Uroczystość Niepokalanego Poczęcia

Tagi

Niepokalane Poczęcie, o. Maksymilian Kolbe, oddanie się

Starajmy się jak najlepiej przygotować do naszej uroczystości milicyjnej w dniu 8 grudnia – odrodzić się w Niepokalanej, wynagrodzić za miniony rok, który nie był taki, jakim być powinien.

Niech każdy z nas zapyta siebie: czy w tym roku zrobiłem dla Niepokalanej, dla zbawienia i uświęcenia duszy mojej i bliźnich, ile tylko mogłem? Czy też sumienie wyrzuca mi lenistwo, opieszałość, niedostateczną gorliwość… może brak poświęcenia się… Wglądnijmy w siebie…

Niechaj dzień ten będzie dniem odrodzenia naszych dusz, wznowienia gorliwości dla szerzenia królestwa nieba i ziemi Najmiłościwszej Królowej.

Obyśmy z okazji święta Niepokalanego Poczęcia stawali się coraz bardziej i coraz szybciej Jej, Jej rzeczą, własnością, niewolnikami itd., itd… Słowem Jej, w najściślejszym słowa znaczeniu Jej, jak najdoskonalej Jej, w życiu, śmierci i wieczności Jej!…

I żebyśmy innych do tego pociągali i jak najprędzej pociągnęli.

O. Maksymilian Kolbe, do ideału MI, Niepokalanów 1996 r., str. 42.

Upodobanie w Najświętszej Dziewicy

Tagi

miłość, Najświętsza Maryja Panna, oddanie się, ufność

W Maryi

Ten żyje w Maryi, kto często o Niej myśli. Na tę ustawiczną myśl o Maryi składa się: 1) Upodobanie w Najświętszej Dziewicy; 2) bezgraniczne w Niej zaufanie; 3) przestawanie sam na sam z Maryją.

Upodobanie w Najświętszej Dziewicy

  Dobre dziecię kocha swą matkę, przywiązuje się do niej, cieszy się jej wywyższeniem, jej radość poczytuje za swoją.
Podobnie i dziecię Maryi przywiązuje się do swej Matki, podoba sobie w Jej przymiotach, cieszy się tym, że jest Ona tak dobra, tak miłosierna, piękna i niewinna. Umysł jego nie widzi wśród stworzeń nic poza Maryją piękniejszego, czym mógłby się napawać. Wola jego nie znajduje wśród stworzeń nic lepszego, czym mogłaby się cieszyć.

Z takiego usposobienia duszy wypływa samorzutnie konieczność prostego skupienia się w Maryi czyli myślenia o Niej. Jest to całkiem naturalne i zrozumiałe. Jeśli mam kwiat na oknie, który wyróżnia się swoją pięknością, czyż nie będę często spoglądał na niego? Dwaj kochający się przyjaciele bezwiednie spotykają się ze swym wzrokiem pełnym miłości i upodobania. Kochające oko szuka bezwiednie umiłowanego, a gdy go znajdzie, z upodobaniem darzy go swym wejrzeniem. Autor księgi, „O naśladowaniu Jezusa Chrystusa” mówi: Jeżeli miłuję niebo, chętnie myślę o rzeczach niebieskich. Jeżeli świat miłuję, raduję się radościami jego. jeśli miłuję ciało, często cielesność zaprząta myśl moją. Cokolwiek więc miłuję, o tym rad myślę, mówię i słucham i obrazy tego zachowuję w pamięci mojej. Ks. 3. R. 48. 6.

