Modlitwa ku czci Najdroższej Krwi Jezusa Chrystusa

Tagi

Modlitwa Pańska, Najświętsza Krew Chrystusa, św. Benedykt Józef Labre

Modlitwa błagalna ku otrzymaniu łask i miłosierdzia Boskiego we wszystkich potrzebach, nędzach, uciskach i nieszczęściach, wypraszająca cudowne skutki, napisana przez świętego pielgrzyma francuskiego Benedykta Józefa Labre’a.

 

I. Ojcze Przedwieczny, Miłosierdzia przez Krew Jezusa! Naznacz nas Krwią Baranka Niepokalanego, Jezusa Chrystusa, jak naznaczyłeś lud Twój Izraelski, by go uwolnić od śmierci. A Ty, Maryjo, Matko miłosierdzia, proś i błagaj za nami i wyjednaj nam łaskę, o którą z pokorą prosimy. – Chwała Ojcu itd.

II. Ojcze Przedwieczny, Miłosierdzia przez Krew Jezusa! Zachowaj nas od potopu złości świata, jak zachowałeś Noego od potopu powszechnego. Ty, Maryjo, Arko zbawienia, proś i błagaj Boga za nami i wyjednaj nam łaskę, o którą z pokorą prosimy. – Chwała Ojcu itd.

III. Ojcze Przedwieczny, Miłosierdzia przez Krew Jezusa! Uwolnij nas od nieszczęść, na które zasłużyliśmy, jak uwolniłeś Lota z pożaru Sodomy. A Ty, Maryjo, Orędowniczko nasza, proś i błagaj za nami i wyjednaj nam łaskę, o którą z pokorą prosimy. – Chwała Ojcu itd.

IV. Ojcze Przedwieczny, Miłosierdzia przez Krew Jezusa! Pociesz nas w potrzebach naszych i trwogach, jak pocieszyłeś Joba, Annę i Tobiasza w ich uciskach. A Ty, Maryjo, Pocieszycielko zasmuconych proś i błagaj Boga za nami i wyjednaj nam łaskę, o którą z pokorą prosimy. – Chwała Ojcu itd.

O KRWI PRZENAJŚWIĘTSZEJ PRZELANEJ PODCZAS MĘKI JEZUSOWEJ.

Tagi

Najświętsza Krew Chrystusa, nauka katolicka, pytania

Nie umiem sobie odpowiedzieć na pewne zagadnienia, dotyczące krwi Chrystusowej, wylanej podczas gorzkiej męki Zbawiciela. 1) Czy krew Syna Bożego wylana w Ogrójcu, przy biczowaniu, cierniem ukoronowaniu i ukrzyżowaniu, która wsiąkła w ziemię, lub była zdeptana i starta przez świadków męki Jezusowej, uległa naturalnemu rozkładowi na chemiczne składniki, czy nie? 2) Czy ta krew podczas męki przelana była tak złączona z boska osobą Słowa, jak hipostatycznie zjednoczone było martwe ciało Chrystusa, spoczywające w grobie? 3) czy krew Chrystusa Pana przelana podczas Jego męki wszystka została zebrana, ożywiona i uwielbiona wraz z Ciałem Pana Jezusa Zmartwychwstałego; czy też raczej jakaś nowa krew stworzona została w chwili Zmartwychwstania Zbawcy?

Nie na każde z tych pytań odpowiedzieć można z jednakową pewnością. 1) Gdybyśmy przypuścili, że przelana podczas męki Jezusowej krew zbawcza nie uległa naturalnemu rozkładowi na swe chemiczne składniki, gdy wsiąkła w ziemię, lub starta była stopami przechodniów, albo została  wystawiona na działanie słońca i ciepła, to musielibyśmy przyjąć cud, zawieszenia praw przyrody, które każdą inną krew w podobnych warunkach rozłożyłyby na chemiczne czynniki. A może trzeba przyjąć taki cud z powodu tego, że to jest krew boskiej osoby Słowa?  Może więc ta krew nie uległa tak rozkładowi chemicznemu, jak nie uległo zepsuciu martwe ciało Jezusa spoczywającego w grobie? Ktoby tak sądził, że taki cud Bóg uczynił co do krwi przelanej ze względu na boską godność Chrystusa, ten przypuszcza, że z krwią Pana Jezusa podczas męki przelaną pozostało Słowo Odwieczne tak osobowo złączone, jak zjednoczoną była boska Osoba Syna Bożego z martwym ciałem Jego. Czy przyjęcie takiego cudu jest konieczne? Zdaje się, że nie.

