Św. J. Vianney – kazanie na IV Niedzielę Wielkiego Postu

Tagi

choroba, grzech śmiertelny, grzesznik, kara, piekło, Wolter, zaraza, Łaska Uświęcająca, śmierć, śmierć nagła, św. Franciszek Ksawery, św. Franciszek Salezy, św. Jan Vianney, św. Roch

Kazanie Świętego proboszcza z Ars warte przemyślenia szczególnie teraz, w dobie medialnych doniesień kreowanych przez władców tego świata; strachu przed chorobą czy innymi zagrożeniami z najbliższej przyszłości. Co ciekawe, Autor kazania odbierany jest jakoś chłodno i niechętnie nie tylko przez posoborowych prezbiterów…

Juan Arecharaleta

O śmierci grzesznika

Będziecie mnie szukać i w grzechu waszym pomrzecie. (Jan VIII, 21.)

Straszna to groźba, tem straszniejsza, że się kiedyś niezawodnie spełni. Powyższe słowa wypowiedział Jezus Chrystus do żydów, do ludu tak wielce umiłowanego i obsypanego tylu łaskami. O ludu niewdzięczny, co mogłem więcej dla ciebie uczynić? Ale nadejdzie kiedyś dzień, że mię szukać będziecie, a ja usunę się od was i pomrzecie w grzechach waszych, jakoście w nich żyli. Niezawodnie ciężka to, ale i słuszna kara. Chrześcijanin, otrzymawszy tyle dobrodziejstw od Boga, zagłusza swoje sumienie, grzeszy śmiało, chociaż wie doskonale, że każdej chwili morze życie zakończyć i iść na zgubę wieczną. Na próżno upominają go słudzy Pańscy, by porzucił złe nałogi, na próżno modlą się za niego i podają środki na uleczenie ran duszy. On na przekór trwa w grzechu i co chwila nowych dopuszcza się zbrodni. Drwi sobie z upomnień, natrząsa się z tych, którzy pragną dusze jego zachować od piekła. Czy nie słusznie, aby zginął w swym grzechu, by go opuścił miłosierny Bóg, który już tak długo czekał z wielką cierpliwością na jego nawrócenie? Wzgardzony Jezus Chrystus usunie się odeń i zostawi na łup rozpaczy, w rękach czarta. Okropną jest śmierć grzesznika dlatego, że ogarnia go rozpacz na myśl tylu popełnionych grzechów, tylu zmarnowanych łask i mąk, które są dlań zgotowane na wieki. Na ten temat przemówię do was dzisiaj:

I. Gdy mię zapytacie, co nazywamy złą śmiercią, odpowiem, że bolesną jest rzeczą, kiedy np. umiera mąż w kwiecie wieku, zdrowy, bogaty i pozostawia w sieroctwie dzieci i stroskaną małżonkę. Chory król Ezechiasz mówił do Boga: Jak to, o Boże mój, więc mam umrzeć w połowie dni moich, w kwiecie wieku? „Jam rzekł: w połowie dni moich pójdę do bram piekielnych”.[1] Również król Dawid prosił Boga, mówiąc: „Nie bierz mię w połowicy dni moich, lata twoje od wieku do wieku”.[2] Według niektórych zła to śmierć, kiedy kto ginie na szubienicy z rąk kata, albo umiera nagle od pioruna, w nurtach rozhukanych fal wodnych albo spada z wysokości albo zabija się na miejscu. W końcu twierdzą jeszcze ludzie, że złą jest rzeczą umrzeć na zakaźną chorobę, na morowe powietrze.

Złamany krzyż

Tagi

kara, Krzyż, Niemcy, sprawiedliwość, wojna

Tuż za wojskiem niemieckim wkroczyło do Katowic Gestapo. Przychodzą do właścicielki pewnego domu i żądają mieszkania. Wprowadza ich na drugie piętro i wskazuje wolny pokój. Mieszkanie podoba się kierownikowi Gestapo, lecz razi go krzyż, wiszący na ścianie. Mówi więc do pani:

– Mieszkanie zajmuję, lecz ten – wskazał na krzyż – musi ze ściany zniknąć.

Pani domu oponuje.

– To przecież pamiątka po rodzicach, nie mogę się zgodzić na jego usunięcie. Jeżeli się panu nie podoba proszę poszukać innego mieszkania.