Dziecię Maryi miłując Ją, często ulatuje myślą, wolą, czasem i uczuciem do Niej, jako swej najlepszej Matki. Z radością wśród modlitwy, czy pracy, czy nawet zabawy pomyśli o Maryi. Ta przelotna, lecz miłosna myśl może pozostać jako wewnętrzny akt duszy, albo tez może uzewnętrznić się przez pobożne westchnienie: Maryja, albo spojrzenie na statuę lub obraz Najświętszej Dziewicy, ucałowanie Jej obrazka, uściśnięcie koronki lub innego przedmiotu Jej czci poświęconego. Najszczęśliwszą chwilą dla dziecka Maryi jest, gdy może rozmyślać lub czytać o swej Matce. Wtedy podziwia Jej godność i wspaniałość, poznaje coraz wyraźniej Jej cnoty, niby przepiękne i różnorodne kwietniki rozsiewające woń, co samych aniołów przenika, Jej nadzieje, niby łąki obszerne, Jej potęgę i moc jak wieże niezdobyte; Jej miłość, co jak słońce olśniewające, stanowi Jej płaszcz apokaliptyczny.

Nasze współdziałanie z Maryją

Tagi

nabożeństwo, Najświętsza Maryja Panna, oddanie się, pobożność, Pośrednictwo NMP, Rycerz Niepokalanej, św. Ludwik Maria Grignion de Montfort

Jak ma wyglądać nasze współdziałanie z Maryją, owo czynne Jej uznanie? Przede wszystkim musi posiadać cechę jakości, a następnie ilości. Pierwsza wymaga urobienia sobie właściwego sądu o roli i wielkości Maryi. Wymaga też gorącego pragnienia, by Ją czcić i miłować jak należy. Jest to składnik zasadniczy, niestety, często pomijany, z czego rodzą się pewne uprzedzenia do dzieła św. Ludwika Grigniona.

Postawmy sprawę po prostu. Jeśli Bóg żąda od nas sztuki złota, czy wystarczy dać Mu sztukę srebra o tej samej wadze? Otóż gdybyśmy się modlili do Pana Jezusa w przekonaniu, że jest On tylko świętym mężem w niebie i niczym więcej, modlitwa taka byłaby sfałszowana. Wprawdzie czystość intencji może uniewinnić od zarzutu fałszerstwa, ale nie da ona sfałszowanemu przedmiotowi wartości rzeczywistej. Dopiero wartość wewnętrzna naszej wiary, jej stopień i słuszność oceny, decydują o wartości modlitwy. Również można się wiele modlić do Matki Najśw., ale te modlitwy mogą mieć tylko wartość miedziaków. Całe różańce, nie oparte na właściwych pojęciach o Niej mogą być mniej warte od jednego „Zdrowaś Mario”, płynącego z serca, które pojmuje, kim jest rzeczywiście Matka Boża, i które stara się przepoić tę krótką modlitwę należną Jej czcią.

Całkowite oddanie się Najświętszej i Niepokalanej Dziewicy Maryi cz. XXXV

Tagi

modlitwa, Najświętsza Maryja Panna, o. Jerzy M. Wierdak, oddanie się, Pośrednictwo NMP

Program duszy całkowicie oddanej na własność Maryi

Istota oddania się

Być własnością Niepokalanej Matki Boga.

Cel oddania się

Uświęcić siebie i zdobyć jak najwięcej dusz dla Niepokalanej ku większej chwale Jezusa Chrystusa.

Warunki

Uroczyste, raz na zawsze poświęcenie się Matce Bożej na Jej całkowitą, nieodwołalną właśność.

Codzienne, krótkie odnawianie poświęcenia się Niepokalanej.

Środki do osiągnięcia celu

Modlić się, pracować, cierpieć, żyć i umierać przez Maryję, z Maryją, w Maryi i dla Maryi.

Całkowite oddanie się Najświętszej i Niepokalanej Dziewicy Maryi cz. XXXIII

Tagi

miłość, Najświętsza Maryja Panna, o. Jerzy M. Wierdak, oddanie się, ufność

W Maryi

Ten żyje w Maryi, kto często o Niej myśli. Na tę ustawiczną myśl o Maryi składa się: 1) Upodobanie w Najświętszej Dziewicy; 2) bezgraniczne w Niej zaufanie; 3) przestawanie sam na sam z Maryją.

