PIELGRZYMKA DUCHOWA DO CUDOWNYCH OBRAZÓW NAJŚW. PANNY MARYI.

Tagi

cuda, Najświętsza Maryja Panna, obrazy Świętych, Stara Wieś

Dzień 4. Do cudownego obrazu Najśw. Maryi Panny w Starejwsi, i proś Maryi o gorącą
miłość.

Cudowny obraz Najświętszej Panny Maryi w Starejwsi pod Brzozowem.
Na ziemi Sanockiej, w dyecezyi przemyskiej, w malownicźej okolicy u podnóża Karpat,
znany jest daleko i szeroko kościół starowiejski. Jest tam obraz Matki Bozkiej, który od blizko lat 500 słynie wielkiemi cudami. W roku 1399 postawiono tam dla tego obrazu kaplicę, która jednak nie wystarczała, żeby pomieścić napływającą zewsząd ludność. Ks. Aleksander Fredro, biskup przemyski, i ks. kan. Franciszek Gożliński, wystawili w roku 1728 wspaniały kościół i oddali go z Częstochowy sprowadzonym OO. Paulinom, których jednak za czasów cesarza Józefa II. skasowano. Wtedy to obdarto kościół z ozdób i ofiar pobożnych, na samym tylko cudownym obrazie zostały srebrne sukienki i kilka bogatszych wotów, a i to nie bez cudu, bo jak niesie ludowe podanie, świętokradzca, który wyciągał i po te resztki bezbożną rękę, nagle oślepł. Kościół zostawał przez lat 40 prawie bez obsługi kapłańskiej; i oddano go za staraniem ks. biskupa Antoniego Gołaszewskiego w r. 1881 OO. Jezuitom. Nabożeństwo do tego świętego miejsca tak się wzmogło, że we wielkie święta lud w obszernej świątyni pomieścić się nie może i nabożeństwo pod gołem niebem odprawiać się musi. Na Wniebowzięcie i na Narodzenie Matki Bozkiej przychodzi tam nietylko z okolicy, ale i pogranicznych powiatów i z Węgier po 20 do 30,000 ludzi. Cudowny obraz Matki Bozkiej Starowiejskiej przedstawia Najśw. MARYĄ Pannę umierającą na ręku Apostołów; u góry widać Pana Jezusa otoczonego Aniołami, jak przyjmuje wniebowziętą Najśw. Matkę Swoją.

O ŹRÓDŁACH NIEWIARY cz. II

Tagi

katechizm, nauka katolicka, niewiara, niewiedza, prawda, teologia

kto o wszystko się troszczy, tylko nie o religię, o tę religię, w której może się narodził i wychował, a którą co najwyżej poznaje z pism obozu nieprzyjacielskiego, ten zaniedbuje najważniejszego swego obowiązku, temu słusznie zarzucamy ignorancyę zawinioną,

2.

          Bardzo rozpowszechnionem jest dziś mniemanie, że błąd nie jest zawinionym, że nikt nie jest odpowiedzialnym za ignorancyę religijną. Mniemanie to w swej ogólności wzięte jest niedorzeczne, gdyż zapoznaje, do jakiego stopnia poznanie wpływowi woli podlega. Poznaliśmy już wyżej, że wprawdzie nie każda niewiadomość jest zawinioną, ale podaliśmy też warunki, w których ona staje się dobrowolną i poczytalną; zobaczmy teraz, mając na oku specyalnie stosunek rozumu do prawd religijnych, kiedy ich ignorowanie jest dobrowolne i karygodne.

