Na koniec moje Niepokalane Serce zatriumfuje. Wizja piekła dzieci z Fatimy*

Tagi

dzieci, Fatima, grzesznik, nabożeństwo, Najświętsza Maryja Panna, Niepokalane Serce Maryi, ofiara, piekło, Pierwsze soboty miesiąca

(…) Pani powiedziała:

– Ofiarujcie się za grzeszników i mówcie często, zwłaszcza kiedy będziecie ponosić ofiary: „O Jezu, czynię to z miłości do Ciebie, za nawrócenie grzeszników i na zadośćuczynienie za grzechy popełnione przeciwko Niepokalanemu Sercu Maryi”.

Jak podaje Łucja: „Po tych ostatnich słowach Matka Boża rozłożyła znowu ręce, jak w dwóch poprzednich miesiącach. Promień światła zdawał się przenikać ziemię i zobaczyliśmy jakby morze ognia. Zanurzone w tym ogniu byli diabły i dusze w ludzkich postaciach podobne do przezroczystych, rozżarzonych węgli. Postacie te były wyrzucane z wielką siłą wysoko wewnątrz płomieni i spadały na wszystkie strony jak iskry podczas wielkiego pożaru, lekkie jak puch, pozbawione ciężaru i równowagi, pośród przeraźliwych krzyków, wycia i bólu rozpaczy wywołujących dreszcz zgrozy. Mogliśmy rozpoznać postacie diabłów po ich straszliwych i odpychających kształtach jakby przerażających, nieznanych zwierząt, przezroczystych niczym węgle w ogniu”.

O przygotowaniu do małżeństwa – Ks. Dr. Tihamér Tóth

Tagi

cnota czystości, cnoty, dzieci, małżeństwo, mąż, nażeczeni, rodzina, Tihamer Toth, wola, żona

Kochani Bracia w Chrystusie!

Przysłowie powiada: „Małe dziecko – mały kłopot, duże dziecko – duży kłopot”. Szkoda, że to przysłowie nie mówi jeszcze, że największym kłopotem rodziców jest – kiedy duże dziecko staje się młodzieńcem, dorosłą panną, i są u wylotu z domu rodzinnego przez założeniem nowego ogniska domowego. Wtenczas rodzice mają największe zmartwienie: czy szczęśliwe będzie małżeństwo syna, albo córki, której ślub niedługo ma się odbyć.

Wszyscy rodzice martwią się o losy swoich dzieci w małżeństwie, ale – niestety – wielu jest takich, którzy poprzestają na zmartwieniach, a oddają się na los szczęścia, zamiast, żeby rozumem, planowem wychowywaniem starać się zapewnić swoim dzieciom szczęśliwe pożycie małżeńskie.

Chcąc zapewnić swoim dzieciom szczęśliwe małżeństwo, trzeba je do tego przygotować, a tego właśnie wielu rodziców nie czyni. Uczy się dzieci zasad grzeczności, towarzyskości, elegancji, żeby się potrafiły znaleźć w towarzystwie, na ulicy, uczy się ich sportu, tańców, języków, muzyki, ale nie przygotowuje do rzeczy najważniejszej: jak trzeba żyć, żeby być szczęśliwym w małżeństwie. Nie zapominajmy, że są: I. dalsze, i II. bliższe przygotowania do szczęśliwego małżeństwa; w dzisiejszym kazaniu podam pobieżnie ogólne zasady przygotowania młodzieży do dobrego małżeństwa; mam nadzieję, że rodzice skorzystają z tego i zastosują te wskazówki – dla dobra swoich dzieci w przyszłości.

Dalsze przygotowanie do małżeństwa

Z pośród dalszych przygotowań do dobrego małżeństwa wskażę trzy niezbędne sprawy, jeśli rodzice chcą zapewnić dzieciom szczęśliwe pożycie małżeńskie. Są to: panowanie nad sobą, prostota i czystość duszy. Wszystkie trzy są tak ważnymi cnotami, że bez nich nie można sobie wyobrazić szczęśliwego małżeństwa.

