Cześć wewnętrzna Serca Jezusowego polega na poznaniu zacności tegoż Boskiego Serca, to jest Jego godności, świętości,, miłości i hojności, jak również Jego życia wewnętrznego, a mianowicie życia nieustannej modlitwy, i to wielbiącej Ojca Niebieskiego, dziękującej za Jego dary, przebłagującej Jego Majestat i wstawiającej się za nami; życia zaparcia się, pokory i posłuszeństwa, życia wyniszczenia się i zadośćuczynienia za nas, życia ofiary i ciągłego oddania się dla nas, życia żarliwości o nasze zbawienie. Starajże się poznać to wszystko, już to czytając książki pobożne, już to słuchając i rozmyślając o Sercu Jezusowym, bo jak mówiła sama święta Małgorzata Maria, Serce to jest książką otwartą, z której najłatwiej się nauczyć sztuki miłości, zwłaszcza gdy się ją odczytuje pod krzyżem Zbawiciela, u stóp Przybytku sakramentalnego albo po Komunii świętej.
W tym czasie roku liturgicznego możemy oddać szczególny hołd Najświętszemu Sercu Pana Jezusa. W lekcjach drugiego nokturnu Matutinum święta Najświętszego Serca Pana Jezusa nasza Święta Matka Kościół daje nam zwięzły opis rozwoju tego nabożeństwa i samego święta. Przeczytam wam kilka fragmentów zaczerpniętych z lekcji tego nokturnu.
Czytelnicy „Rycerza” odczuwają żywo, że Bóg to nasz Ojciec, a Jezus to nasz największy Przyjaciel, którego Serce mamy radować, zwłaszcza w czerwcu, poświęconym czci Serca Jezusowego.
O najukochańsze Serce Jezusa mojego, świątynio Bóstwa, stolico miłości, źródło łask! Tyś nad wszystkie serca najzacniejsze, najwspanialsze, najczystsze, najniewinniejsze, najcierpliwsze, pełne miłosierdzia i gorącej miłości ku ludziom. Ty jesteś Sercem naszego Stwórcy, Odkupiciela, Króla, Ojca, Przyjaciela i Oblubieńca naszych dusz. Ty jesteś ukształtowane z najczystszej Krwi Niepokalanej Bogarodzicy Panny, Tyś początkiem życia ludzkiego w naszym najmilszym Zbawicielu. Tyś źródłem owej nieoszacowanej Krwi, którą jesteśmy odkupieni. Ty prawdziwie wszystkich nas kochasz, sprawiedliwych oraz grzeszników. Ty z miłości do nas jesteś przebite ostrym grotem włóczni. Tyś miłym gniazdeczkiem Gołąbka Niebieskiego, Ducha Najświętszego, Tyś fortecą naszych dusz. Któraż rzecz nad Ciebie może być godniejsza naszej miłości i dziękczynienia? Przyjmijże więc, o Serce Najświętsze, najsłodsze, najukochańsze, przyjmij wewnętrzne uczucia mego serca, które Ci ofiaruję, i racz je uczynić godnymi Ciebie. Dziękuję Ci pokornie za Twoją ku mnie i wszystkim ludziom miłość i za niezliczone wylane na nas dobrodziejstwa. Łączę się z Tobą jak najściślej, Ciebie kocham całym sercem i wszystkimi uczuciami, oddaję Ci siebie całego i wszystkich do mnie należących. Tobie chwała, cześć, dziękczynienie; Tobie miłość i wieczne panowanie nad ludzkimi sercami. Amen.
Nie można wątpić, że święta Małgorzata Maria miesiąc czerwiec poświęcała szczególnej czci Serca Jezusowego, bo wszakże w tym miesiącu otrzymała najważniejsze objawienie, w tym też miesiącu przypada piątek po oktawie Bożego Ciała; ale praktyka ta rozpowszechniła się dopiero od 1833 roku. Pierwszą do niej zachętę dała uczennica pensjonatu w paryskim klasztorze Najświętszej Panny des Oiseaux nazwiskiem Aniela de Sainte-Croix
Święta Małgorzata Maria z objawienia Chrystusowego każdy piątek, a szczególnie pierwszy piątek miesiąca poświęcała gorętszej niż w innych dniach, czci Najświętszego Serca Jezusowego, i nie tylko godzinę w nocy z czwartku na piątek, a potem całą noc spędzała na modlitwie przed Przenajświętszym Sakramentem, ale także w każdy pierwszy piątek starała się przyjąć Komunię świętą, głównie w tym celu, by odwdzięczyć się Panu za niezmierzoną miłość, jaką nam okazał w czasie swojej męki. Kiedy przełożona Melin zakazała świętej Małgorzacie, widocznie dla próby, przyjmowania Komunii w pierwszy piątek miesiąca, kazał Pan Jezus wyrazić przełożonej swe niezadowolenie i dopiero wtedy, na prośbę świętej Małgorzaty Marii, przywrócił zdrowie chorej nowicjuszce, gdy ten zakaz został cofnięty. Pan Jezus objawił też życzenie, aby święta Małgorzata Maria we wszystkie piątki składała trzydzieści trzy hołdy Zbawicielowi zawieszonemu na drzewie krzyża, jako na tronie miłosierdzia, padając u Jego stóp w tym usposobieniu, jakie miała Matka Bolesna na Kalwarii, i ofiarując Ojcu Niebieskiemu Mękę Boskiego Syna, z prośbą o nawrócenie zatwardziałych serc.
Właśnie rozpoczęła się Msza św., kiedy do kościoła weszła młoda niewiasta. Na twarzy jej malował się smutek bezbrzeżny, z szeroko otwartych oczu wyzierała rozpacz. Przyszła szukać tu ukojenia, ulgi w cierpieniach życiowych.