Kierownik odchodzi. Jednak po paru godzinach wraca. Zgadza się, by krzyż pozostał i zajmuje mieszkanie.

Następnego dnia, koło dziewiątej godziny, zjawiają się urzędnicy Gestapo i pytają:

– Co się stało z naszym kierownikiem?

Gospodyni odpowiada: – dotychczas nie wstał.

Pukają – nikt się nie odzywa. Mocniej. Żadnej odpowiedzi. Wreszcie przemocą otwierają drzwi. Wchodzą i widzą: Trup kierownika siedzi na łóżku, a w rękach trzyma złamany krzyż.

(„W obronie prawdy”)

 

Rycerz Niepokalanej, rok XX, czerwiec 1946, nr 6, str. 139.

Szczególnie polecam artykuł o nabożeństwie do Ran Pana Jezusa: https://lagloriadelasantisimavirgen.wordpress.com/2020/02/20/rany-jezusowe/

O ŚMIERCI ( Z PISM Ś. P. JENER.)

Tagi

Jadwiga Zamoyska, Jezus Chrystus, kara, Kuźniczanka, zadośćuczynienie, łaska, śmierć

Wiemy, że śmierć jest karą, kara nie jest jednak zemstą. „Qui aime bien châtie bien”. Kto mocno kocha, mocno też karze. Bóg, który kocha nas więcej, aniżeli my kochać możemy jakiekolwiek stworzenie, daje nam dowód swojej miłości nadewszystko w karze śmierci.

Wielka to łaska być karanym tu na ziemi. Wszystkie otrzymane łaski są to długi, któreśmy zaciągnęli. Im więcej kto otrzymał, tem więcej oddać winien. Każda nowa łaska zwiększa nasz dług u Boga, nie dając możności uiszczenia się z niego, tylko kary boże dają nam w pewnej mierze tę możność.

DZIWNY WYPADEK.

Tagi

kara, małżeństwo, Rycerz Niepokalanej, Sakramenty, sprawiedliwość

(autentyczne)

        Na skraju lasu stała leśniczówka. Mieszkańcy jej pędzili żywot spokojny i radosny. Szczęście opromieniało ich dom. Małżonkowie L., obdarzeni dwiema ślicznemi córeczkami, żyli w spokoju i radości. Okoliczni mieszkańcy z podziwem spoglądali na tę rodzinę.

Lecz oto na widnokręgu pokoju zjawił się złowrogi obłok – niesnaski rodzinne. Znajomi zauważyli ze zdziwieniem rozdźwięk w domu leśniczego. Widziano czasem zapłakaną jego żonę.

Potem w okolicy rozeszła się wiadomość, iż leśniczy zamierza wszcząć kroki o uzyskanie rozwodu, aby poślubić nauczycielkę S…. Wieść ta wprawiła wszystkich w zdumienie; niestety, te pogłoski były prawdziwe!

Napróżno pani L. starała się nakłonić swego męża na drogę uczciwości, by do domu wróciła pogoda i szczęście… Nic nie pomagał płacz i błagania.

– Jeżeli nie zgodzisz się na rozwód, to i bez twego pozwolenia ożenię się – wyrzekł do żony!

Rodzina chrześcijańska jaką być powinna cz. XLII

Tagi

dzieci, gniew, kara, Ks. Feliks Cozel

4. O karaniu dzieci.

       Jednym z bardzo ważnych czynników dobrego wychowania są kary. Że dzieci nieraz na upomnienie i na karę zasługują, nie potrzebuję tego dowodzić, mówi to każdemu jego poczucie, jego rozum i doświadczenie. Chcę tylko uwagę zwrócić na sposób i rodzaj kar.

 

1.  Pierwszą zasadą skutecznej kary jest, żeby nigdy odrazu, za każde najmniejsze wykroczenie dziecka zaraz nie karać, ale potrzeba zacząć od upomnienia, i to łaskawego, z miłością, >>bo kroplą miodu więcej się much złapie, niż beczką octu!<< Kiedy łaskawe upomnienia nie pomogą, to wtedy upomnieć ostrzej, bardziej surowo, a gdyby i to nie pomogło, z zagrożeniem kary. Ale pamiętajcie sobie, że nigdy nie powinniście tylko grozić, nie mając zamiaru kary wykonać, bo jak dziecko to spostrzeże, to z takiej groźby nic sobie robić nie będzie. – I dopiero wtedy, kiedy środki dobroci nie pomogą, posunąć się do kary, zaczynając od najmniejszej.