 

Poczytalność jest to właściwość pewnej czynności, mocą której może i musi być ona przypisana człowiekowi jako swemu twórcy i panu; sprawia ona, że człowiek działający może być pociągnięty do odpowiedzialności za samą czynność i jej skutki. Poczytalnym więc może być tylko akt dobrowolny. Ażeby przeto niewiadomość była poczytalną, musi być dobrowolną, to znaczy taką, którą możnaby usunąć; ażeby nadto stanowiła winę, musi być zaniedbaniem poznanego obowiązku usunięcia jej czyli poznania prawdy ignorowanej. Otóż ażeby módz twierdzić, że ignorancya religijna, stanowiąca źródło niewiary, jest zawinioną, że ze złej woli pochodzi, przeto jest karygodną, należy odnośnie do tych, którym zarzut takiej ignorancyi się czyni, upewnić się o następujących premissach:

 

 

 

1. a) że prawdy religijne łatwo przez nich poznane być mogą;
2. b) że istnieje obowiązek ich poznania;
3. c) że ten obowiązek trudno ignorować. Nie trudną jest rzeczą wykazać prawdziwość tych przesłanek. Albowiem:

NASZA POSTAWA

Tagi

męstwo, wola, św. Józef

        W życiu naszym ziemskim spotykamy się często oko w oko ze złymi ludźmi. Ludzie ci, będąc sami w niewoli złego ducha, stają się narzędziem jego działania. Jest to bardzo subtelny chwyt księcia ciemności. Jeśli bowiem on sam namawia nas do złego, odrzucamy energicznie jego pokusy. Jeśli zaś podchodzi do nas przez złych ludzi, często bogato obdarowanych przymiotami ducha i ciała, – nie zawsze potrafimy odróżnić dobro od zła. Często bowiem zło podawane nam jest pod pozorem dobra.

 

Rozliczne przyczyny jak: stosunki nasze, towarzyskie względy, bliskie współżycie, pokrewieństwo, wyższe stanowisko itp. wpływają na to, że nie umiemy zdobyć się na stanowczość, idziemy na kompromis i dochodzimy tam, dokąd bynajmniej nie mieliśmy zamiaru dojść. Trzeba nam tedy wzmocnić naszą wolę przykładem św. Patriarchy z Nazaretu. Co innego bowiem jest mieć litość i wyrozumienie dla błądzących, a co innego pochwalać złe ich czyny i nie zwalczać ich zgubnych skutków. Gdyby nie było dzisiaj tyle kompromisu w walce ze złem, gdybyśmy umieli jasno postawić sprawę Prawa Bożego i przykazań Boskich, o ileż mniej szerzyłoby się dzisiaj zepsucia, o ile mniej triumfowałby grzech! Hołdowanie nowoczesnej modzie, popieranie współczesnej literatury i sztuki, korzystanie z rozrywek stojących często na gruncie niechrześcijańskim, to nic innego, jak tylko schlebianie złemu.

 

O ŹRÓDŁACH NIEWIARY

Tagi

ks. Żukowski, niewiara, niewiedza, Sobór Watykański, wiara

Można spotkać ludzi, którzy są do pewnego stopnia obznajomieni z nauką Chrystusową, znajdą nawet dla niej słowa łaskawego uznania, podziwu; ale jeden lub drugi szczegół symbolu katolickiego lub życia kościelnego w fałszywem świetle widziany staje się dla nich przeszkodą w uwierzeniu.

Rozmyślna niewiadomość.

 

            Nihil volitum, nisi cognitum. Aby do czegoś sercem przylgnąć, coś umiłować, trzeba najpierw je poznać, zrozumieć, mieć o niem pojęcie. Nikt nie będzie zwolennikiem klasycznej muzyki Bethovena, zapalonym wielbicielem »Boskiej Komedyi«, nie rozmiłuje się w dziełach pendzla Tyziana lub Murilla, jeżeli nie zapoznał się z zasadami piękna w malarstwie, muzyce lub poezyi; trudno żądać od prostego wieśniaka miłości, ofiarności, poświęcenia dla ojczyzny, jeżeli on tej ojczyzny nie zna i nie rozumie, nie zna jej przeszłości, widzi w niej wszystko złe, a nic dobrego. Podobnie ma się rzecz z prawdziwą religią, z wiarą: ażeby ją należycie ocenić, poważać i ukochać, na to trzeba zaznajomić się z jej podstawami, z jej treścią.

