UKAZANIE SIĘ NAJŚW. PANNY NA GÓRZE SALETYŃSKIEJ

Tagi

dzieci, ks. Berthier, Msza św., Najświętsza Maryja Panna

Dnia 19-go września 1846 r., w sobotę, ukazała się Najśw. Panna w la Salette. Ujrzano Ją siedzącą na kamieniu, mającą łokcie wsparte na kolanach, i płaczącą rzewnie z twarzą ukrytą w dłoniach. Przywołała do Siebie dzieci, które w pobliżu strzegły bydełka, i, łkając, powiedziała im, że ręka Syna Jej, ręka Boga tak już stała się ciężką, że nie była w stanie dłużej jej utrzymać. – A wiecie dlaczego? – Gdyż ludzie bluźnią; w niedziele ciężko całe lato pracują; na Mszę św. zaś po to tylko chodzą, by się wyśmiewać z religji.

 
Wy, dzieci drogie, jeżeli pragniecie, by ręka Boga nad wami nie zaciężyła, karząc was, nie pracujcie w niedziele, chyba tylko zmuszeni i z obawy, by ci, którzy wam pracować każą, nie bluźnili, w razie gdybyście ich nie posłuchali.

 

Reklamy

ŚWIĘTA RÓŻA Z LIMY

Tagi

ks. Berthier, św. Róża z Limy

     Św. Róża z Limy, od najmłodszych lat, nie jadała nigdy owoców. Każdy zrozumie, kto wie, jak bardzo dzieci owoce lubią, jak heroicznem było to jej umartwienie. Matka jej, która nie wiedziała dlaczego dziecina owoców nie je, przypisywała to naturalnemu wstrętowi i bardzo się temu dziwiła. By odrazę tę przełamać, podawała jej najpiękniejsze owoce. Róża z wdzięcznością dary matki przyjmowała, lecz zamiast je zjadać, dawała je ubogim swoim przyjaciółkom.

 

Gdy raz św. Róża z Limy haftowała, matka kazała jej kwiat jeden z przeciwnej strony wyszyć. – Bez oporu wykonała Róża ten rozkaz; matka jednak przekonawszy się że całość na tem straciła, ostro dziewczynkę za tę jej robotę upomniała. A wiecie dzieci, co na to św. Róża odpowiedziała? „Nie zależy mi matko, jak jakąś robotę wykonam, główną wagę kładę na to, bym ci była posłuszną”.

 

Św. Róża z Limy, – ten piękny kwiat, który pierwszy zakwitł na ziemi południowej Ameryki, nie mogąc ścierpieć piękności swych włosów, własnoręcznie je obcięła. Rodzice jej opowiadają, że by piękną swoją twarz zeszpecić, przykładała na policzki ostrą korę, która je kaleczyła. Zapewne, dzieci kochane, chciałybyście usłyszeć, w jakich to okolicznościach wzbudziła się w sercu Róży ta głęboka pogarda wszelkiej przemijającej piękności.

 
Nie miała jeszcze pięciu lat, gdy brat jej, bawiąc się z nią, odkrył jej głowę i nasypał prochu na jej włosy. Bardzo się z tego figla cieszył,

Marja Leszczyńska

Tagi

ks. Berthier, Ludwik XV, Maria Leszczyńska, małżeństwo, Sakramenty, łaska

    Postanowione już było małżeństwo króla francuskiego Ludwika XV z Marją Leszczyńską, gdy babka jej zapytała ją, co sądzi o świetnym losie który ją czeka. „Niestety – odpowiedziała królewna – jedną tylko myślą trapię się od ośmiu dni, oto że bardzo będę nieszczęśliwą, jeżeli korona, którą włoży na moje skronie król francuski, pozbawi mię tej, którą król nieba dla mnie przeznaczył.” Ponieważ życie osób związanych Sakramentem Małżeństwa pełne jest utrapień, utrudniających zbawienie, przeto osoby z zastanowieniem, jako ta królewna, której słowa przytoczyłem, trwożą się przed temi trudnościami.
Jezus Chrystus wszelako, pragnąc osobom żyjącym w małżeństwie dopomóc w spełnianiu ciężkich obowiązków ich stanu, podniósł małżeństwo do godności Sakramentu. Przez to przyjmujący go ludzie odbierają łaski te, że świętą miłością złączeni, po chrześcijańsku wypełniają obowiązki swego stanu. Aby przystąpić do tego Sakramentu powinno się być w stanie łaski.

