Całkowite oddanie się Najświętszej i Niepokalanej Dziewicy Maryi cz. IX

Tagi

Leon XIII, Najświętsza Maryja Panna, o. Jerzy M. Wierdak, Pius X, Pius XI, Pośrednictwo NMP, Współodkupicielka, łaska

Maryja Pośredniczką ze względu na udział w rozdawnictwie łask

Rola Najświętszej Dziewicy w rozdawaniu łask, jaką obecnie z woli Bożej wykonuje w niebie, daje Jej najpiękniejszy tytuł, by być Pośredniczką między Bogiem i ludźmi. Pośrednik łączy i godzi dwie krańcowości. A ponieważ Maryja, rozdając wszystkim ludziom wszystkie łaski i dary Boże, łączy wszystkich ludzi z Bogiem – więc jest Pośredniczką. Powyższy dowód wymaga sporo wyjaśnień. Postaramy się je podać.

Rola Maryi w niebie

Naukę o roli Najśw. Matki w niebie wyrażamy następującymi zdaniami, przyjętymi w Kościele katolickim: 1) Wszystkie łaski przychodzą do nas przez Maryję. Formułę tę znajdujemy już w pismach św. Alberta Wielkiego. 2) Bóg chciał, byśmy wszystko mieli przez Maryję. Jest to zdanie św. Bernarda, powtórzone przez papieża Leona XIII w encyklice „Iucunda semper”. – 3) Nic nie mamy jak tylko przez Maryję. Zdanie to czytamy w encyklice Leona XIII „Octobri mense”. – 4) Najśw. Panienka jest Szafarką wszystkich darów. Wyrażeniem tym posłużył się papież Pius X. – 5) Maryja rozdawczynią łask. Jest to wyrażenie papieża Piusa XI.

Bądź czysty

Tagi

cnota czystości, cnota umiarkowania, młodzież, Pius XI, zagrożenia, św. Józef, św. Tomasz, życie nadprzyrodzone

Świętego Józefa nazywa Kościół „Wzorem czystości” „Joseph castissime”, a lilia w ręku jego jest symbolem duszy opanowanej, nieskalanej, pogrążonej w niebie. Lilia bowiem nie dlatego tylko jest oznaką czystości, że kwiaty jej są śnieżnej białości, ale i dlatego że rośnie prosto, wybiega ku niebu, odrywając się od ziemi, choć z niej czerpie soki żywotne. Czysta dusza również patrzy prosto ku górze i nie dotyka tego, co przyziemne, brudne.

„O jak piękny jest czysty rodzaj” mówi Mędrzec Pański, a Chrystus czyste serca nazywa „Błogosławionymi”. Odnosił to błogosławieństwo nie tylko do czystości ciała, ale i duszy, czystości umysłu i serca. Według nauki św. Tomasza „czystość jest to nawyk moralny regulujący użycie popędu gatunkowego własnym jego celem, a także normami wiary, jeśli chodzi o chrześcijański poziom tej cnoty”, (patrz Ks. Goliński: Cnota czystości według św. Tomasza, wyd. K.U.L. 1935). Szczytowym jej stanem to dziewictwo. U św. Józefa widzimy doskonałą cnotę dziewictwa, a skoro święty Patriarcha dany jest na wzór rodzinom, to znaczy, że i w małżeństwie obowiązuje cnota czystości mimo, że filozofia materialistyczna ściąga je z wyżyn Sakramentu do urzędu funkcji czysto zmysłowych.

Wielorakie są owoce czystości tak przedmałżeńskiej jak małżeńskiej, nie mówiąc już o dziewictwie. Czystość chroni od wielu występków, do których prowadzi rozwiązłość. Jako doskonałe opanowanie ciała przez ducha stwarza dobre warunki w dążeniu do doskonałości. Wedle orzeczeń lekarzy i fizjologów przedłuża młodość, przydaje jasność rozumowi, a woli energii; broni przed wielu chorobami systemu nerwowego i skarłowaceniem fizycznym. Zapewnia woli i uczuciom szlachetnym szerokie pole działania. Brak czystości powoduje miękkość, niestałość, zabija radość, która jest udziałem serc czystych. Wielkie znaczenie ma w życiu społecznym, przygotowuje zdrowych małżonków, gwarantuje wierność małżeńską, ułatwia wychowanie dzieci i stosunki społeczne. Jeżeli zaś chodzi o życie nadprzyrodzone, to otwiera duszę na przyjęcie Boga, który w szczególny sposób udziela się duszom czystym, jak to widzimy w życiu św. Józefa. Czystość nadaje duszy dziwny urok, który się odbija i na zewnątrz ułatwia modlitwę i ofiarę, jest strażniczką wiary i miłości.