 

Otóż tej niezbędnej znajomości nie posiadają nadzwyczaj często ludzie niewierzący, dlatego to w nieznajomości prawd, które tworzą podstawę i przedmiot wiary, upatrujemy pierwszą i najogólniejszą przyczynę niewiary. Nie zna się religii, nie wie i nie chce się wiedzieć, na jakich tytułach opiera religia chrześcijańska swe prawa, w co wierzy i czego naucza Kościół katolicki, który jest rozszerzeniem i dalszym ciągiem działalności Chrystusa na ziemi, i dlatego jest się niewierzącym. Takie usposobienie obojętne jest nieraz jeszcze gorsze w swych następstwach, aniżeli otwarta walka z religią.

CZY KAZDA RELIGJA DOBRA?

Tagi

indyferentyzm, prawda, Rycerz Niepokalanej

        Pociąg sunął się raźno po jednej z główniejszych linij kolejowych naszej Rzeczypospolitej. Jak okiem sięgnąć ciągnęły się równiny, pogarbione gdzieniegdzie lekkiemi pagórkami. Ranek był chłodny, wrześniowy. Złocista tarcza słoneczna dźwignęła się z za krańców widnokręgu i zatopiła w morzu promieni i rozorane zagony i puste ścierniska i wykoszone łąki i gęste kępy łozin. Nikłe opary, zawisłe nad moczarami, podnosiły się nieznacznie i rozpływały zwolna i niespostrzeżenie. Kropelki rosy, uczepione do listków traw, zabłysły jak szczodrą ręką rozrzucone brylanty.

 
Z podróżnych mało kto zachwycał się tym uroczym obrazem przyrody. Potworzyły się jak zazwyczaj osobne grupki. Rozprawiano zawzięcie, z przekonaniem i gorączkową gestykulacją. Co było podłożem rozmowy? Najrozmaitsze dziedziny. Jedni układali świetne plany handlowych interesów, drodzy narzekali na drożyznę i paskarstwo, inni omawiali różne zagadnienia swego zawodu lub stanowiska. Ale, ma się rozumieć, większość podróżników zajęła się polityką. Sypały się gromy oburzenia na łapownictwo, pociski ostrej krytyki uderzały w ministrów i posłów, biadano nad finansową gospodarką, i t. d.

NA DZIEŃ ZAŚLUBIENIA N. M. PANNY.

Tagi

cnota czystości, ks. J. Górka, małżeństwo, Najświętsza Maryja Panna, posłuszeństwo, św. Józef

 

U Maryi Panny taka skromność, takie umartwienie, taka pobożność, że ile razy spojrzał na Nią św. Józef czuł tem większą wdzięczność i miłość ku Bogu.

VIII. Na dzień Zaślubienia N. M. Panny.

 

Doniosłe znaczenie zaślubienia Maryi.

 

>>Gdy była poślubiona Matka Jego, Marya, Józefowi<<.

Mat. I, 18.

 

To zaleta dobrych niewiast, że nigdy o mężach swych nie mówią źle, choćby nawet mieli pewne wady, bo mąż i niewiasta stanowią jedność ścisłą i niesława męża spada poniekąd na samą żonę. Mówi św. Augustyn o matce swej Monice, że nigdy się nie żaliła, choć jej mąż źle się z nią obchodził, krzywdę jej wyrządzał i wiele posiadał wad[1].

 

Marya była nieskończenie doskonalsza od Moniki, a Jej oblubieniec, Józef św., nie miał żadnych wad moralnych, owszem odznaczał się wielkiemi cnotami, jako przybrany ojciec Jezusa Chrystusa. Marya dziękowała Bogu za tak świętego oblubieńca, a teraz w niebie również się cieszy, gdy go sławimy. Chwała Józefa jest chwałą i ozdobą Maryi, a zarazem Boga, od którego wszelka łaska i cnota pochodzi.