Ks. Jan Berthier, Książka dla dzieci, 1928, rozdział XCIII, str.212.

Święty proboszcz z Ars

Tagi

ks. Berthier, Najświętsza Maryja Panna, św. Jadwiga Śląska, św. Jan Vianney

           Dzieckiem jeszcze będąc, pracował ten święty w winnicy i umieszczał zawsze na paliku, który przed sobą w ziemię wtykał, figurkę Matki Boskiej i często wśród dnia, oczy i serce ku Niej podnosił. Taką w tem nabożeństwie czerpał siłę, że choć młodszy był od swego brata, dorównywał mu w pracy. Idąc za jego przykładem, czy przy pracy będąc, czy przy nauce, miejcie zawsze przed oczami obraz Najświętszej Panienki. Często na Nią spoglądajcie, a da wam łaskę, byście obowiązek wasz dobrze spełniły.

Św. Jadwiga, księżna śląska, trzymała często w rękach figurkę Matki Bożej. Umierając, tak silnie ją w dłoniach ściskała, że po śmierci nie można było jej z jej rąk wyjąć i tak z nią pochować ją musiano. Gdy w wiele lat później trumnę otwarto, znaleziono ciało całkiem już zniszczone, kości rozluźnione, jedynie palce, w których ową statuetkę trzymała, pozostały w pierwotnym stanie.

Dobrze, dzieci moje, uczynicie, mając zawsze na sobie statuetkę lub przynajmniej medalik ukochanej waszej Matki.

Ks. Jan Berthier, Książka dla dzieci, 1928, rozdział LXIX, str.168.

Święta Joanna de Chantal

Tagi

błędy, herezja, Jezus Chrystus, ks. Berthier, Sakramenty, św. Joanna de Chantal

Malutką dzieciną przy piersi prawie będąc, święta ta nie mogła bez płaczu zbliżyć się do protestanta. Gdy który z nich chciał ją pogłaskać, krzyczała przeraźliwie, kryjąc główkę w objęciach mamki i dopóki się innowierca nie oddalił, nic nie zdołało jej uspokoić. Dnia jednego, mając wówczas zaledwie pięć lat, bawiła się w pokoju ojca swego, prezydenta Frémyont, gdy nagle usłyszała głośną dyskusję między nim a pewnym panem, wyznawcą protestantyzmu, który przyszedł go odwiedzić.
Chodziło im o Przenajśw. Sakrament Eucharystji. Protestant mówił, że najwięcej go przywiązuje do jego religji zaprzeczenie rzeczywistej obecności Pana Jezusa w Przenajśw. Sakramencie. Słysząc te słowa, nie potrafiła święta dziecina wzruszenia swego opanować, zbliżyła się do protestanta i powiedziała w świętem uniesieniu: „Powinno się wierzyć, że Jezus jest obecny w Przenajśw. Sakramencie, gdyż Sam nam to powiedział”. Stanowczość jej przekonania tak zastanowiła heretyka, że wszczął z nią dyskusję. Zbiła ją wkrótce roztropnemi odpowiedziami i zachwyciła obecnych żarliwością swojej wiary. Nie mając innego wyjścia, protestant chciał zakończyć rozmowę, jak się zwykle z dziećmi kończy, cukierkami. Przyjęła je Joanna, zabrała wszystkie do fartuszka i uważając, by się ich nie dotknąć, rzuciła je w piec, mówiąc: „Niech pan spojrzy, tak goreć będą w piekle wszyscy heretycy za to, że słowom Pana Jezusa nie uwierzyli”.

