O ducha wynagrodzenia w myśl Encykliki Ojca św. Piusa XI z dn. 8.V.1928 r.

Tagi

Najświętsze Serce Boże, Pius XI, pokuta, wynagrodzenie

(intencja główna Apostolstwa Modlitwy na czerwiec 1929r., potwierdzona przez Ojca św. i opatrzona Jego błogosławieństwem)

Kochać i wynagradzać – to są te dwa najszlachetniejsze cele właściwe i nierozdzielnie złączone z nabożeństwem do Serca Jezusowego. Mamy naprzód kochać Serce Jezusowe, nietylko połowicznie, ale całem sercem. Kochać, ale zawsze, wszędzie, w każdej chwili i na każdej ścieżce życia naszego.

Kto kocha Serce Jezusowe, ten całego siebie i swe myśli i swe słowa i czyny nastroić musi na jedną nutę i na jeden ton, ton miłości Bożego Serca.

Serce kochające Jezusa musi się zmienić w tę lampkę wieczną, co pali się i świeci przed ołtarzem Eucharystycznym. Kochać Serce Jezusowe, to znaczy kochać wszystko i wszystkich dla ukochanego i przez ukochane Serce Jezusowe. Kochać Serce Jezusowe znaczy tyle, co brzydzić się tem wszystkiem, czem brzydzi się Serce Jezusowe.

To Serce Jezusa tak bardzo nas ukochało, czemużbyśmy nie mieli kochać tego Serca? Spojrzyj na krzyż, a z tego krzyża usłysz głos: „Patrz, jak Ja cię miłuję!”. Spojrzyj na tabernakulum, gdzie Jezus dniem i nocą przebywa, a usłyszysz głos: „Patrz, jak Ja cię miłuję!” Uderz w bramy kościoła, co jest domem modlitwy i bramą nieba, a usłyszysz głos: „Patrz, jak Ja cię kocham!” Za tę miłość bez miary i granic odwdzięczajmy się Jezusowi miłością największą, na jaką tylko zdobyć się możemy. Za dobrotliwe, przyjacielskie i ojcowskie Serce Jezusa płaćmy i my synowskiej i przyjacielskiem do Serca Jezusowego przywiązaniem.

ŚW. ANTONI PADEWSKI – LIST APOSTOLSKI PIUSA XI

Tagi

cnota czystości, cnota pobożności, cnoty, Pius XI, pokora, ubóstwo, wiara, św. Antoni Padewski

LIST APOSTOLSKI

do J. E. Eljasza Dalia Costa, biskupa Padwy, z okazji siedemsetlecia

zgonu i kanonizacji św. Antoniego Padewskiego.

PIUS XI PAPIEŻ

Pozdrowienie i Błogosławieństwo Apostolskie.

 

Wstęp.

 

Uroczystości ku czci św. Antoniego, które w roku bieżącym, a siedemsetnym od pobożnej jego śmierci odbywać się będą, przedłużone zostaną do roku przyszłego, dla upomiętnienia dnia tego, kiedy przed siedmioma wieka­mi Antoni do liczby świętych został przyłączony. Mamy nadzieję, że przebieg tych obchodów niemało przyczyni się do ożywienia pobożności i zbawienia dusz.

PO ZGONIE PIUSA XI.

Tagi

kościół, papież, Pius XI, Pro Christo, śmierć

Dnia 10 lutego b. r. z rana o godzinie 5-ej minut 31 odszedł do Pana jeden z największych Papieży w dziejach chrześcijaństwa. Mąż Wiary Nieustraszonej. Mądrością swych rządów i świątobliwością swego żywota przyświecał całej ludzkości.

Był powagą moralną, nie mającą na ziemi sobie ró­wnej. Chyliły się przed nim najdumniejsze głowy władców ziemi, zginały kolana wszystkie narody chrześcijańskie. I lu­dy niewierne czciły w Nim męża sprawiedliwego.

Do Boga prowadził owczarnię Chrystusową, w licznych encyklikach szerząc i rozwijając prawdy katolickie. Był protektorem nauk, sztuk pięknych i techniki współczesnej. Rozwinął i rozszerzył na cały świat Akcję Katolicką, twór swój umiłowany — apostolstwo świeckich, podporząd­kowane ściśle hierarchii Kościoła. Był „Papieżem Misji ka­tolickich”, gdyż za jego rządów Dobra Nowina docierała do najgłuchszych zakątków ziemi. Wiele też czynił dla wiel­kiej idei zjednoczenia wszystkich chrześcijan pod opieką wspólnej Matki Kościoła Rzymskiego.