A) Przede wszystkim twierdzę, że rodzice przygotowują swoje dzieci do szczęśliwego małżeństwa, jeśli uczą ich panowania nad sobą. Sądzę, że nie potrzeba tego udowadniać.

Czym jest małżeństwo? Wspólnym życiem. Wspólnego życia nie można sobie wyobrazić bez panowania nad sobą, bez przebaczania i wyrozumiałości. O, tak. wspólne życia wymaga ustawicznego przebaczania i panowania nad sobą. Istotną przyczyną tragedii wielu małżeństw jest fakt, że małżonków w dzieciństwie nie przyzwyczajano do panowania nad sobą i do poszanowania cudzej woli. Nie potrzeba udowadniać, że to niebezpieczeństwo grozi przede wszystkim jedynakom i jedynaczkom, które nie mają braci ani sióstr, którym we wszystkim i zawsze dogadzano.

Przykłady cudownej opieki Najświętszej Maryi Panny*

Tagi

choroba, cuda, dzieci, modlitwa, Najświętsza Maryja Panna, różaniec, Rycerz Niepokalanej, śmierć, żona

Milanów 7.10.47.

Spełniając przyrzeczenie składam publicznie podziękowanie Niepokalanej za uratowanie życia w momencie wprost beznadziejnym.

Rok 1939. Zbiegiem okoliczności, znalazłem się jako cywil w grupie jeńców wojennych. Podejrzewany o rzekomą dywersję, zostałem wyznaczony wraz z kolegą i dwoma żołnierzami na rozstrzelanie. Krew zamarła mi w żyłach, gdy stanęło przed nami kilku żołnierzy z bronią skierowaną w nasze piersi.

Ratunek mógł przyjść tylko z Nieba. Upadłem na kolana i zaczynam odmawiać „Pod Twoją obronę…”, błagając Matkę Najświętszą o pomoc. Nagle – do żołnierza, który miał dać znak dokonania egzekucji – biegnie jakiś starszy oficer i po zamienieniu kilka słów, następuje zmiana rozkazu.

Podstawy życia rodzinnego – bp Kaczmarek cz. III

Tagi

Bp Kaczmarek, dzieci, matka, małżeństwo, Naród, ojciec, Pius XII, rodzina, Sakramenty, wychowanie

II

Matka i Ojciec

Ojciec św. Pius XII często przyjmuje na posłuchaniu nowożeńców nawet w czasie wojny. Na jednym z tych przyjęć, w czasie oktawy Trzech Króli w r. 1940 powiedział:

„Magowie ofiarowali Dzieciątku Jezus złoto, kadzidło i mirrę. Wy także macie w małżeństwie chrześcijańskim trzy cenne dobra, które wylicza św. Augustyn: wierność małżeńską, łaskę sakramentalną i misję rozmnażania się; te trzy dary z waszej strony powinniście ofiarować Bogu.

Wierność małżeńska jest złotem waszej ofiary, a raczej jest ona skarbem przewyższającym wszystko złoto świata. Sakrament małżeństwa daje wam możność posiadania, a nawet pomnażania tego skarbu. Ofiarujcie go Bogu, aby wam pomógł jak najlepiej go zachować. Łaska nadprzyrodzona, która wam przez sakrament małżeństwa specjalnie udzielona została wraz z nową pomocą, odpowiadającą waszym nowym obowiązkom, jest kadzidłem niewidzialnym, ale rzeczywistym. Łaska ta daje waszemu życiu naturalnemu aromat niebieski, czyniąc was uczestnikami życia Boskiego (II. Piotr. 1, 4).

Mirra jest symbolem trzeciego doba, jakie daje chrześcijański węzeł małżeński, a którym jest obowiązek i honor potomstwa. Wasze dzieci są żywym obrazem i niejako odrodzeniem przodków, którzy poprzez obecne pokolenie wyciągają rękę ku następnemu. Ta łączność zachowuje, utrwala i nieustannie odnawia życie rodziny i w tym sensie może być porównana z mirrą, którą się starożytni posługiwali, aby zachować ziemskie resztki tych, których kochali”.

