ŚW. PIUSA X – PAPIEŻA

Tagi

Komunia św., modernizm, papież, Pius X

Stuletnia rocznica urodzin papieża Piusa X-go.

W d. 2-im czerwca przypadła stuletnia rocznica urodzin pa­pieża Piusa X-go, niepospolicie pięknej postaci na tle rozpoczy­nającego się XX wieku. (Józef di Sarto urodził się w skromnej mieścinie Riese). Pius X uosabiał na tronie świętego Piotra szla­chetność duszy, gorącą wiarę i świętość życia wówczas, kiedy większość narodów świata hołdowała skrajnie materialistycznym teorjom, hasłom areligijności i poziomym poglądom zarówno w politycznej, jak i społecznej dziedzinie.

Ci, co przed 30 laty śledzili uważnie tworzącą się z dnia na dzień historję pontyfikatu Piusa X-go, pamiętają, ile ataków i kalumnij kierowało się zewsząd ku Watykanowi za nieustępli­wość papieża, za „brak zrozumienia ducha epoki“, za nawoły­wanie do potęgowania praktyk religijnych. Niełatwe było życie Głowy Kościoła. Ten „wiejski proboszcz” umiał jednak stawić czoło nacierającym szatańskim mocom i pewną dłonią kierował Piotrową barką. Umarł w chwili rozpętania się światowej za­wieruchy. Jego wielkie, ojcowskie serce nie było w stanie prze­nieść myśli, że moloch wojny pochłonie miljony istnień ludz­kich, że cierpienie i nędza na długie lata zapanują na świecie.

ROZMAITE SPOSOBY NABOŻEŃSTWA DO NAJŚW. PANNY MARYI. (cz. I.)

Tagi

Komunia św., Msza św., nabożeństwo, Najświętsza Maryja Panna, św. Alfons

    Święty Alfons pisał bardzo wiele pięknego dla chwały Maryi, sądził jednakże, że najpożyteczniejszym jest krótkie wyliczenie rozmaitych sposobów, w jaki się nabożeństwa na cześć Maryi odprawiają. Nie od rzeczy będzie podać tu krótkie zestawienie sposobów uczczenia Najświętszej Panny.

     To zaś ze świętym Alfonsem wyraźnie dodać należy, że nie mnogość modlitw, i mnogość pojedynczych nabożeństw rzecz stanowi, tylko szczerość serca i wytrwałość w odprawianiu wybranego nabożeństwa. „Jeźliś jest opieszałym”, powiada święty Alfons, -„i zaniechasz obranego pobożnego ćwiczenia, to bądź pewnym, że i Matka Bozka pomocy ci swej odmowi. Ach, iluż to z tych, którzy się teraz w piekle znajdują, byłoby w niebie, gdyby nie byli zaniechali odprawiania obranego nabożeństwa na cześć Maryi.”

I. Pierwsze nabożeństwo: Msza święta.

 

Rodzina chrześcijańska jaką być powinna cz. XXXVIII

Tagi

Komunia św., Ks. Feliks Cozel, Najświętszy Sakrament, Pius X, spowiedź

7. Rodzice chrześcijańscy powinni dziatki swe, skoro tylko dojdą do rozumu, przygotować jak najwcześniej i jak najlepiej do św. Spowiedzi i Komunji św.

 

       1. Jeśli rodzice powinni wogóle od najmłodszych lat bojaźń Bożą i grzechu w duszę dziatek swych wpajać, tedy szczególniej w dwóch okolicznościach: 1. gdy spostrzegą, że dziatki coś złego, grzesznego popełniają; 2. Gdy dziatki ich dojdą już do używania rozumu i mają pójść do pierwszej spowiedzi. O! wtedy słówko ciepłe z ust rodzicielskich, pobudzające dziatki do obrzydzenia grzechu i do żalu za grzechy, więcej będzie znaczyło, aniżeli nawet słowa kapłana, bo dzieci największą wagę przywiązują do słów, słyszanych z ust własnych rodziców. Wczesna spowiedź jest najdzielniejszym środkiem do poprawy dziecięcia i do dobrego wychowania! Rodzice więc nie powinni zbyt tej spowiedzi odkładać, jak to niestety tak często się dzieje w tak zwanych >>lepszych domach<<. Znałem dom, niby chrześcijański, gdzie matka niby jest pobożna, a i ojciec był bardzo religijnie wychowany, a synowie ich, będący już w 3-iej klasie gimnazjalnej i bardzo umysłowo rozwinięci, nie byli jeszcze u spowiedzi! Czyż wychowanie tych dzieci jest dobre i prawdziwie religijne? Śmiało powiedzieć mogę i muszę, że nie!! Nie będą mieli później pociechy z tych dzieci!

 

Czas, w którym dziecko powinno być przygotowane do pierwszej spowiedzi, jest mniej więcej około siódmego już roku, t. j. kiedy dziecko ma już dostateczne używanie rozumu do rozpoznania dobrego i złego, i zdolne już do popełnienia grzechu. Orzekł to najwyraźniej Kościół św. w poleceniu Papieża Piusa X[1].

Św. Józef bierze w opiekę dziecię komunijne

Tagi

Komunia św., św. Józef

On i my błagaliśmy św. Józefa i św. Opiekun, ten potężny obrońca, wziął to niewinne serce dziecięce pod opiekę swego liljowego berła, okrył tego młodego wyznawcę tym samym płaszczem, którym ochraniał Jezusa przeciw srogim jego prześladowcom podczas ucieczki do Egiptu

Pewien proboszcz, w którego sąsiedztwie niewiara wiele narobiła złego, opowiada nam następujące wzruszające zdarzenie:

 
Było to zeszłego roku przed pierwszą Komunją św. dzieci, podczas ich przygotowania się. Nasze dzieci z radością zgromadziły się na około ambony. Pobożny pewien kanonik przemówił do nich, , aby je przygotować na przyjęcie chleba anielskiego. Ze spokojną uwagą słuchały dzieci słów kapłana. W tem zjawia się nagle jakiś mężczyzna ubrany jak robotnik z gniewem na twarzy i wściekłością w oku pomiędzy tą gromadką pobożną, biega tu i ówdzie, szuka i śledzi w około. Łagodnie pytam go: „Czego życzysz sobie przyjacielu?” Odpowiada mi, że żąda swego dziecka. To głośne i dumne oświadczenie spowodowało wielki niepokój i trwogę w gromadce. Kanonik przerwał swą naukę. Każdy był zakłopotany o wynik tego zamieszania. „Mój panie, mówi przybyły do kapłana – ja żądam mego dziecka i to natychmiast. Jego matka jest wprawdzie katoliczką, ale ja nim nie jestem i moje dziecko nie może być katolikiem nigdy”. Wprawiasz mię w zdumienie, mój przyjacielu – odrzekł kapłan. – My nie przypuszczamy do pierwszej Komunji św. żadnego dziecka, którego katolicki chrzest św. nie jest stwierdzony. Czy pańskie dziecko było chrzczone w kościele? „Tak jest”. Czy chrzestni rodzice byli katolicy? „Tak jest”. Czy oni zgodzili się? „Wtenczas zgodzili się, ja byłem przy tem!” „A więc mój przyjacielu, twoje dziecko jest katolickie!” „Dotychczas przyznaję, że należało do religji swojej matki, ale od tego czasu żądam, aby należało do mojej religji”.

 
Mówiąc to, porwał swoje dziecko, którem na jego żądanie wezwał ku niemu, za ramię i zawołał zajadłym tonem: „Naprzód, ruszaj! Od tej chwili ja ciebie będę wychowywał”.