Więzy głębokiej miłości łączyły go z Polską. Znał do­brze i kochał nasz naród i nasz kraj uczuciem ojcowskim i cała Polska płaciła mu za to również gorącą miłością.

Gdy o godz. 5-tej z rana otoczenie Ojca św. zaczęło modlić się głośno, Papież pomimo wielkiego osłabienia brał udział w tych modłach. Usiłował jeszcze błogosławić mo­dlących się. Do końca zachowując przytomność, w ostat­niej chwili życia szepnął: — „Jezu, Maryjo, Józefie święty, miejcie w opiece duszę moją”.

WZÓR PRACUJĄCYCH.

Tagi

komunizm, Pius XI, praca, św. Józef

      W pięknej bazylice na Montmartre w Paryżu, oprócz wielu innych figur, wznosi się biała statua św. Józefa[1].

Gdy się patrzy na tę postać św. Patriarchy z Nazaretu, uderza nas nie tyle piękno rzeźby, ile raczej piękno myśli w niej oddanej.

Postać cała tchnie dziwnym spokojem, modlitewnym skupieniem. Jedną ręką przyciska do serca Opiekun Jezusowy Boże Dziecię, a w drugiej nie ma – jak zwykle w obrazach – lilii, lecz trzyma narzędzia pracy.

Szczęśliwa myśl artysty!

Takie było życie św. Patriarchy z Nazaretu.

O CHRZEŚCIJAŃSKIM WYCHOWANIU MŁODZIEŻY

Tagi

Encyklika, Pius XI, wychowanie

           Z wielkim smutkiem przyglądam się dziś metodom i sposobom wychowywania dzieci i młodzieży przez rodziców. O ile tego typu wychowanie (a raczej niewychowanie) stosują dziś powszechnie niemalże wszyscy o tyle najbardziej zaskakuje taka postawa u samych katolików. Dlatego wydaje się być pilne, przypomnienie katolikom tego, jak na temat wychowania wypowiada się Magisterium Kościoła. Szczególnie polecam ku zastanowieniu podpunkt „b” przytoczonego fragmentu Encykliki Ojca Świętego Piusa XI. Świadom, ograniczonego dostępu tej publikacji do szerszego grona, kieruję zarazem prośbę o polecanie tekstu innym, zwłaszcza rodzinom posiadającym dzieci.

 

Juan Arecharaleta

 Przedmiot wychowania

a. Cały człowiek, upadły, ale odkupiony

     Rzeczywiście, nigdy nie powinno się tracić z oczu, że przedmiotem chrześcijańskiego wychowania jest cały człowiek, duch złączony z ciałem w jedności natury, ze wszystkimi swoimi władzami przyrodzonymi i nadprzyrodzonymi, jak go nam przedstawia zdrowy rozum i Objawienie; przeto człowiek, który wypadł ze stanu pierwotnej sprawiedliwości, ale przez Chrystusa został odkupiony i przywrócony do nadprzyrodzonego stanu przybranego dziecka Bożego, chociaż bez poza naturalnych przywilejów nieśmiertelności ciała i całkowitej równowagi swoich skłonności. Stąd w naturze ludzkiej zostają skutki grzechu pierworodnego, szczególnie zaś osłabienie woli i nieuporządkowane popędy.

NIEPOKALANE SERCE MARII

Tagi

Fatima, Najświętsze Serce Boże, Niepokalane Serce Maryi, Pius XI, Pius XII, poświęcenie, Współodkupicielka

Obudźmy więc i praktykujmy nabożeństwo do Niepokalanego Serca Marii według wskazówek Najśw. Panny z Fatimy.

Rozmyślanie na pierwszy piątek miesiąca

Przygotowanie 1. Wyobrażę sobie pamiętną chwilę, gdy Pan Jezus umierając za nas na krzyżu, wskazuje nam Matkę Najśw. i wypowiada uroczyście słowa: „Oto Matka twoja” (Jan 19, 27).

 

Przygotowanie 2. Pomny na to oświadczenie Boskiego Zbawcy zbliżę się z największą czcią i miłością do Matki Najśw., szukając u Niej nie tylko ratunku, pociechy i pomocy, ale nade wszystko wzoru do naśladowania w Jej Niepokalanym Sercu.