 

2. Drugą zasadą kary jest, żeby ona była konieczną, a przedewszystkiem sprawiedliwą i słuszną, t. j. żeby była zasłużoną, nigdy nie przekraczała miary popełnionej winy i żeby dziecko dobrze to poznało, że na karę zasłużyło, bo kara niesłuszna, niesprawiedliwa, bardzo źle oddziaływa na wychowanie i charakter dziecka.

 

Przy karaniu dziecka powinni rodzice głównie mieć na oku obrazę Boga, której dziecko się dopuściło, i obawiając się, aby ich dziecię i nadal Boga w podobny sposób nie obrażało i żeby P. Bóg za to dzieci i was potem nie karał, macie je ukarać.

Rodzina chrześcijańska jaką być powinna cz. XXXIII

Tagi

dzieci, kara, Ks. Feliks Cozel, obowiązki

Jeden z wielkich myślicieli wypowiedział takie zdanie, że dziecko, które w czwartym roku życia zasługuje jeszcze na karę, już jest źle wychowane.

IV. Główne zasady dobrego wychowania.

1. Wychowanie dziatek potrzeba zaczynać od najmłodszych lat.

 

      1. Jednym z największych błędów dobrego wychowania jest ten, że rodzice nie dość wcześnie wychowanie zaczynają!… Wielu mówi, że dziecko jeszcze małe i głupie, że więc jeszcze czas; – a tymczasem, jak nas uczą wiara i doświadczenie, (jak o tem powyżej w rozdz. 5-tym pisałem), każdy człowiek przychodzi na świat już z wrodzonemi złemi skonnościami. Już pogański filozof powiedział, że: nitimur in vetitum, t. j. że dążymy do tego, co zakazane! Od najmłodszych lat jest w nas ta walka między złem a dobrem, między ciałem a duchem, jak naucza św. Paweł, a walka ta ma trwać całe życie i od jej wyniku, dobrego lub złego, zależy potem cała wieczność szczęśliwa lub nieszczęśliwa!…

 

Najfałszywszą i najniegodziwszą jest zasada bezbożnych: że młodość musi się wyszumić!…

Sprawiedliwa kara

Tagi

bolszewik, kara, Najświętsza Maryja Panna, Rycerz Niepokalanej

     Ten, co pisze te słowa, bawił na Łotwie, to jest w kraju na północ od Polski, nad Bałtyckiem morzem, którego część niegdyś do Polski należąca, nazywano Inflantami. Ten kraj niewielki, ale bardzo zasobny, zamieszkały po części przez katolików, ale w większej części przez protestantów i prawosławnych, doznał w roku 1920 podobnie jak Polska bolszewickiego najazdu. Opanowały niemal cały kraj okrutne hordy dzikich najeźdźców, którzy całej wogóle ludności ogromne wyrządzali krzywdy, ale przedewszystkiem pastwili się nad księżmi, nad katolikami i ich świętościami.

 
Piszący to widział na własne oczy, jak nie przepuszczali nietylko kościołom, ale nawet leżącym oddawna w ziemi ciałom wiernych zmarłych. Wśród tych bezeceństw, które tak długo trwały, póki tych łotrów nie wypędzono z kraju, trafiło się takie zdarzenie, które może poświadczyć całe mnóstwo żyjących dotąd ludzi, co byli świadkami tego faktu.

 
Było to w miasteczku, leżącym na południu Łotwy, tuż blisko litewskiej granicy, zwanem niegdyś Shönberg, a dziś po łotewsku Sztejskolu.
Kiedy wpadli do tego miasteczka bolszewicy, zakonników tam jeszcze nie było, po Jezuitach pozostał tylko piękny kościół. Ten kościół bluźniercy zbezcześcili aż do grobów, a potem zebrawszy na rynku obecnych tam wiernych, zaczęli ich przekonywać, że bezbożnicy mają słuszność. Jeden z nich nie zadawalniając się wygadywaniem na Boga, zaczął najobrzydliwsze rzeczy wymyślać na Matkę Najśw., Której obraz czczono w kościele. A kiedy tak nawymyślał i najszkaradniej nabluźnił, nakoniec tak się odzywa do zebranego ludu: