemicznych i apologetycznych sprawach w Kościele, co jest naszą obroną Wiary Katolickiej przed modernistycznym błędem, jest fakt, że czasami spotykam się ze zrozumieniem ze strony osób, które nie odcięły się wystarczająco od Novus Ordo. Przychodzą tutaj regularnie na Mszę Świętą, ale ciągle maczają palce w kościele Novus Ordo i uważają go za Kościół Katolicki. Muszę więc do was skierować te zagadnienia.

Czytamy w dzisiejszej Ewangelii, że Duch Święty jest Duchem Prawdy. Jest Duchem Prawdy, ponieważ wzbudza w nas nadprzyrodzoną cnotę wiary, ponieważ inspiruje proroków i ewangelistów, ponieważ kieruje papieżem i biskupami odnośnie nieomylności w sprawach wiary, ponieważ jest duszą Kościoła Katolickiego. Tak jak światło i ciemność są sobie przeciwne, tak Duch Święty i kłamstwo są sobie przeciwne i właśnie z tego powodu konieczne jest odcięcie się od Novus Ordo, ponieważ jest to fałszywy kościół. Powody, dla których jest to fałszywy kościół wyjaśniłem wam szczegółowo w innych kazaniach, a teraz je szybko omówię.

kościół Novus Ordo naucza błędów i uderza w katolickie dogmaty

Po pierwsze oficjalnie naucza doktryn sprzecznych z nauczaniem Kościoła Rzymskokatolickiego dotyczących samego Kościoła. Nie utożsamia Kościoła Katolickiego z jedynym, prawdziwym Kościołem Chrystusowym. Uczy herezji dotyczącej wolności religijnej, uczy dokładnie tego, co zostało potępione przez papieża Piusa IX z jego apostolskim autorytetem, przez papieża Grzegorza XVI i papieża Leona XIII. Uczy tego, co zostało potępione! Uczy herezji i błędu dotyczącego niezbędności Kościoła Katolickiego do zbawienia duszy. Mówi, że inne religie są środkami do zbawienia, co jest herezją, jawną herezją. W prefacji nowej mszy uczy herezji dotyczącej Najświętszej Ofiary Mszy Świętej, że jest ona tylko zgromadzeniem. Po drugie, jest to fałszywy kościół, ponieważ ma fałszywe prawa, w szczególności nową mszę, która nie odzwierciedla prawd Katolickiej Wiary. Jest jak luterańskie lub anglikańskie nabożeństwo i wiemy z małej książki napisanej przez Ojca Cekadę, że nastąpiło w niej celowe stłumienie Prawd Katolickich. Wzięli modlitwy z tradycyjnej Mszy Świętej, przeszły one przez ich pióra. Uderzyli w tych modlitwach w Katolickie Prawdy, takie jak Czyściec i inne dogmaty naszej wiary. Następnie umieścili je w nowej mszy, która jest oczywistym znakiem heretyka, kogoś kto w niej uczestniczy. Po trzecie, jest to fałszywy kościół, ponieważ ma złe zasady, które nie sprzyjają wiecznemu zbawieniu tylko piekłu, jak na przykład interkomunia z protestantami. Jak powiedziałem wcześniej, wyjaśniłem wam szczegółowo te rzeczy w innych kazaniach. Dziś zrobiłem tylko ich krótki przegląd.

O ŹRÓDŁACH NIEWIARY cz. II

Tagi

katechizm, nauka katolicka, niewiara, niewiedza, prawda, teologia

kto o wszystko się troszczy, tylko nie o religię, o tę religię, w której może się narodził i wychował, a którą co najwyżej poznaje z pism obozu nieprzyjacielskiego, ten zaniedbuje najważniejszego swego obowiązku, temu słusznie zarzucamy ignorancyę zawinioną,

2.

          Bardzo rozpowszechnionem jest dziś mniemanie, że błąd nie jest zawinionym, że nikt nie jest odpowiedzialnym za ignorancyę religijną. Mniemanie to w swej ogólności wzięte jest niedorzeczne, gdyż zapoznaje, do jakiego stopnia poznanie wpływowi woli podlega. Poznaliśmy już wyżej, że wprawdzie nie każda niewiadomość jest zawinioną, ale podaliśmy też warunki, w których ona staje się dobrowolną i poczytalną; zobaczmy teraz, mając na oku specyalnie stosunek rozumu do prawd religijnych, kiedy ich ignorowanie jest dobrowolne i karygodne.

 

Poczytalność jest to właściwość pewnej czynności, mocą której może i musi być ona przypisana człowiekowi jako swemu twórcy i panu; sprawia ona, że człowiek działający może być pociągnięty do odpowiedzialności za samą czynność i jej skutki. Poczytalnym więc może być tylko akt dobrowolny. Ażeby przeto niewiadomość była poczytalną, musi być dobrowolną, to znaczy taką, którą możnaby usunąć; ażeby nadto stanowiła winę, musi być zaniedbaniem poznanego obowiązku usunięcia jej czyli poznania prawdy ignorowanej. Otóż ażeby módz twierdzić, że ignorancya religijna, stanowiąca źródło niewiary, jest zawinioną, że ze złej woli pochodzi, przeto jest karygodną, należy odnośnie do tych, którym zarzut takiej ignorancyi się czyni, upewnić się o następujących premissach:

 

 

 

1. a) że prawdy religijne łatwo przez nich poznane być mogą;
2. b) że istnieje obowiązek ich poznania;
3. c) że ten obowiązek trudno ignorować. Nie trudną jest rzeczą wykazać prawdziwość tych przesłanek. Albowiem:

CZY KAZDA RELIGJA DOBRA?

Tagi

indyferentyzm, prawda, Rycerz Niepokalanej

        Pociąg sunął się raźno po jednej z główniejszych linij kolejowych naszej Rzeczypospolitej. Jak okiem sięgnąć ciągnęły się równiny, pogarbione gdzieniegdzie lekkiemi pagórkami. Ranek był chłodny, wrześniowy. Złocista tarcza słoneczna dźwignęła się z za krańców widnokręgu i zatopiła w morzu promieni i rozorane zagony i puste ścierniska i wykoszone łąki i gęste kępy łozin. Nikłe opary, zawisłe nad moczarami, podnosiły się nieznacznie i rozpływały zwolna i niespostrzeżenie. Kropelki rosy, uczepione do listków traw, zabłysły jak szczodrą ręką rozrzucone brylanty.

 
Z podróżnych mało kto zachwycał się tym uroczym obrazem przyrody. Potworzyły się jak zazwyczaj osobne grupki. Rozprawiano zawzięcie, z przekonaniem i gorączkową gestykulacją. Co było podłożem rozmowy? Najrozmaitsze dziedziny. Jedni układali świetne plany handlowych interesów, drodzy narzekali na drożyznę i paskarstwo, inni omawiali różne zagadnienia swego zawodu lub stanowiska. Ale, ma się rozumieć, większość podróżników zajęła się polityką. Sypały się gromy oburzenia na łapownictwo, pociski ostrej krytyki uderzały w ministrów i posłów, biadano nad finansową gospodarką, i t. d.

NIEOMYLNY URZĄD NAUCZYCIELSKI cz. II (ostatnia)

Tagi

nauka katolicka, nieomylność Kościoła, nieomylność papieska, prawda

   3. Czy jednak ustanowienie rzeczy niepotrzebnej nie ubliża mądrości Bożej?

 

Bo jeśli papież jest nieomylnym, po co jeszcze ma być nieomylnem całe ciało nauczycielskie Kościoła? Czy tedy jest jeszcze potrzebna nieomylność powszechnych soborów?

 

Odpowiedź na to nie jest trudna.

• Nieomylność całego episkopatu, rozsianego po rozmaitych dyecezjach całego świata katolickiego, (a nie każdego biskupa z osobna, bo taki nie jest nieomylnym), jest istotnie potrzebną, bo inaczej mogłaby prawdziwa nauka Jezusa Chrystusa, mimo nieomylności papieża, zostać sfałszowaną; mogliby jacy biskupi z osobna głosić błędy. W takim razie nie mógłby Kościół być powszechnym, ani trwać do skończenia świata, a przecież podług słów Chrystusa ma trwać.

 

Ta nieomylność całego episkopatu jest szczególnie pożyteczna dla tych,

ZNACZENIE KOŚCIOŁA

Tagi

nieomylność Kościoła, prawda, zagrożenia

 

Kościół wytrzymał dlatego, że głosił prawdę, opierał się na niej, że go wspierała pomoc Boska, że opierał się na >>skale Piotrowej<<, że papieże byli jego opoką.

     1. Kościół Katolicki, wyposażony we wszystkie niezbędne środki dla utrzymania, rozszerzenia i obrony wiary Chrystusowej, wystąpił z całą powagą na widownię świata.

 

Posiada on świadomość, iż jest tym prawdziwym Kościołem, któremu Zbawiciel powierzył całą ludzkość jako dziedzictwo. Jest on w posiadaniu wszystkich prawd Objawienia[1] i ma obietnicę wiecznego trwania.