 

Punkt I. Najświętsze Serce Jezusa i Niepokalane Serce Marii

 
Jezus i Maria – dwa najświętsze imiona i dwa najdroższe skarby naszej wiary. Jezus – Bóg-Człowiek; Maria – Bogarodzica. Jezus – nasz Zbawca, Brat i Władca; Maria – nasza Współodkupicielka, Matka i Pani.

 
Jezus i Maria są zawsze razem: w odwiecznych zamiarach bożych, w tajemnicach swego życia, w dogmatach Objawienia, w najwznioślejszej czci Kościoła, w dziełach Ojców, Doktorów i pisarzy katolickich, w naukach papieży, biskupów i kapłanów, w prześlicznych przykładach Świętych, w najgorętszej pobożności wiernych.

 
W ostatnich wiekach, kiedy miłosierna Opatrzność boża raczyła nam objawić niewysłowioną tajemnicę Najświętszego Serca Jezusowego a Jego cześć stała się dla niezliczonych dusz źródłem życia, świętości, łask i darów, zjawia się i rozwija niemal współcześnie nabożeństwo do Niepokalanego Serca Marii.

 
Nie można nigdy rozdzielać Matki i Syna oraz ich Serc. Oba te nabożeństwa łączą się z sobą jak najściślej, bo Serce Jezusa i Serce Marii jednoczyła zawsze nierozerwalna spójnia miłości i świętości. Zaznaczył to dobitnie papież Pius XI w swym przymówieniu: „Droga, która prowadzi do Serca Matki, jest ta sama, którą dochodzi najpewniej do Serca Chrystusa-Króla”.

OSTATNIA MODA

Tagi

cnota czystości, o. Maksymilian Kolbe, Pius XI, skromność, zagrożenia

      „My Kościoła nie zwyciężymy rozumowaniem, ale psuciem obyczajów” uchwalili na zjeździe masoni. I poczęli siać niemoralność przez teatry, kina, książki, czasopisma, obrazy, rzeźby itd. i przez coraz to bardziej – za przeproszeniem – świńskie mody. Ileż dusz przez to ginie!!!…

 
Ale niech pomną na „ostatnią modę…” w trumnie, niech do Niepokalanej się uciekają, a otrzeźwieją.

 
Obecny Ojciec święty Pius XI sam ułożył następującą modlitwę do Niepokalanej o skromność w ubiorze i odpustem 300 dni ją ubogacił:

 

Przygotowania do zdogmatyzowania przywileju o Pośrednictwie Najświętszej Maryi Panny*

Tagi

Benedykt XV, dogmat, Najświętsza Maryja Panna, Pius XI, Pośrednictwo NMP

31.V.: „Święto N. M. P. Pośredniczki Wszystkich Łask”. Papież oznajmił, że udzieli pozwolenia na obchodzenie tej uroczystości wszystkim biskupom i przełożonym zakonnym, którzy o to poproszą.

NAD SŁONEMI FALAMI

Belgja, w maju 1934 r.

 
Długim szeregiem pielgrzymów dotarliśmy w skupieniu do celu. Po całodziennej nużącej podróży po rozpalonych belgijskich gościńcach ochłonęliśmy w cieniu odwiecznych drzew.

 
Był wieczór. W cieniu zwolna ciemniejącego lasu padliśmy na kolana na pierwszy widok cudownej kaplicy. Wśród pielgrzymów rozległ się szmer modlitw – to znowu ucichł. Zatopiony w modlitwie lud słuchał zaziemskich słów Marji, przemawiającej Swemi łaskami w głębi serc pokutników.

 
Ostatni poblask wieczornego słońca znikł z wierzchołków drzew i ciemność całkowita otuliła kaplicę i las.

 
Byliśmy u celu. Cudowna świątynia Dobrotliwej Matki Bożej Ostrej Góry we Flandrji przyjęła nas miłościwie w swe wiekowe mury.
Między drzewami rozbłysły słabe światełka. To pielgrzymi udawali się na spoczynek w namiotach z nieprzemakalnego płótna lub w szałasach.
Powiał chłodny wiatr z nad słonego brzegu morskiego. Wszedłem do pustej kaplicy. Czerwona lampka oliwna wątłe rozrzucała światło. Złota korona Niepokalanej słabym blaskiem błyszczała pośród ciemnych kamiennych murów. Przeniosłem się myślą nad polskie niziny.
Jutro ostatni dzień maja – uroczystość Matki Bożej Pośredniczki Wszystkich Łask. U nas w Polsce słyszy się o tem bardzo mało lub zupełnie nic. Tymczasem Belgja katolicka – pierwsza szczyci się inicjatywą.

