Całkowite oddanie się Najświętszej i Niepokalanej Dziewicy Maryi cz. XXXVI (ostatnia)

Tagi

Grzegorz I, Najświętsza Maryja Panna, nowicjat, o. Jerzy M. Wierdak, św. Bernard, św. Dominik Savio, św. Jan Berchmans, św. Jan Bosko

Mówię śmiało i wiem co mówię, że z nowicjusza, który nie ma nabożeństwa do Niepokalanej Dziewicy, nigdy i nic nie będzie, ani w zakonie, ani na świecie. Nie będzie ani zakon ani świat miał jakiegokolwiek pożytku z młodzieńca, który nie jest synem Maryi. Co powiedziałem o nowicjuszu, to samo mówię o całym zakonie.

Słowo ostatnie

 
Na początku było Słowo, a Słowo było u Boga, a Bogiem było Słowo. To było na początku u Boga. Wszystko przez Nie się stało; a bez Niego nic się nie stało. Jan. 1. 1 – 3.
I stworzył Bóg niebo i ziemię. Ziemia była pusta i próżna. Ciemności były nad głębokością, a Duch Boży unosił się nad wodami.
I rzekł Bóg: Niech się stanie światłość! – I stała się światłość. I ujrzał Bóg światłość, że była dobra.
I rzekł Bóg: Niech się stanie sklepienie między wodami, a niech przedzieli wody od wód! – I uczynił Bóg sklepienie i przedzielił wody, które były pod sklepieniem, od tych, które były nad sklepieniem. I stało się tak.

 

 

Reklamy

Całkowite oddanie się Najświętszej i Niepokalanej Dziewicy Maryi cz. XXXV

Tagi

modlitwa, Najświętsza Maryja Panna, o. Jerzy M. Wierdak, oddanie się, Pośrednictwo NMP

Program duszy całkowicie oddanej na własność Maryi

Istota oddania się

Być własnością Niepokalanej Matki Boga.

Cel oddania się

Uświęcić siebie i zdobyć jak najwięcej dusz dla Niepokalanej ku większej chwale Jezusa Chrystusa.

Warunki

Uroczyste, raz na zawsze poświęcenie się Matce Bożej na Jej całkowitą, nieodwołalną właśność.

Codzienne, krótkie odnawianie poświęcenia się Niepokalanej.

Środki do osiągnięcia celu

Modlić się, pracować, cierpieć, żyć i umierać przez Maryję, z Maryją, w Maryi i dla Maryi.

Całkowite oddanie się Najświętszej i Niepokalanej Dziewicy Maryi cz. XXXIII

Tagi

miłość, Najświętsza Maryja Panna, o. Jerzy M. Wierdak, oddanie się, ufność

W Maryi

 
Ten żyje w Maryi, kto często o Niej myśli. Na tę ustawiczną myśl o Maryi składa się: 1) Upodobanie w Najświętszej Dziewicy; 2) bezgraniczne w Niej zaufanie; 3) przestawanie sam na sam z Maryją.

 

Upodobanie w Najświętszej Dziewicy

  Dobre dziecię kocha swą matkę, przywiązuje się do niej, cieszy się jej wywyższeniem, jej radość poczytuje za swoją.

 
Podobnie i dziecię Maryi przywiązuje się do swej Matki, podoba sobie w Jej przymiotach, cieszy się tym, że jest Ona tak dobra, tak miłosierna, piękna i niewinna. Umysł jego nie widzi wśród stworzeń nic poza Maryją piękniejszego, czym mógłby się napawać. Wola jego nie znajduje wśród stworzeń nic lepszego, czym mogłaby się cieszyć.

Całkowite oddanie się Najświętszej i Niepokalanej Dziewicy Maryi cz. XXXII

Tagi

Najświętsza Maryja Panna, o. Jerzy M. Wierdak

Zastosowanie w życiu całkowitego oddania się Matce Najświętszej

       W życiu codziennym, w jakimkolwiek bylibyśmy stanie i jakiekolwiek bądź mielibyśmy prace, zajęcia, możemy wykonywać praktycznie całkowite oddanie się Matce Najświętszej wówczas, kiedy za wskazówkami bł. Ludwika M-a Grignona z Montfort będziemy spełniali wszystkie nasze zajęcia ważniejsze: przez Maryję, z Maryją, w Maryi i dla Maryi.

