OBRAZ ŚWIĘTEGO JÓZEFA.

Tagi

nawrócenie, obrazy Świętych, św. Józef

        W mieście Turynie mieszkała pewna dobra matka, obarczona liczną rodziną. Jak to zazwyczaj bywa, że gdzie jest wiele dzieci, niektóre sprawiają pociechę, a inne zasmucają serce matki; tak było też i w tym domu.

 

Dwaj starsi synowie, postępując za swojem widzimisię, brnęli bez hamulca w występkach, czem sprawiali wielką niesławę całej rodzinie. Źli towarzysze, czytanie romansów, brak wstrzemięźliwości, sprawiły to, że obaj nieszczęśliwi młodzieńcy, popadli w indyferentyzm i pogardę wszystkich zbawiennych uwag i napomnień. Żyła ta biedna matka w jak największym zmartwieniu.

 

Pewnego dnia, idąc przez miasto, przypadkowo spotkała piękne obrazy św. Józefa, sprzedawane bardzo tanio. Przyszło jej na myśl kupić jeden obraz Świętego, powiesić go w stancji dwóch nieszczęśliwych synów, aby ten, co się opiekował synem Boga i najczystszą z Dziewic, wziął pod swą opiekę także tych dwóch nieszczęśliwców. Rzecz nadzwyczajna! Nie upłynął jeszcze tydzień, a te dwie owieczki zbłąkane tknięte zostały łaską Boską. Przez dobrą spowiedź pojednali się oni z Panem Bogiem i szczerze żałowali za swe grzechy. Odtąd nie byli już hańbą rodziny, ale prawdziwym przykładem dokładności w wypełnianiu własnych obowiązków, w miłości i poszanowaniu swej matki i w gorliwości o zbawienie swej duszy. Pocieszona tem matka nie wiedziała, jak podziękować św. Józefowi za tak prędką i doskonałą zmianę.

 

Ks. Antoni Kotarski T. S., Miesiąc marzec św. Józefa, Warszawa 1939, str. 65.

Reklamy

Z PODZIĘKOWAŃ NIEPOKALANEJ.

Tagi

cuda, o. Maksymilian Kolbe, Rycerz Niepokalanej

[Nagasaki, przed grudniem 1930][1]

 

Miesiąc obecny jest ofiarowany Niepokalanej, mianowicie dzień 8 grudnia – to Jej święto, stąd umieszczamy w tym piśmie wyjątki z licznych podziękowań polskiego „Rycerze”. W listopadowym numerze polskiego „Rycerza” podano 596 podziękowań, w tym 16 w pełnym tekście, inne z powodu braku miejsca tylko w postaci małej wzmianki. Liczba podziękowań przesłanych do polskiego „Rycerza” w ciągu tego roku osiągnęła liczbę 5445.

Nie sądzimy, by podane fakty były cudowne w ścisłym tego słowa znaczeniu. W Kościele katolickim nie używa się zbyt lekko słowa „cud”. Także to sławne zdarzenie w Lourdes, gdzie Niepokalana się objawiła, i uzdrowienia cudowne badane i uznane jako pewne przez grupę lekarzy (także z innych wyznań), nie należą jako takie do zakresu wiary. Zdarzenia ocenione jako cuda, chociaż godne uznania, również nie należą do tej dziedziny, ani też zdarzenia, w których choć odrobinę byłoby niejasności.

CUDOWNY MEDALIK.

Tagi

Cudowny Medalik, Milicja Niepokalanej, o. Maksymilian Kolbe, św. Katarzyna Laboure

    Teraz w epoce Niepokalanego Poczęcia Najświętsza Maryja Panna dała ludzkości Cudowny Medalik, który niezliczonymi cudami uzdrowień i szczególnie nawróceń potwierdził niebieskie swe pochodzenie. Sama Niepokalana objawiając go obiecała wszystkim, co go nosić będą, bardzo wiele łask. Ponieważ nawrócenie i uświęcenie jest Bożą łaską, Medalik Cudowny będzie najlepszym środkiem do osiągnięcia naszego celu. Dlatego stanowi on pierwszorzędną broń Milicji Niepokalanej; jest to kulka, którą godzi wierny miles (rycerz) nieprzyjaciela, tj. zło, ratując tym sposobem dusze. (P VI, s. 45)

 

 

Dokładajmy wszelkich sił, by jak najprędzej stało się to, co już przepowiedziała św. Katarzyna Labouré, której Niepokalana raczyła objawić Cudowny Medalik, tj. że Niepokalana będzie Królową całego świata i każdej duszy z osobna. (P VI, s. 356)

 

 

 

Do ideału MI, Myśli św. M. M. Kolbego, Niepokalanów 1996, s. 73.