 
Jak się to stało?

Potrzeba obrońcy

Tagi

kościół, Leon XIII, O. Bernard, Pius XI, wrogowie religii, zagrożenia, św. Józef

Papież Pius IX, 8 grudnia 1870, ogłasza uroczyście św. Józefa Patronem całego Kościoła

Papież Leon XIII w encyklice z 15 sierpnia 1889r., poświęconej rozbudzeniu czci do św. Józefa, w tych tak ponurych niestety barwach maluje stan moralny ówczesnego świata: „U bardzo wielu ludzi zanika wiara, która jest początkiem wszystkich cnót chrześcijańskich, stygnie miłość; młodzież wzrasta w znieprawionych poglądach i obyczajach; Kościół Jezusa Chrystusa jest zewsząd zwalczany siłą i przebiegłością, a papiestwu wydaje się zaciętą wojnę; same podwaliny religii wstrząsnąć pragnie rosnące z każdym dniem zuchwalstwo”.
Jeśli zaś te słowa odniesiemy do naszych teraźniejszych czasów i przypomnimy nadto, co mówi obecnie nam panujący Papież Pius XI w swoich sławnych Encyklikach o położeniu współczesnego świata, z bólem niestety wyznać trzeba, że niewielka lub prawie żadna nie nastąpiła poprawa. Mówi się wprawdzie dzisiaj o budzącym się, powszechnym duchu religijnym, lecz jeśli uważniej przyjrzymy się dzisiejszemu życiu religijnemu szerokiego ogółu, uznamy, że to rozbudzenie ducha religijnego nie jest niczym innym, jak wzmożoną co prawda pobożnością ograniczonej liczby od dawna praktykujących, gdy tymczasem szeroki ogół, a zwłaszcza młodzież, tak daleko i coraz dalej odstępuje od zdrowych zasad życia prawdziwie chrześcijańskiego, lub w najlepszym razie obowiązki religijne uważa za przykry ciężar, który dla oczu ludzkich acz niechętnie dźwigać trzeba. Dlatego dzisiaj i zwłaszcza dzisiaj potrzeba wzniosłego, dla wszystkich dostępnego wzoru życia i świętości, wzoru, w którymby każdy: starzec, młodzieniec i dziecię nawet mogło znaleźć odpowiedni pokarm dla ducha; takim właśnie wzorem jest św. Józef.

Z książeczki O Bernard od Matki Bożej, Święty Józef wzór nasz i opiekun, Kraków 1939, rozdział II, str. 26-28.

Całkowite oddanie się Najświętszej i Niepokalanej Dziewicy Maryi cz. XI

Tagi

Benedykt XV, nauki Papieży, nieomylność Kościoła, o. Jerzy M. Wierdak, Pius IX, Pius X, Pius XI, Pośrednictwo NMP, prawda

Duch Święty czuwa nad papieżem nie tylko wtedy, kiedy on wydaje uroczyście orzeczenia dogmatyczne, ale także kiedy spełnia swój codzienny urząd nauczycielski.

Udowodnienie prawdy, że wszystkie łaski otrzymujemy przez Maryję

Dowód rozumu oświeconego wiarą

Kto zdobył skarb swoją pracą, trudem i cierpieniem, ma również prawo dysponowania tym skarbem. A ponieważ Najśw. Panienka Swoją modlitwą, pracą, cierpieniem, zdobyła razem z Chrystusem skarb wszystkich łask – więc też razem z Chrystusem ma prawo w niebie dysponowania tym skarbem.
Co P. Jezus wysłużył dla ludzkości de condigno, to wszystko wysłużyła de congruo Niepokalana. P. Jezus zaś przez to, iż wysłużył rodzajowi ludzkiemu łaski i dary nieba, stał się Rozdawcą i Szafarzem ich wszystkich – więc też i Niepokalana.

Dowód ze zwyczajnej nauki papieży

Możemy bezpiecznie polegać na zwyczajnej nauce papieży. A ponieważ cały szereg papieży naucza, iż wszystkie łaski otrzymujemy od Boga przez Maryję – więc możemy bezpiecznie uznawać za prawdę, iż wszystkie łaski otrzymujemy przez Maryję.