Cel

Tagi

herezja, Juan Arecharaleta, kościół, Pius XI, św. Bernard, św. Ludwik Maria Grignion de Montfort

             Nietrudno spostrzec jaki zamęt panuje dziś w obecnym społeczeństwie, „że ludzie pragnąc obowiązki obywatelskie wiernie wypełniać, dla społeczeństwa pracować, dobrze dzieci wychować, przy najlepszych chęciach często sami nie wiedzą, jak się do tego brać; próbują rozmaitych sposobów i najczęściej chybiają celu”.[1] Główną przyczyną tego stanu jest „niedostateczne rozumienie do jakiego celu wychowanie zmierzać powinno”.[2] Inną przyczyną jest brak odpowiednich ludzi, mających ducha, który by w pełnym tego słowa znaczeniu czynił z nich ludzi, jakich kraj i społeczeństwo potrzebuje[3]. Potrzeba nam bowiem ludzi „mądrych, cnotliwych, pracowitych, poświęconych i zdolnych, tj. chcących i mogących stać się dla kraju naszego siłą żywotną i jakby drogowskazem wśród ciężkich naszego życia narodowego kolei”[4].

              „Częstym błędem naszych poczynań katolickich jest zbyt wyłączne zwracanie uwagi na wrogie nam obozy, a niedostateczne zajmowanie się życiem religijnym w naszym własnym obozie, niedostateczne dbanie o pogłębienie go i nadanie mu mocniejszych form organizacyjnych!”[5] Pomimo wymienionych niedomagań „i ta więc chwila dziejowa, którą przeżywamy, nie tylko nie jest beznadziejna, ale także jest brzemienna w pierwiastki odrodzenia, które Opatrzność Boża w niej złożyła na to, aby powoli swą fermentacją przerobiły społeczeństwo i podniosły je na wyższy stopień rozwoju. Naszym zadaniem jest je odkryć, uwydatnić i rozwinąć…”[6].

Celem przedstawianego bloga jest szerzenie czci ku Królowej naszej Ojczyzny, do Najświętszej Dziewicy Maryi oraz przyczynienie się do odnowy moralnej i duchowej Narodu Polskiego. Mam nadzieję, że z łaską Bożą i wytrwałą pracą uda się osiągnąć powzięty cel. Za podstawowe autorytety obrałem sobie p. Jadwigę Zamoyską i o. Jacka Woronieckiego. Sadzę, że na obecne czasy ich myśli są nadal aktualne.

 

Tematyka bloga obejmuje kilka elementarnych kategorii.

Kategorie: Na cześć Maryi oraz Całkowite oddanie się Najświętszej i Niepokalanej Dziewicy Maryi mają zachęcić Czytelnika do poznania przymiotów Królowej Korony Polskiej, pobudzić do naśladowania Jej wzniosłych cnót oraz do prawdziwego ku Niej nabożeństwa.

 

W kategorii: Etyka i moralność znajdą Państwo treści zawierające praktyczne wskazówki do kształcenia etyki chrześcijańskiej, doskonalenia się w cnotach przyrodzonych i nadprzyrodzonych. Rodzinom i wychowawcom i wszystkim, którym szczerze zależy na wykształtowaniu chrześcijańskiej młodzieży polecam kategorię Rodzina i wychowanie.

 

Dla pragnących rozbudzić w sobie większą ufność w dobroć i Opatrzność Bożą, a przeżywających trudne momenty polecam kategorię Święci Pańscy.

 

Pozostałe tematy dotyczące Kościoła, religii, filozofii, polityki itp. znajdują się w kategorii Inne.

 

Jak zgodnie mawiali p. Zamoyska i o. Woroniecki: „narody są uleczalne”.

 

„Ufajmy, że i nasz naród uleczonym będzie, bylebyśmy, zachowując dawną ojców naszych wiarę, nadzieję i miłość, przestrzegali w życiu rodzinnem i społecznem czterech cnót kardynalnych; one są nie tylko warunkiem szczęścia wiecznego, ale i podstawą powodzenia doczesnego. Wprowadźmy we wszystkie czynności nasze roztropność, wstrzemięźliwość, sprawiedliwość i męstwo.”[7]

„Módlmy się do „Panny Świętej, co Jasnej broni Częstochowy i w Ostrej świeci Bramie”. Królowie nasi w proroczym natchnieniu wręczyli Jej berło, które im z rąk wypaść miało, Jej poświęcili kraj i naród, Ją obrali Królową, a papieże wpisali do litanii Jej tytuł Korony Polskiej. Dziś nie mamy już królów, ale została nam i po wszystkie wieki zostanie Królowa, której żadna ziemska moc korony i berła nie pozbawi, dokąd my Jej wierni będziemy. Chcąc czcić Matkę Boską, oddajmy Jej hołd najwyższy czyniąc wszystko, co Jezus nakazuje, a tak i my za Jej przyczyną otrzymamy ten cud, że wychowanie narodu naszego, na Boże wychodząc tory, w zamian za mdłe serca dzisiejsze i słabe duchy, da nam ludzi mężnych i czystych, a przez to rękojmię lepszej przyszłości.”[8]

 

Juan Arecharaleta

[1] O wychowaniu – Jadwiga Zamoyska.

[2] Tamże.

[3] Por. tamże.

[4] O miłości ojczyzny – Jadwiga Zamoyska.

[5] U podstaw kultury katolickiej – Jacek Woroniecki OP.

[6] Tamże.

[7] O miłości ojczyzny – Tenże.

[8] O wychowaniu – Tenże.