Podstawy życia rodzinnego – bp Kaczmarek cz. II

Tagi

Bp Kaczmarek, dzieci, jedność, matka, małżeństwo, miłość małżeńska, Naród, narzeczeństwo, nierozerwalność małżeństwa, odpowiedzialność, ojciec, Pius XII, rodzina, Sakramenty, wiara, wierność, wychowanie

I

Małżeństwo chrześcijańskie

Podstawą, kamieniem węgielnym rodziny katolickiej jest małżeństwo sakramentalne, ustanowione przez Chrystusa.

Małżonkowie katoliccy mogą być dumni ze swojego wyróżnienia gdyż Boski nasz Nauczyciel, Pan Jezus, tylko dwa stany uświęcił sakramentalne: stan kapłański i małżeński.

Istotnymi cechami małżeństwa są: jedność i nierozerwalność; stają one na straży dobra rodzinnego i społecznego i przypominają człowiekowi podstawową prawdę: nie dla siebie tylko żyjemy!

Fundamentem małżeństwa to: wolność decyzji, bez której związek małżeński staje się nieważny i miłość, która jest rękojmią szczęścia rodzinnego.

Małżonków sam Bóg łączy i jednoczy aż do śmierci, używając im szczególniejszej pomocy.

„Jeżeli nowożeńcy szczerym sercem do ołtarza przystępują – otwierają sobie skarbnicę łask, z której czerpią siły nadprzyrodzone do wiernego, świętego i wytrwałego wykonania obowiązków i zadań swych aż do śmierci. Sakrament małżeństwa bowiem nie tylko pomnaża w tych, którzy łasce nie stawiają przeszkody, czynnik trwały życia nadprzyrodzonego, to jest łaskę uświęcającą, lecz osobne jeszcze dodaje dary, dobre natchnienia, zarodki łaski, pomnaża i doskonali siły przyrodzone, tak, że małżonkowie nie tylko rozumieją całą doniosłość stanu małżeńskiego, jego obowiązki i jego cele, lecz skosztowawszy w duszy ich słodyczy, szczerze się do nich skłonią, skutecznie ich zapragną i w czyn obrócą, zwłaszcza, że Sakrament daje im prawo do wzmocnienia się przez łaskę uczynkową, którą uzyskać mogą, ilekroć potrzebować jej będą do wykonania obowiązków swego stanu.”[1]

Zdrowaśka protestanta

Tagi

"Zdrowaś Maria", dzieci, katolicy, Matka Boża, Najświętsza Maryja Panna, nawrócenie, Pozdrowienie Anielskie, protestant, rodzina, Rycerz Niepokalanej

Sześcioletni chłopiec protestancki usłyszał raz, jak odmawiano „Zdrowaś Mario”. Modlitwa ta tak mu się spodobała, że nauczył się jej na pamięć. Wróciwszy do domu, zawołał:

– Mamo, posłuchaj, jaką piękną umiem modlitwę – i zaczął ją recytować.

Matka była wściekła:

– Nie mów nigdy tych słów – to przesąd katolików, którzy z Marii czynią boginię; jest kobietą jak każda inna. – Malec umilkł. Po pewnym czasie znalazł przypadkowo w Biblii Pozdrowienia Anielskie (Łuk. 1, 28). Ucieszony pobiegł do matki:

– Mamo, Zdrowaś Mario jest w Piśmie św., więc nie może być przesądem.

Matka wyrwała mu książkę i zakazała o tym mówić. Lecz chłopiec często już odtąd powtarzał: „Zdrowaś Mario, łaski pełna, Pan z Tobą, błogosławionaś Ty między niewiastami”.

Innego dnia przeczytał piękne słowa z „Magnificat”: „Oto odtąd błogosławiona zwać mię będą wszystkie narody”. Zrozumiał, że Bóg chce, aby wszyscy sławili Marię. Ale nie zwierzył się już z tym swej matce.