 

Upodobanie w Najświętszej Dziewicy

  Dobre dziecię kocha swą matkę, przywiązuje się do niej, cieszy się jej wywyższeniem, jej radość poczytuje za swoją.
Podobnie i dziecię Maryi przywiązuje się do swej Matki, podoba sobie w Jej przymiotach, cieszy się tym, że jest Ona tak dobra, tak miłosierna, piękna i niewinna. Umysł jego nie widzi wśród stworzeń nic poza Maryją piękniejszego, czym mógłby się napawać. Wola jego nie znajduje wśród stworzeń nic lepszego, czym mogłaby się cieszyć.

Całkowite oddanie się Najświętszej i Niepokalanej Dziewicy Maryi cz. XXX

Tagi

cierpienie, Najświętsza Maryja Panna, o. Jerzy M. Wierdak, oddanie się

Oddanie się Matce Najświętszej jest drogą do świętości łatwą. Nie znaczy to, jakoby w służbie Maryi nie było cierpienia, walki, smutków, prześladowań, burz i ciemnych nocy. Najwięksi ulubieńcy Maryi przechodzili największe cierpienia.

3

Przyniesiemy P. Bogu większą chwałę

      Chwalić P. Boga całym życiem swoim, każdą pracą, zajęciem, nawet spoczynkiem, zabawą, posiłkiem – chwalić Go sposobem Jemu najmilszym i przynoszącym Mu najwięcej uwielbienia, dziękczynienia, radości i chwały – to chlubny ideał chrześcijanina–katolika. A ponieważ każdą czynność nadprzyrodzoną dziecka oddanego Najświętszej Panience obraca Matka Boża, Stolica Mądrości, na jak największą chwałę Bożą – więc warto oddać się całkowicie i dobrowolnie Najświętszej Dziewicy.

 
Oddając się Matce Bożej, stawiamy się w całkowitej zależności od woli Najświętszej Panienki. Ona zaś przyjąwszy z miłosierdzia Swego naszą ofiarę, posługuje się chętnie nami według Swej mądrości i rozkazuje nam już to głosem obowiązków stanu naszego, już to przez natchnienia łaski. Czyny wykonane z intencją spełnienia rozkazu Maryi są i naszą własnością, jako przyczyny żywej instrumentalnej i Matki Najświętszej, jako przyczyny głównej. Jak zbudowanie mostu jest dziełem wodza, chociaż ręce i wysiłki żołnierzy go wzniosły, gdyż wódz go uplanował, nakreślił i rozkazał postawić – Caesar pontem fecit – tak każdy nadprzyrodzony czyn dziecka Maryi, posłusznego we wszystkim woli swej Matki Niebieskiej, Jej się przypisuje, Jej mądrości i miłości, jako Tej, która rozkazuje i dowodzi.

Całkowite oddanie się Najświętszej i Niepokalanej Dziewicy Maryi cz. XXIX

Tagi

Najświętsza Maryja Panna, o. Jerzy M. Wierdak, oddanie się

Pobudki do całkowitego oddania się Maryi

 

    Liczne są pobudki, które skłaniają nas do całkowitego oddania się Matce Najświętszej.

1

Naśladować będziemy samego Jezusa Chrystusa

Jest chlubą czynić to, co czynili bohaterowie. Za chwałę poczytujemy sobie iść w ślady tych, co się wsławili potęgą, wielkością, mądrością, świętością. A ponieważ największy Bohater, nieskończona Potęga i Mądrość, sam P. Jezus, dla chwały Swego Ojca, oddał się był całkowicie Maryi – więc, skoro oddamy się Najświętszej Dziewicy całkowicie, okryjemy się chwałą i zaszczytem, iż naśladujemy w tym samego Boga-Człowieka, Jezusa Chrystusa.

Pan Jezus jest Synem Maryi, a jest Nim dlatego, bo Sam tak chciał. Nie zrobił tego pod przymusem, ani przypadkiem, ani bezplanowo. Kiedy postanowił zstąpić na ziemię, miał przed sobą nieskończoną ilość dróg. Spomiędzy wszystkich wybrał drogę poddania się Maryi. Z wolnego wyboru i z rozmysłem stworzył Ją na to, żeby była Jego Matką i nie byłaby miała istnienia, gdyby nie chciał był powierzyć Jej tego zadania: być Jego Matką.

