Można spotkać ludzi, którzy są do pewnego stopnia obznajomieni z nauką Chrystusową, znajdą nawet dla niej słowa łaskawego uznania, podziwu; ale jeden lub drugi szczegół symbolu katolickiego lub życia kościelnego w fałszywem świetle widziany staje się dla nich przeszkodą w uwierzeniu.
Rozmyślna niewiadomość.
Nihil volitum, nisi cognitum. Aby do czegoś sercem przylgnąć, coś umiłować, trzeba najpierw je poznać, zrozumieć, mieć o niem pojęcie. Nikt nie będzie zwolennikiem klasycznej muzyki Bethovena, zapalonym wielbicielem »Boskiej Komedyi«, nie rozmiłuje się w dziełach pendzla Tyziana lub Murilla, jeżeli nie zapoznał się z zasadami piękna w malarstwie, muzyce lub poezyi; trudno żądać od prostego wieśniaka miłości, ofiarności, poświęcenia dla ojczyzny, jeżeli on tej ojczyzny nie zna i nie rozumie, nie zna jej przeszłości, widzi w niej wszystko złe, a nic dobrego. Podobnie ma się rzecz z prawdziwą religią, z wiarą: ażeby ją należycie ocenić, poważać i ukochać, na to trzeba zaznajomić się z jej podstawami, z jej treścią.
Otóż tej niezbędnej znajomości nie posiadają nadzwyczaj często ludzie niewierzący, dlatego to w nieznajomości prawd, które tworzą podstawę i przedmiot wiary, upatrujemy pierwszą i najogólniejszą przyczynę niewiary. Nie zna się religii, nie wie i nie chce się wiedzieć, na jakich tytułach opiera religia chrześcijańska swe prawa, w co wierzy i czego naucza Kościół katolicki, który jest rozszerzeniem i dalszym ciągiem działalności Chrystusa na ziemi, i dlatego jest się niewierzącym. Takie usposobienie obojętne jest nieraz jeszcze gorsze w swych następstwach, aniżeli otwarta walka z religią.
Czytaj dalej →
Dokąd dążymy? Co jest celem naszym? Wiemy, że celem tym jest Bóg. Prawda ta od dawna jest nam znaną. – Musimy sobie jednak znaleźć coś, coby nam zawsze o niej przypominało i do celu owego wiernie prowadziło, musimy znaleźć drogowskaz. Będzie nim silna wiara. Wiara będzie również sterem, zapomocą którego ominiemy szczęśliwie mielizny, wiry i oprzemy się nawałnicom świata i do celu trafimy.