 

Przez Maryję

 
        Żyć przez Maryję znaczy: być doskonale posłusznym woli Najświętszej Panienki.

 
Posłuszeństwo nasze jest doskonałe: 1) gdy słuchamy nie tylko rozkazów formalnych, lecz także wszelkich życzeń i próśb, a nawet domyślnej woli i upodobań drugiego; 2) gdy słuchamy prędko, nie kończąc nawet rozpoczętej litery; 3) dokładnie czyli z odpowiednim staraniem i precyzyjnością; 4) wesoło według zasady: Kto chętnie daje, dużo daje; 5) mężnie, nie cofając się przed trudnościami i ofiarami, jakie nieraz ponieść musimy; 6) ślepo, nie badając powodów; 7) nadprzyrodzenie, spełniając polecenia nie z pobudek ziemskich, ale podyktowanych przez wiarę.

Całkowite oddanie się Najświętszej i Niepokalanej Dziewicy Maryi cz. XXXI

Tagi

bł. Gemma Galgani, Najświętsza Maryja Panna, o. Jerzy M. Wierdak, zasługa, św. Alfons, św. Bonawentura, św. Efrem, św. Ignacy męczennik, św. Jan Berchmans, św. Ludwik Maria Grignion de Montfort

Droga krótka

 
Całkowite oddanie się Matce Najświętszej jest drogą do świętości krótką. Kto oddał się całkowicie Niepokalanej, staje się w krótkim czasie świętym, dochodząc do coraz doskonalszej i bezinteresowniejszej miłości Bożej. Sekret w tym, że nie błądzi, ani nie dziwaczy i że szybko postępuje w cnotach.

 
Nie błądzi i nie dziwaczy sługa Maryi, ponieważ do istoty całkowitego oddania się Matce Bożej należy bezgraniczne posłuszeństwo. Posłuszeństwo zaś nigdy nie myli. Wielu traci czas na różnych błędach i dziwactwach, sądząc, że podobają się P. Bogu, czynią to lub tamto, gdy tymczasem ulegają jedynie złudzeniom miłości własnej. Zapomnieli, że lepiej słomkę podnieść z woli Bożej, niż bez woli Bożej świat cały nawrócić – i że lepsze posłuszeństwo, niżli nabożeństwo.

 
Sługa Maryi w krótszym czasie uświęca się, po wtóre z tego względu, że szybciej postępuje w cnotach. Duch Przenajświętszy w jednym momencie stworzyć może w jego sercu tają miłość, pokorę, roztropność, mądrość, pobożność, jakiej na innej drodze nie byłby osiągnął przez długie lata. Młodzieniec, oddawszy się całkowicie Maryi, staje się wkrótce pod działaniem Ducha Świętego i za przyczyną Niebieskiej Panienki starcem, nie latami, nie zgrzybiałością, nie pochyleniem się ku ziemi, ale miłością, roztropnością, ofiarą, cnotami. Starość nie liczy się wielością lat, można żyć krótko, a przeżyć czasów wiele. Mądr. 4. 13.

Całkowite oddanie się Najświętszej i Niepokalanej Dziewicy Maryi cz. XXX

Tagi

cierpienie, Najświętsza Maryja Panna, o. Jerzy M. Wierdak, oddanie się

Oddanie się Matce Najświętszej jest drogą do świętości łatwą. Nie znaczy to, jakoby w służbie Maryi nie było cierpienia, walki, smutków, prześladowań, burz i ciemnych nocy. Najwięksi ulubieńcy Maryi przechodzili największe cierpienia.

3

Przyniesiemy P. Bogu większą chwałę

      Chwalić P. Boga całym życiem swoim, każdą pracą, zajęciem, nawet spoczynkiem, zabawą, posiłkiem – chwalić Go sposobem Jemu najmilszym i przynoszącym Mu najwięcej uwielbienia, dziękczynienia, radości i chwały – to chlubny ideał chrześcijanina–katolika. A ponieważ każdą czynność nadprzyrodzoną dziecka oddanego Najświętszej Panience obraca Matka Boża, Stolica Mądrości, na jak największą chwałę Bożą – więc warto oddać się całkowicie i dobrowolnie Najświętszej Dziewicy.