Pewnego razu – chłopiec miał już 14 lat – zaczęto w kole rodzinnym rozmawiać o Najśw. Pannie. Twierdzono, że Maria nie miała w sobie nic nadzwyczajnego i była taka sama jak inne matki. Wtedy chłopiec nie wytrzymał i rzekł oburzony:

– Nie, Marii, nie można równać z innymi, którzy są grzesznikami, skoro sam Bóg pozdrowił Ją przez anioła jako „łaski pełną”. Ona jest Matką Jezusa, Matką Bożą. Wciąż znieważacie najświętsze stworzenie! Mówicie, że Biblia jest podstawą religii, a dlaczego mnie spełniacie jej nakazu, aby wszyscy sławili Marię, nazywając Ją błogosławioną?!

Trudno opisać wrażenie, jakie wywołały te słowa.

– Boże, – krzyknęła zrozpaczona matka – mój syn zostanie katolikiem!

Rzeczywiście nawrócił się i stał się znakomitym szermierzem prawdy. A był nim O. Fuckwell, kapłan Towarzystwa Misji Zagranicznych.

 

Rycerz Niepokalanej, rok XXIX, czerwiec 1950, nr 6, str. 177.

Podstawy życia rodzinnego – bp Kaczmarek cz. I

Tagi

Bp Kaczmarek, dzieci, rodzina, wychowanie

Słowo wstępne

 

Pięknie powiedział św. Franciszek Salezy: „Każda chwila przychodzi do nas brzemienna w jaki rozkaz Boży, po czem w wieczność odchodzi, aby nas zawsze już taką pozostać, jaką my ją uczynimy”.

Życie składa się z chwil. Są chwile krótkie, błyskawiczne, przynoszące nakazy poszczególnym jednostkom, ale są i chwile dziejowe, decydujące o losach całych pokoleń i narodów.

Przed taką właśnie chwilą, chwilą przełomową w dziejach świata, a brzemienną w niezmiernej wagi nakazy i zadania stanęliśmy dzisiaj my, pokolenie XX-go wieku. Każdy człowiek głębiej myślący rozumie i czuje, że wybiła godzina, w której zakończyła się pewna epoka, a nowe rozpoczyna się życie. Z chaosu i mgławicy, znamionujących każdy okres stawania się – wyłaniają się nowe formy, a te formy muszą być napełnione nową treścią. Tworzy się nowe życie, które będzie takim, jakim my je uczynimy.

I jak zawsze przy akcie twórczym – twórcy są przejęci powagą i ważnością chwili, czują na sobie ciążącą odpowiedzialność, pragną jak najlepiej wykonać swe dzieło; wkrada się gorączka i niepokój. Bez wątpienia są w trudnym, nad wyraz odpowiedzialnym położeniu. Ale my katolicy mamy to zadanie znacznie uproszczone, dla nas istnieją już pewne wytyczne i właściwie głównym naszym zadaniem jest zrozumieć, jakie nakazy Boże chwila obecna z sobą przynosi. Nie jest to rzeczą tak trudną, Bóg nie wymaga od ludzi rzeczy niemożliwych. Rozum oświecony wiarą, zdrowy rozsądek, prawe sumienie – to pewne drogowskazy. One wskażą nam i dzisiejsze nasze obowiązki.

Książka, którą napisał biskup

Tagi

Bp Kaczmarek, dzieci, książka, młodzież, rodzina, Rycerz Niepokalanej, wychowanie

 Z myślą o rodzinach szczerze pragnących dobrze wychować swoje dzieci, książka o której mowa w poniższym artykule zostanie częściami opublikowana. Zapraszam zatem do odwiedzania bloga i udostępniania rodzinom oraz tym, którzy rodzinę założyć planują. Ponadto polecam inne artykuły i kazania dotyczące wychowania i rodzin chrześcijańskich. 

Juan Arecharaleta

 

„Teraz dzieci są mądre!”

Za wsią obok siebie stały dwa gospodarstwa. Jedno było Grzelaków, drugie dopiero od kilku tygodni prowadził Jaroma.

