Wierzę

Tagi

o. Maksymilian Kolbe, ofiara, Rycerz Niepokalanej, wiara, śmierć

P. Gniadek z Warszawy z ul. Piusa XI, więzień polityczny w obozie koncentracyjnym w Dachau, opowiedział mi we wrześniu 1934 r. co następuje:

„W marcu 1941 r. przebywałem w więzieniu na „Pawiaku” w Warszawie w celi pod nr. 103 na oddziale piątym. Razem ze mną mieszkał żyd Singer. Po paru dniach przyprowadzono do nas O. Kolbe. Ubrany był w habit i był ogolony (przed wojną nosił brodę). Obecność O. Kolbe wywarła doskonały wpływ na uspokojenie nerwów. Codziennie żyłem pod wrażeniem, że każdej chwili zawezmą mnie na przesłuchanie i wywiozą do obozu. W pięć dni po przybyciu O. Kolbe „odwiedził” naszą celę strażnik więzienny, gestapowiec w randze Scharführera. Był on niedowiarkiem i należał do wojujących bezbożników. Skoro zobaczył O. Kolbe w habicie, wpadł w straszny szał. Zachował się tak, jakby go kto oblał gorącą wodą. Opanowała go nienawiść do habitu, a jeszcze więcej do krzyżyka u koronki. Żyd, starszy celi, złożył meldunek obecności wszystkich więźniów na naszej izbie.

Bezbożnik podskoczył do O. Kolbe, uchwycił za krzyżyk koronki, zaczął szarpać i pyta:

– „Ty wierzysz w Chrystusa?!”

MATKA BOSKA GROMNICZNA.

Tagi

Matka Boska Gromniczna, Matka Boska Nieustającej Pomocy, obrazy Świętych, Oczyszczenie N.M.P., ofiara, Pro Christo

Madonna Botticelliego (1444 – 1518)

Kult Matki Boskiej Gromnicznej już przed wiekami po­siadał w Polsce wybitnie lokalne zabarwienie. Świętu Oczyszczenia Najświętszej Marji Panny nadano u nas charakter uroczystości Patronki, czuwającej nad wsią i dworem , ponadto czczono w dniu tym Najświętszą Pannę, jako Opiekunkę konających, Patronkę dobrej śmierci.

W istocie rzeczy święto Matki Boskiej Gromnicznej sta­nowi przejście od okresu Bożego Narodzenia do okresu Wiel­kiej Nocy i zespala się z kultem Matki Boskiej Bolesnej, Matka

Boska Gromniczna jest to Matka przeczuć bolesnych, Matka piastująca Syna, skazanego na śmierć krzyżową, przeznaczo­nego na ofiarę.

W dniu bowiem Oczyszczenia usłyszała Najświętsza Panna z ust Symeona złowróżbną przepowiednię: „O to ten położony jest na upadek i na powstanie wielu w Izraelu i na znak, którem u sprzeciwiać się będą. A duszę Twą własną przeniknie miecz, aby myśli z wielu serc były objawione” (Łuk 2. 35)

Ofiarowanie w świątyni było ceremonją symboliczną. Oznaczało, że Pierworodny, Odkupiciel należał do Boga jako ofiara, złożona na zbawienie wszystkich Jego braci. I otóż Ofiara ta zjawia się w świątyni, niesiona na rękach przez Marję. Marja składa ją Bogu, a Bóg przyjmuje ofiarę. Okup, na który Go składa, jest tylko aktem tymczasowym i Marja o tem wie. Gdyby nawet mogła o tem nie wiedzieć, Symeon podjął się przypomnieć Jej straszną treść tej tajemnicy. „Marja”, mówi jeden z pisarzy kościelnych, „wzięła z powrotem na ręce swój drogi skarb, lecz wiedziała dobrze, że ten Jezus Syn Jej najmilszy, nie należał już do Niej, że przeznaczony był na śmierć, że oddany był Jej tylko jako Baranek, którego ma żywić i chować na ofiarę”.

„Była to ofiara poranna Marji”, podaje św. Bernard, „która zakończyć się miała wieczorną, na górze Kalwarji”.

OFIARY MARJI.

Tagi

Eucharystia, kapłan, Najświętsza Maryja Panna, ofiara, św. Jan Ewangelista

     Przejęta duchem wiary, czegoż nie poświęciłaby Marja, aby mieć udział w świętych tajemnicach? I tu także – oto drugi punkt naszych rozważań – powinna nam służyć za wzór przez ofiary, które przyjęła radośnie.

Mając już ją opuścić, Syn powierzył Ją opiece ukochanego ucznia, św. Jana, który był kapłanem. Odgadujecie już myśl Jego.

Jednak, aby prosić Tego apostoła o Eucharystję, musiała Przenajświętsza Dziewica uznać, że jest większym i potężniejszym od Niej: a więc wyznać w pewnem znaczeniu swoją niższość.

Kapłan większym od Matki Boga!

Tak, Panowie, to jest prawda, nie pod względem świętości oczywiście, lecz pod względem prawnym, z uwagi na władzę, którą otrzymał. Marja zgodziła się tylko na wcielenie Słowa; kapłan rozkazuje do pewnego stopnia Bogu, słowami swemi niezawodnie wzywając Go na ołtarz. Marja raz dała światu Jezusa; kapłan mu Go daje tysiące i tysiące razy, gdy tylko zapragnie. Prawda, że przez swoje poczęcie Marja sprowadziła na ziemię Dawcę łaski, lecz kapłan udziela Go nam razem z łaską i obietnicą ubóstwiającego działania, o którem była mowa. Zmuszona uciekać się do kapłana dla otrzymania tego sakramentu, stała się Marja, przynajmniej w tem znaczeniu, względem niego zobowiązaną.

Bądźmy pewni, że nietylko przyjęła, lecz i ukochała ten stan upokorzenia, gdyż takie było życzenie Jezusa.

Prosiła więc św. Jana o Eucharystję: „Synu mój, łaknę; daj mi Chleb Żywota!”