 
Oddając się Matce Bożej, stawiamy się w całkowitej zależności od woli Najświętszej Panienki. Ona zaś przyjąwszy z miłosierdzia Swego naszą ofiarę, posługuje się chętnie nami według Swej mądrości i rozkazuje nam już to głosem obowiązków stanu naszego, już to przez natchnienia łaski. Czyny wykonane z intencją spełnienia rozkazu Maryi są i naszą własnością, jako przyczyny żywej instrumentalnej i Matki Najświętszej, jako przyczyny głównej. Jak zbudowanie mostu jest dziełem wodza, chociaż ręce i wysiłki żołnierzy go wzniosły, gdyż wódz go uplanował, nakreślił i rozkazał postawić – Caesar pontem fecit – tak każdy nadprzyrodzony czyn dziecka Maryi, posłusznego we wszystkim woli swej Matki Niebieskiej, Jej się przypisuje, Jej mądrości i miłości, jako Tej, która rozkazuje i dowodzi.

Całkowite oddanie się Najświętszej i Niepokalanej Dziewicy Maryi cz. XXIX

Tagi

Najświętsza Maryja Panna, o. Jerzy M. Wierdak, oddanie się

Pobudki do całkowitego oddania się Maryi

 

    Liczne są pobudki, które skłaniają nas do całkowitego oddania się Matce Najświętszej.

1

Naśladować będziemy samego Jezusa Chrystusa

Jest chlubą czynić to, co czynili bohaterowie. Za chwałę poczytujemy sobie iść w ślady tych, co się wsławili potęgą, wielkością, mądrością, świętością. A ponieważ największy Bohater, nieskończona Potęga i Mądrość, sam P. Jezus, dla chwały Swego Ojca, oddał się był całkowicie Maryi – więc, skoro oddamy się Najświętszej Dziewicy całkowicie, okryjemy się chwałą i zaszczytem, iż naśladujemy w tym samego Boga-Człowieka, Jezusa Chrystusa.

Pan Jezus jest Synem Maryi, a jest Nim dlatego, bo Sam tak chciał. Nie zrobił tego pod przymusem, ani przypadkiem, ani bezplanowo. Kiedy postanowił zstąpić na ziemię, miał przed sobą nieskończoną ilość dróg. Spomiędzy wszystkich wybrał drogę poddania się Maryi. Z wolnego wyboru i z rozmysłem stworzył Ją na to, żeby była Jego Matką i nie byłaby miała istnienia, gdyby nie chciał był powierzyć Jej tego zadania: być Jego Matką.

Całkowite oddanie się Najświętszej i Niepokalanej Dziewicy Maryi cz. XXVIII

Tagi

ciało, dusza, Najświętsza Maryja Panna, o. Jerzy M. Wierdak, oddanie się

Dusza

       Oddać Najświętszej Dziewicy duszę swą ze wszystkimi jej władzami to nic innego, jak tylko uczynić ją całkowicie zależną od woli i dyspozycji Maryi.

 
Co powiedzieliśmy przy oddaniu ciała, stosuje się też przy oddaniu duszy.

 
1. Odtąd więc mamy sądzić tak o wszystkim, jak sądzi nasza Pani Niebieska – poznawać i studiować to, co Ona chce i pragnie – cieszyć się i smucić, ufać i nienawidzieć jedynie według Jej upodobania.

 
2. Nie wolno nam posługiwać się rozumem i wolą wbrew woli swej Pani. Gdybyśmy chcieli lub czynili coś przeciwko prawu Boskiemu, kościelnemu lub zakonnemu, postąpilibyśmy tym samym wbrew woli swej Królowej. Każdy grzech świadomy i dobrowolny nosiłby znamię niewierności i zdrady. Wszak odbierać dzisiaj to, co wczoraj z entuzjazmem ofiarowaliśmy, jest nieszlachetnością, niewiernością, czasem nawet brzydką podłością.

 
3. Mamy uważać za własność Maryi wszystko, co zdobędziemy rozumem, wolą, talentem. Wiedza nasza zdobyta nauką, również jest Jej własnością i może swobodnie nią się posłużyć do celów i planów Swego Syna.