KRWAWIĄCY KRZYŻ

Tagi

Asti, Maria Tartaglino, Najświętsza Krew Chrystusa

    W zakładzie Ojców Oblatów św. Józefa w Asti, w północnych Włoszech, niejaka Marja Tartaglino miała na klęczniku swoim krzyż, jaki się stawia zwykle na stoliku.

 

W piątek 11 sierpnia 1933 r. zaraz popołudniu, dziewczyna ta, będąc ciężko chorą, uczuła nagle natchnienie, by wstała z łóżka i uklękła przed swoim krucyfiksem. Skoro to uczyniła, piersi figury Ukrzyżowanego zaczęły się poruszać, jakby w spazmach przedśmiertnych, oczy zaczęły spoglądać i zamykać się, jak u człowieka konającego, a usta wypowiedziały do Marji Tartaglino te gorzkie słowa: „Patrz, moja córko, do jakiego stanu doprowadziły Mnie świętokradztwa ludzi, odnawiając i uzupełniając mękę Moją”.

 

Po tych słowach rana w boku figury Ukrzyżowanego Pana Jezusa otwarła się, rozszerzyła i wolniutko wypłynął z niej cienki strumień krwi.

 

Marja palcem dotyka boku Chrystusa i widzi, że cały palec jest zakrwawiony. Do głębi wzruszona zmywa i ociera krucyfiks przez 10 minut bez przerwy, ale krew płynie bezustannie. Teraz woła Marja swą sąsiadkę i zaufaną przyjaciółkę, Marję Mortera. Ta przybiega, dotyka krucyfiksu i również widzi krew na krucyfiksie i na palcu swoim. Chce wołać inne osoby, ale Tartaglino stanowczo sprzeciwia się temu w obawie, by przez rozgłoszenie cudu nie wyrwano jej z ukrycia. Tymczasem krew przestaje płynąć.

CZEŚĆ PRZENAJDROŻSZEJ KRWI CHRYSTUSOWEJ

Tagi

Msza św., Najświętsza Krew Chrystusa, odpusty

Lipiec poświęcony jest Najdroższej Krwi Chrystusa.

Cud w Asti

 
Wielkie poruszenie we Włoszech i w świecie katolickim wywołał cud, jaki się zdarzył przed kilkunasty laty w Asti, małym miasteczku w okolicy Turynu. W miejscowym przytułku pod wezwaniem św. Klary przebywała uboga, od 30 lat przykuta do łoża, wieśniaczka Maria Tartaglino. Całą jej pociechą był niewielki krucyfiks, stojący na stoliku obok jej łóżka. Dnia 11 sierpnia 1933 r. Tartaglino usłyszała te słowa z ust Chrystusa: „Patrz, córko, do jakiego stanu doprowadziły mię świętokradztwa, odnawiające moją mękę”. Po tych słowach wytrysnęła z boku Chrystusa świeża krew; krew również spływała obficie z rąk i nóg Zbawiciela i nie znikała, lecz – jak prawdziwa – niebawem krzepła. Zjawisko to niezwykłe ponowiło się w obecności 11 innych osób i powtórzyło się jeszcze raz 27 września tego samego roku.

 
Miejscowy biskup nakazał ścisłe zbadanie tego zdarzenia. Przesłuchano wszystkich świadków pod przysięgą, a krzyż oraz krew, która była wytrysnęła, poddali najsumienniejszemu badaniu naukowemu różni uczeni na Uniwersytecie w Turynie. Zarówno proces w sądzie biskupim jak i dociekania doświadczalne naukowe udowodniły ponad wszelką wątpliwość, że jest to prawdziwa krew i że wytrysnęła w cudowny sposób z figury Chrystusa. Po tym orzeczeniu biskup dnia 12 lutego 1934 r. potwierdził urzędowo prawdziwość cudu, a krucyfiks ten ze śladami krwi można obecnie oglądać w kościele św. Józefa w Asti.

 
Dziwnym zbiegiem okoliczności, czy raczej zrządzeniem bożym, cud ten wydarzył się w r. 1933, w roku jubileuszowym Odkupienia, w którym Kościół katolicki obchodził 1900 – letnią rocznicę Odkupienia rodzaju ludzkiego. Jeżeli więc wolno nam się domyślać, to celem tego cudu było chyba utwierdzenie i ożywienie w świecie chrześcijańskim czci dla bezcennej Krwi Chrystusowej, którą zostaliśmy odkupieni.