 

Wszystkie środki łask są mu powierzone, a miljony ludzi przez wieki całe z nich korzystały i dotąd korzystają. Obdarzony mocą nieomylności przemawia Kościół, >>jako władzę mający<< , z całą pewnością i godnością[2]. >>Nauka Kościoła, dobrze poznana, jest nieskończenie piękna w całości i w każdym szczególe. Tworzy ona jakby duchowy system słoneczny, który duszom, szukającym w nauce prawdy a w prawdzie Boga, dostarcza światła, ciepła , zadowolenia, pokoju, szczęścia na czas i na wieczność całą<<[3].

 

PAMIĘCI O. MAKSYMILIANA KOLBEGO W ROCZNICĘ ŚMIERCI*

Tagi

nieomylność Kościoła, o. Maksymilian Kolbe, prawda

O. Kolbe – Wielki czciciel i Rycerz Niepokalanej.

Normy do poznania prawdy w poglądach

Prawdą jest:
1) Co Kościół św. zdefiniował, ponieważ Kościół święty (O[jciec święty) jest w rzeczach wiary i obyczajów nieomylny;

 
2) Co Kościół św. pochwala, do czego zachęca i co uniwersalnie praktykuje, bo jest nauczycielem nieomylnym.

 
Scholastyka jest wyborną nauką do wyjaśniania pomieszanych idei błędnowierców, dlatego jej nienawidzą.
Nie mów źle o osobach mających władzę duchowną, bo to gorszy ludzi.

 

Maksymilian Kolbe

Fragmenty notatek z rekolekcji w: Pisma, cz. II, Niepokalanów 2008, str. 16.

* Tytuł Juan Arecharaleta

CZY PRAWDA SIĘ ZMIENIA?

Tagi

o. Maksymilian Kolbe, prawda, Żydzi

[Grodno, przed kwietniem 1924][1]

      Było to dnia 13 marca bieżącego roku. Jechałem właśnie do Warszawy. Naprzeciw mnie siedziała poczciwa sobie żydówka, obok niej jakiś facet również mojżeszowego wyznania, po owej zaś prawej stronie inteligentna pani, której pochodzenie zdradziło dopiero zatopienie się w żargonowej gazecie. Skończyłem mój brewiarz, oglądałem dziennik i westchnąwszy do Niepokalanej szukałem zaczepki. Zwracam się wreszcie do owego młodziana.

– Czy pan jest izraelita?

– Tak jest.

– A z jakiej frakcji politycznej?

– Ja jestem syjonistą.

– Czy mógłby mi pan więc wyjaśnić cele syjonizmu?

– Pan to już musi wiedzieć.

– tak, słyszałem wiele o syjonizmie, ale chciałbym właśnie z ust samego syjonisty o tym się dowiedzieć.

Owa inteligentna osoba, która widocznie dzieliła poglądy młodziana, wtrąciła się też do rozmowy dowodząc, że celem syjonistów jest odzyskać ojczyznę dla rozproszonych Żydów.

– Ależ wy się w Palestynie nie pomieścicie, zauważyłem, więc syjonizm zapewne obszerniejszy sobie plan zakreślił?

WSPÓLNE NAPADY BŁĘDÓW NA KATOLICYZM

Tagi

kościół, prawda, zagrożenia

    Jeśli wiara katolicka jest Boską, to musi posiadać prawdę. Jeżeli zaś posiada prawdę, to wszystko, co jej się sprzeciwia musi być błędem.

 

A ponieważ błąd jest ze swej natury wrogiem prawdy, szczególnie, gdy ta obraża najdroższe jego interesa, przeto rozumie się, że szkoły filozofów i sekciarzy muszą sobie podać ręce, zawrzeć z sobą sojusz dla wypowiedzenia krwawej walki katolicyzmowi. Ta walka staje się zaś tem zaciętsza, im silniej katolicyzm zaczepia i zwalcza wszelkie namiętności ducha i serca.

 

Bo i cóż nam wykazuje historja, a szczególnie historja naszych czasów? Filozofja niekatolicka jest względem wszystkich sekt bardzo wyrozumiałą, owszem obsypuje je nieraz pochwałami, używa ich nieraz jako pożytecznych sprzymierzeńców w nieustannej, pełnej gwałtów wojnie ustnej i pisemnej, jaką prowadzi z katolicyzmem. Filozofja ta wie dobrze, że, gdyby jej się udało obalić katolicyzm, to z sektami religijnemi da sobie tem łatwiej radę; że je toczy rak nieomylności każdego poszczególnego rozumu, błędnie mu przypisywanej.