 

GOTUJCIE DROGĘ PANU.

Tagi

adwent, rok kościelny

     … I znowu nastaje Adwent. Wchodzimy w nowy okres, w nowy rok kościelny. Z Adwentem bowiem rozpoczyna Kościół rok swój nowy, którego treścią rozważanie życia Zbawiciela na tle Ewangelij.

Adwent oznacza przyjście, przygotowanie na zjawienie się Odkupiciela. Jest on pamiątką zamierzchłych stuleci, wyczekujących z tęsknotą objawienia się Boga. Rozbrzmiewa błagalna pieśń: >>Spuście nam na ziemskie niwy<<, zamykająca w sobie żal za utraconą szczęśliwością, a zarazem i nadzieję przyszłego zbawienia. Długa noc grudniowa może być obrazem nocy duchowej, w jakiej tonął świat przed przyjściem Chrystusowem. – Wreszcie, po długiem oczekiwaniu rozległ się głos wołającego: Gotujcie drogę Panu! otworzyły się niebiosa, ustąpiła noc i ziemia wydała Zbawiciela.

Żałosną tęsknotę przedchrystusowych stuleci przeżywamy i my także w czasie adwentowym.

A to w jakim celu?

Ażeby się przysposobić na radosne narodziny Odkupiciela w duszach naszych.

LILIOWĄ DROGĄ.

Tagi

cnota czystości, Niepokalane Poczęcie, Rycerz Niepokalanej

    Maryja stanęła na przedzie ogromnego orszaku świętych w pochodzie dziejowym Kościoła jako Virgo Inviolata Mater intemerata, Mater castissima – dziewica Niepokalana, Matka nienaruszona, Matka Najczystsza!

Taką być musiała!

Z Jej krwi miał wziąć ciało Syn Boży. Jej piersi mlekiem miał się karmić. Jej ręce miały Go pieścić, ramiona obejmować, usta całować.

 

Nie mogła Ona przelotnie nawet być pod sztandarem szatana przez grzech pierworodny, nie mogło w Niej być uczuć, które są następstwem tego grzechu. Bezwzględna niewinność musiała złączyć Jej ciało i duszę w cudowną harmonię z Bogiem.

 

Maryja Niepokalana! – taką być musiała i taką była!

 

OPIEKA ŚW. STANISŁAWA KOSTKI NAD POLSKĄ.

Tagi

Pius XII, Rycerz Niepokalanej, św. Stanisław Kostka

Zdaje Nam się, że widzimy, jak tam w górze, w chwale, te miłe Bogu ofiary zapokojne, ci bohaterowie, których wy tu na ziemi opłakujecie, i których My też opłakujemy wraz z wami, łączą swoje modlitwy z orędownictwem wszystkich waszych Świętych: Stanisława Biskupa, Jana Kantego, Jacka, Andrzeja Boboli, niezrównanego Męczennika, Józafata, Apostoła Unii.

Dziś jednak, w tym dniu tak jeszcze bliskim jego święta, jakżeż nie wymienić ze szczególniejsza gorącością drugiego Stanisława, anielskiego Kostki, wiernego wzruszającemu przymierzu, jakie spajało go z jego umiłowaną ojczyzną?

Spośród wielu przytaczamy bodaj niektóre tylko wydarzenia. Do niego to właśnie zwraca się zatrwożony Zygmunt III w okresie walk przeciwko niewiernym; uzyskuje, iż z Rzymu przywożą mu głowę św. Stanisława, i oto w chwili, gdy cenna relikwia przekracza granice Polski, odnosi on pierwsze zwycięstwo pod Chocimem, w odpowiedzi na swoją ufność. To znowu warownia przemyska, zewsząd otoczona, straciła już wszelką nadzieję ludzką; imię Stanisława dano jako zew, i obrońcy, z okrzykiem „Błogosławiony Stanisław Kostka”, druzgocą kleszcze, które ich dławiły.

DZIECIĘCE LATA ŚW. JÓZEFA.

Tagi

Maria z Agredy, św. Józef

Józef św., pisze Marja z Agredy, był cudem świętości. Przyszedłszy na świat, zachwycał wszystkich pięknością swoją. W trzecim roku życia wiedza jego nadzwyczaj była rozwinięta, już wówczas poznawał Boga przez wiarę. Kiedy słyszał o Bogu lub dziełach Bożych, ulegał zachwyceniu.

Już w latach dziecięcych umiał obcować z Bogiem, serce jego rozkoszowało w słodyczach modlitwy! W siódmym roku życia miał rozum całkiem rozwinięty, a pod względem świętości był zupełnie doskonałym: uprzejmym, dobrym, serdecznym, pobożnym, a niewinnym jak Anioł.