W niedzielę, o zmroku, zajrzał Jaroma do sąsiadów i zastał piekło. Grzelak bił i klął synów wyrostków, za to, że go kradną, aby mieć pieniądze na hulanki. Ledwie synalkowie wyrwali się ojcu i trzasnęli drzwiami, a natychmiast rozpoczęło się co innego: wystrojona jak lalka córka Grzelaków – Lodka – chciała iść na całą noc na zabawę, matka zaś krzyczała w niebogłosy:

– Nie pójdziesz! Waruj w domu! Dosyć mam wstydu z Marynką! Też tak biegała po „ tańcówkach” i co z tego wyszło: że żyje „ na wiarę” z jakimś przybłędą, jak ta ostatnia! Zresztą, idź, ale niech cię moje oczy więcej nie widzą! I żebyś nogi połamała, ty latawico!

– Nie pójdę nigdzie! Nie wrzeszczcie! – burczała wystrojona panna. I zaczęła płakać, a wśród szlochów wyrzekała. – Ale co tu będę w domu wieczorem robiła? Powiedzcie, co?

– Ano jużci, że wieczorem w niedzielę nie ma co w chałupie robić – przyznawała na głos matka i widać było, że zmiękła widząc płacz córki.

– Niech idzie! – machnął ręką ojciec. – Ja już nie mam dzieci! Jeszcze tych dwoje małych: Janek i Jadwisia – słuchają mnie, bo się boją bicia. Ale jak dorosną, to też pozamieniają się na szatanów.

Biskup Donald J. Sanborn – Rodzina katolicka

Tagi

Bp Donald J. Sanborn, dzieci, monarchia, niemoralność, pobożność, rodzina, wychowanie

Kazanie wygłoszone dnia 13.01.2019 r.

 

W imię Ojca i Syna i Ducha Świętego. Amen.

Wczoraj było Święto Świętej Rodziny, a dziś chciałbym wam opowiedzieć o katolickim sposobie wychowywania. Głównym sposobem przekazywania wiary i moralności jest rodzina katolicka. Wszystko inne: Kościół, szkoła, kultura narodowa, przyjaciele czymkolwiek powinni być chociaż są wpływowi nie są tak silni jak rodzina. Dowód jest taki, że ci, którzy mają solidne podstawy z dobrego katolickiego domu, będą w większości przypadków opierać się złym wpływom, na przykład, kiedy idą do szkoły. I odwrotnie ci, którzy nie mieli silnego życia rodzinnego, zwykle nie będą pod wpływem dobra. Zejdą na manowce. Dlatego dzisiaj chciałbym dokonać przeglądu ogólnych zasad katolickiego życia rodzinnego.

Rodzina monarchią

Dom katolicki to przede wszystkim monarchia, której głową jest mąż i ojciec. Jest to wyraźnie stwierdzone przez Świętego Pawła. Jest to również stwierdzone przez rzymskiego Papieża. Jest to bardzo niepoprawne politycznie, ale powiem to jeszcze raz, że jest to monarchia, w której mąż i ojciec jest głową, a ta kwestia jest niezwykle ważna, ponieważ jest podstawą wszelkiego porządku w domu.

Wypowiedzi Hiacynty (fragmenty)

Tagi

dzieci, Fatima, grzech, Hiacynta

„Kochana Matko, grzechy przez które najwięcej ludzi trafia do piekła, to grzechy nieczystości. Na świecie pojawią się mody, które będą obrażać naszego Pana. Ludzie, którzy służą Bogu, nie mogą za nimi podążać. W Kościele nie ma miejsca na mody – Bóg jest zawsze ten sam. Grzechy świata są zbyt ciężkie. Gdyby tylko ludzie wiedzieli, czym jest wieczność zrobiliby wszystko, by odmienić swoje życie. Ludzie potępiają się, bo nie rozmyślają o śmierci naszego Pana i nie pokutują.”

„Wiele jest niedobrych małżeństw, nie podobają się one naszemu Panu i nie pochodzą od Boga.”

„Módlcie się dużo za rządy. Żałujcie tych, co prześladują religię daną przez Pana. Gdyby rządy zostawiły Kościół w spokoju i dały wolność świętej religii, byłyby błogosławione przez Pana.”