Całkowite oddanie się Najświętszej i Niepokalanej Dziewicy Maryi cz. XXVIII

Tagi

ciało, dusza, Najświętsza Maryja Panna, o. Jerzy M. Wierdak, oddanie się

Dusza

       Oddać Najświętszej Dziewicy duszę swą ze wszystkimi jej władzami to nic innego, jak tylko uczynić ją całkowicie zależną od woli i dyspozycji Maryi.

 
Co powiedzieliśmy przy oddaniu ciała, stosuje się też przy oddaniu duszy.

 
1. Odtąd więc mamy sądzić tak o wszystkim, jak sądzi nasza Pani Niebieska – poznawać i studiować to, co Ona chce i pragnie – cieszyć się i smucić, ufać i nienawidzieć jedynie według Jej upodobania.

 
2. Nie wolno nam posługiwać się rozumem i wolą wbrew woli swej Pani. Gdybyśmy chcieli lub czynili coś przeciwko prawu Boskiemu, kościelnemu lub zakonnemu, postąpilibyśmy tym samym wbrew woli swej Królowej. Każdy grzech świadomy i dobrowolny nosiłby znamię niewierności i zdrady. Wszak odbierać dzisiaj to, co wczoraj z entuzjazmem ofiarowaliśmy, jest nieszlachetnością, niewiernością, czasem nawet brzydką podłością.

 
3. Mamy uważać za własność Maryi wszystko, co zdobędziemy rozumem, wolą, talentem. Wiedza nasza zdobyta nauką, również jest Jej własnością i może swobodnie nią się posłużyć do celów i planów Swego Syna.

 

 

Całkowite oddanie się Najświętszej i Niepokalanej Dziewicy Maryi cz. XXVII

Tagi

ciało, Najświętsza Maryja Panna, o. Jerzy M. Wierdak, oddanie się

Całkowite oddanie się Maryi

 
Spośród różnych i licznych, tak zewnętrznych jak wewnętrznych praktyk prawdziwego nabożeństwa do Matki Bożej, zasługuje na szczególniejszą uwagę: Całkowite oddanie się Najświętszej Panience, a to dlatego, ponieważ wszystkie przymioty i warunki prawdziwego nabożeństwa najwidoczniej w nim się urzeczywistniają.

 
Jeżeli Matka Boża hojnie wynagradza wszelkie inne praktyki, to tym więcej i wspanialej tę, która pięknością swoją przewyższa wszystkie.

 
Dobrowolne i całkowite oddanie się Najświętszej Dziewicy jest z powodu ścisłej łączności Maryi z Jezusem i na mocy naszej intencji wyraźnej lub przynajmniej ubocznej, dobrowolnym i całkowitym oddaniem się Jezusowi Chrystusowi. Ponieważ zaś oddaliśmy się po raz pierwszy P. Jezusowi podczas chrztu świętego, gdy przez rodziców chrzestnych wyrzekliśmy się szatana i uroczyście przyrzekliśmy Jemu wyłączną służbę i miłość, więc to oddanie się Maryi, czyli Jezusowi przez Maryję, jest tylko odnowieniem czyli powtórzeniem oddania się Bogu podczas chrztu świętego.

 
Całkowite oddanie się Niebieskiej Panience jest aktem bardzo ważnym, bogatym w następstwa sięgające wieczności nie tylko naszej, ale i dusz, które z rozporządzenia przedziwnej Opatrzności mamy zbawić. Dlatego należy zabrać się do tak poważnego aktu nie na ślepo i nie bez głębszego zastanowienia się, lecz dopiero po głębokim rozpatrzeniu i rozważeniu wszystkich szczegółów i celów tej praktyki. Dokonując tego aktu, powinniśmy mieć wyraźną intencję oddania się przez Maryję Jezusowi Chrystusowi, a nie zadawalniać się jedynie intencją uboczną, co było by jasnym dowodem braku przygotowania.