Wiązanka złożona Marji

Tagi

bł. Kryspin, jałmużna, ks. Berthier, Najświętsza Maryja Panna

LXX

Błogosławiony Kryspin, z Witerbo, został, jako bardzo młode chłopię oddany na naukę do swego wuja węglarza. Co sobotę dostawał od niego skromne za swą pracę wynagrodzenie. W niedzielę raniutko pobożne dziecię biegło na targ, by zakupić wiązankę kwiatów. „Proszę o jak najpiękniejsze kwiaty – mawiał do sprzedającego – przeznaczone są bowiem dla wielkiej Pani.” Składał następnie swą zdobycz u stup statuy Matki Najśw. w kościele, w którym zawsze całe poranki niedzielne spędzał na służeniu do Mszy św. Szczęśliwemu temu dziecięciu Marja niezawodnie przygotowała w niebie wzamian za ofiarowane jej tu kwiaty, wieniec chwały nieśmiertelnej.

Na wiosnę łatwo wam przyjdzie postarać się o wiązankę kwiatów, by przyozdobić nią obraz Najśw. Panienki; w każdej jednak porze roku codzień możecie złożyć u Jej stóp wiązankę złożoną z waszych cnotliwych uczynków. Jałmużna dana ubogiemu, to róża miłości bliźniego; ciche zniesienie przykrego słowa, to fiołek pokory; ucieczka przed osobą, przez którą zgorszenie na nas przyjść może, to lilia czystości! Przy wieczornym pacierzu łączcie różę z fiołkiem i lilią i wraz z wieloma innemi aktami cnót ofiarujcie je Marji. Taka wiązanka milszą Jej nawet będzie, od najpiękniejszych kwiatów z łąk i ogrodów naszych.

Ks. Jan Berthier, Książka dla dzieci, 1928

Święty Szymon Stock

Tagi

ks. Berthier, nabożeństwo, Najświętsza Maryja Panna, różaniec, szkaplerz, św. Ludwik Maria Grignion de Montfort, św. Szymon Stock

          Św. Szymon Stock zdradzał od dzieciństwa wprost cudowne nabożeństwo do Marji. Już na rękach matki trzepotał się radośnie, gdy ona imię Marji wymawiała. Aby krzyki i boleści jego uśmierzyć, wystarczało mu pokazać obrazek świętej Dziewicy. Rok miał zaledwie, gdy słyszano go kilkakrotnie mówiącego „Pozdrowienie Anielskie”. Zaledwie umiał mówić, nauczył się tez i czytać i odtąd odmawiał codzień Godziny o Najśw. Pannie, czego do końca życia nie zaniedbał. Po przeczytaniu książki o Niepokalanem Poczęciu Najśw. Marji Panny, zapałał taką miłością do cnoty czystości, że uczynił ślub zachowania jej aż do śmierci – (tego ślubu jednak dziecko, bez pozwolenia swego spowiednika, składać nie powinno) – i żeby ślub ten wiernie zachować, czuwał nieustannie nad swemi zmysłami, szczególnie nad wzrokiem i nie pozwalał sobie na żadne z drugiemi dziećmi poufałości. Niezawodnie to serdeczne nabożeństwo do Marji, które cechowało go już od kolebki, wyjednało mu łaskę wielkiej świętości, do której się później wzniósł.

Matka ze swem dziecięciem

Tagi

dzieci, kościół, ks. Berthier, Msza św., Sakramenty

Dzieci powinny słuchać Mszy w wielkim skupieniu

Cesarz Walens wydał rozkaz, by zamknięto wszystkie katolickie kościoły i stracono tych wszystkich, którzyby się ośmielili wziąć udział w niedzielnych nabożeństwach. Prefekt Modest, chcąc uniknąć mordowania niewinnym ludzi, przestrzegł o tem chrześcijan, lecz przestroga wywołała wręcz przeciwny skutek, wyznawcy Chrystusowi zgromadzili się liczniej, niż kiedykolwiek. – Udając się prefekt na to zebranie, widzi dążącą tam również kobietę z dzieckiem. „Czy nie doszła cię wiadomość – pyta ją – że mam rozkaz stracenia tych, którzy tam się zejdą?” – „Wiem o tem i dlatego tak pośpiesznie idę; dozwól, by i to dziecię się tam udało ze mną, pragnę bowiem aby i ono otrzymało palmę męczeńską”. – Modest nie ośmielił się wypełnić cesarskiego rozkazu.

Widzicie, dzieci, z jaką gorliwością pierwsi chrześcijanie przestrzegali obowiązku słuchania Mszy św. w niedzielę. Choć grożono im śmiercią, szli nieustraszeni.