Usiłujmy stać się podobnymi św. Józefowi, osobliwie ćwicząc się w małych cnotach, do których nam się prawie ciągle nastręcza sposobność.

 

Fragment z książeczki „Święty Józef Oblubieniec Bogarodzicy”, Kraków 1930r., str. 14-15.

Z ROZMYŚLAŃ JENERAŁOWEJ ZAMOYSKIEJ.

O Matce Boskiej

 

Uderzającą jest rzeczą, że Matka Boska jedno jedyne pytanie zadała Aniołowi Gabryelowi: nie zapytała „dlaczego” taka jest wola Boża, a poprostu  „jak się to stać ma”. To pytanie nie kwestjonuje woli Bożej, a pragnie jedynie wyjaśnić, w jaki sposób ta wola Boża ma się zrealizować. W tem zawiera się wszystko. Nie pytać „dlaczego” Bóg i ci, co przemawiają do nas w Jego imieniu stawiają te czy inne wymagania, lecz „jak” wykonać to, czego żądają i to wykonać jaknajlepiej.

MODLITWA DO UROCZYSTOŚCI OFIAROWANIA N. M. PANNY.

Tagi

modlitwa, Ofiarowanie N.M.P.

      O Maryo, Bogarodzico, Dziewico! pierwsza zakonnico w Kościele Bożym! Tyś bardzo umiłowała Boga, który się pierwej rozmiłował w Tobie, a jak On Tobie się oddał, takeś się Jemu oddała. Winszujemy Ci, o Dziecino święta! o Pani świata! żeś wzgardziła światem, żeś się upodobała Boga i że się Bóg upodobał Tobie. Winszujemy Ci dlatego, że Ciebie kochamy, że wraz z Tobą i jak Ty, Boga kochać chcemy! O Maryo! naucz nas ile warta łaska Boża, abyśmy jej strzegli i nigdy jej nie utracili, abyśmy, jak Ty, na wołanie Boże odpowiadali zawsze ochotnie i wiernie: „Oto idę”.

Maryo, Przenajświętsza Dziewica, która poznawszy, że było wolą Boską, abyś wszystko opuściła i Bogu oddała się wyłącznie na służbę, wszystkiegoś odstąpiła bez wahania się i obrałaś stan, do którego Cię Bóg powoływał, daj nam prosimy Cię, o Pani nasza, abyśmy, gdy będziemy rozpoznawać powołanie, nie wedle ludzkich widoków to czynili, lecz zgodnie z wolą Boga; daj nam, abyśmy, rozpoczynając każdą sprawę ważniejszą, naprzód Boga się poradzili, a potem wiernie wypełniali natchnienia Ducha św. Matko dobrej rady, daj, byśmy we wszystkiem szli za radą i przykładem Twoim, a spełniając zawsze ochotnie nie to, co nam, ale, co Bogu miłe, w niebie u nóg Twoich św. za to Ci dziękowali, o Pani i wspomożycielko nasza. Amen.

 

53 Nowenn do Najświętszej Maryi Panny na wszystkie święta uroczyste, kościelne i do miejsc świętych, Kraków 1897, str. 307-308.

ILLOS TUOS MISERICORDES OCULOS, AD NOS CONVERTE.*

Tagi

Najświętsza Maryja Panna, św. Alfons

       Objawionem sobie miała święta Gertruda, że gdy kto pobożnie odmawia te słowa, któremi Kościół odzywa się do Maryi: Nuże przeto Obronicielko nasza, one miłosierne oczy Twoje zwróć ku nam, wtedy ta litościwa Matka niechybnie spełnia prośbę tak modlącego się do Niej.

O, bezwątpienia, powiada święty Bernard, ogrom miłosierdzia Maryi zapełnia cały ogrom świata. A według świętego Bonawentury ta najlitościwsza Matka za obrazę raczy poczytywać Sobie, gdy Ją o co nie prosimy: Przeciw Tobie, o Pani, powiada on, grzeszą nie tylko ci, którzy do tego stopnia bezbożność swoją posuwają, że bluźnią Przenajświętszemu imieniowi Twojemu, lecz i ci także, którzy Cię o żadną łaskę nie proszą.

A tak, o Maryo! powiada święty Wildeberd, każesz nam spodziewać się łask przechodzących nasze zasługi, albowiem bezustannie otrzymujesz dla nas dary przechodzące wszelkie nasze oczekiwania.

 

Fragmenty z: Uwielbienia Maryi, Św. Alfons Liguori, Kraków 1896, str. 158-159.

*tytuł Juan Arecharaleta