 

 

Całkowite oddanie się Najświętszej i Niepokalanej Dziewicy Maryi cz. XXVII

Tagi

ciało, Najświętsza Maryja Panna, o. Jerzy M. Wierdak, oddanie się

Całkowite oddanie się Maryi

 
Spośród różnych i licznych, tak zewnętrznych jak wewnętrznych praktyk prawdziwego nabożeństwa do Matki Bożej, zasługuje na szczególniejszą uwagę: Całkowite oddanie się Najświętszej Panience, a to dlatego, ponieważ wszystkie przymioty i warunki prawdziwego nabożeństwa najwidoczniej w nim się urzeczywistniają.

 
Jeżeli Matka Boża hojnie wynagradza wszelkie inne praktyki, to tym więcej i wspanialej tę, która pięknością swoją przewyższa wszystkie.

 
Dobrowolne i całkowite oddanie się Najświętszej Dziewicy jest z powodu ścisłej łączności Maryi z Jezusem i na mocy naszej intencji wyraźnej lub przynajmniej ubocznej, dobrowolnym i całkowitym oddaniem się Jezusowi Chrystusowi. Ponieważ zaś oddaliśmy się po raz pierwszy P. Jezusowi podczas chrztu świętego, gdy przez rodziców chrzestnych wyrzekliśmy się szatana i uroczyście przyrzekliśmy Jemu wyłączną służbę i miłość, więc to oddanie się Maryi, czyli Jezusowi przez Maryję, jest tylko odnowieniem czyli powtórzeniem oddania się Bogu podczas chrztu świętego.

 
Całkowite oddanie się Niebieskiej Panience jest aktem bardzo ważnym, bogatym w następstwa sięgające wieczności nie tylko naszej, ale i dusz, które z rozporządzenia przedziwnej Opatrzności mamy zbawić. Dlatego należy zabrać się do tak poważnego aktu nie na ślepo i nie bez głębszego zastanowienia się, lecz dopiero po głębokim rozpatrzeniu i rozważeniu wszystkich szczegółów i celów tej praktyki. Dokonując tego aktu, powinniśmy mieć wyraźną intencję oddania się przez Maryję Jezusowi Chrystusowi, a nie zadawalniać się jedynie intencją uboczną, co było by jasnym dowodem braku przygotowania.

Całkowite oddanie się Najświętszej i Niepokalanej Dziewicy Maryi cz. XXVI

Tagi

bł. Alan de la Roche, bł. Henryk Suzo, Henryk d’Osseville, Najświętsza Maryja Panna, o. Jerzy M. Wierdak, św. Alfons, św. Alfons Rodryguez, św. Bernard, św. Edmund, św. Jan Vianney, św. Leonard

Św. Alfons Rodryguez dawał z niezrównaną dobrodusznością i prostotą tę radę: W każdej przygodzie z niezachwianą ufnością śpieszcie do Maryi!

Jak Święci zapatrywali się na te zewnętrzne praktyki?

 
Święci Pańscy kochali się w różnych zewnętrznych praktykach na cześć Królowej nieba.
Święty proboszcz z Ars, Jan Vianney, uprawiał w swojej młodości winnicę. Miał wtedy zwyczaj na kilka kroków przed sobą wbijać kij w ziemię, a na tym kiju przymocowywał figurkę Matki Boskiej, na którą często spoglądał, a potem wracał do pracy z podwójną gorliwością.
Św. Jadwiga, księżniczka polska, prawie zawsze miała w ręku obrazek swej Matki niebieskiej i trzymając go, umarła.

 
    Św. Edmund, arcybiskup w Canterbury, kazał wyryć na pierścionku: Ave Maria, a w dniu, w którym złożył ślub czystości, włożył ten pierścionek na palec statuy Maryi. Podczas nauki lubił mieć przed sobą obrazek Matki Najświętszej. – Przez to pobożne ćwiczenie – mawiał – nie tylko mój umysł otrzymuje więcej światła, ale i moje oczy mniej się męczą. Tak wiele słodyczy sprawia im widok Tej ukochanej Matki.

 
    Św. Alfons M-a Liguori nie zajął się żadną sprawą bez poprzedniego wezwania pomocy Królowej nieba. Imię Jej umieszczał na początku wszystkich listów i całował miejsce, na którym to święte Imię w książkach było wydrukowane. Wychodząc z domu, udawał się do kapliczki, aby się tam pokłonić Najświętszej Pannie i mówił do Niej z dziecięcą prostotą, że choć się oddala od Jej obrazu, to jednak serce swoje przy Niej zostawia.