 

OBOWIĄZKI WZGLĘDEM PAŃSTWA

Tagi

ks. Stanisław Załęski, nauka katolicka, ojczyzna, Przykazania

        Przykazanie IVte nakłada na nas obowiązki względem rodzinnego kraju i państwa, pod którego rządem żyjemy. Winniśmy ojczystemu krajowi miłość i przywiązanie do tej ziemi, na którejeśmy się zrodzili; winniśmy poszanowanie ojczystego języka, zwyczajów i obyczajów; winniśmy posłuszeństwo prawom i władzom krajowym, o ile te nienaruszają sumienia naszego; winniśmy wreszcie nieść pomoc krajowi sumienną, organiczną pracą, każdy w swoim zawodzie i płacenie podatków.

 

Dla państwa w ogóle, jakakolwiek jest forma jego rządu, monarchiczna, czy monarchiczno-konstytucyjna, czy republikańska, winniśmy posłuszeństwo prawom, o ile one nie sprzeciwiają się prawu bożemu,

Ś. JÓZEF, OPIEKUN RODZIN CHRZEŚCIJAŃSKICH

Tagi

cnoty, dzieci, rodzina, św. Józef

         Bóg, stanowiąc Józefa Opiekunem Przenajświętszej Rodziny, wystawił Go za wzór dla wszystkich rodzin chrześcijańskich i oddał Mu je pod szczególną opiekę. Wszystkie przeto rodziny powinny się Józefowi Świętemu polecać, na Jego życie się zapatrywać i we wszystkich potrzebach z ufnością do Niego się udawać.

 
Idźcie przeto do Józefa, rodzice i wychowawcy, i przyglądajcie się temu Ojcu i Opiekunowi Syna Bożego. Patrzcie, jak się obchodzi ze swem Dzieciątkiem, jak umie łączyć tkliwą miłość ze czcią i poważaniem, nie zapominając nigdy, że Ono jest Synem Bożym. Tak i wy powinniście zawsze pamiętać, że dzieci wasze są dziećmi Bożemi, że mają Ojca i Matkę w niebie, że Bóg przybrał was tylko do pomocy w ich wychowaniu, że wam je do czasu powierzył i że kiedyś zdać musicie rachunek, jak ten obowiązek spełniliście. Że przedewszystkiem starać się macie, aby one kochały swojego Ojca Niebieskiego i aby Mu wiernie służyły, i że powinniście obchodzić się z niemi nietylko z wielką miłością i czułością, ale z pewnem poważaniem, jak z dziećmi Bożemi, a nawet jak z samym Jezusem, który mówi: Kto przyjmie jedno dzieciątko w imię moje, mnie samego przyjmuje.

KS. MÄDER – MARIA ZWYCIĘŻY! cz. IX (ostatnia)

Tagi

cnota czystości, Ks. Mader, młodzież, Najświętsza Maryja Panna, Rycerz Niepokalanej

Współczesna młodzież nie jest piękną, mimo starannego pielęgnowania ciała i zdobyczy mody; nie jest piękna, bo nie jest już czysta.

ODDZIAŁY BOJOWE

 

W dniu Matki Boskiej Gromnicznej wychodzi na ulice procesja płonących świateł – na znak, że Kościół jest wiecznie młody. Nie wszyscy mają odwagę przyłączyć się do jej szeregów.
Wśród ochrzczonych i bierzmowanych katolików wielu jest chłodnych i słabych, wielu tchórzów i dezerterów. Chcąc bronić naszego stanu posiadania i odzyskać tereny stracone, musimy zebrać i szkolić tych, którzy wytrwali, tworząc z nich armię gotową do walki. Jest to szczególnie zadaniem bractw i sodalicyj.

 
Siła i pewność 300-milionowej armii Kościoła zależy dzisiaj szczególnie od ducha i dyscypliny tych wyborowych dywizyj – stowarzyszeń kościelnych. Jeśli zawiedzie ten wybrany żołnierz, jeśli nie zdoła stworzyć niezachwianych oddziałów, ożywionych duchem ofensywy, to zawiedzie masa i procesja świateł pozostanie poetycznym gestem.

 
Na sztandarze wojsk wybranych jaśnieje Najśw. Maria Panna, Niepokalana, wielki znak niebios, niewiasta odziana słońcem. Kościół mówi o Niej, że jest piękna jak księżyc, wybrana jak słońce, groźna jak wojska idące w bój. Pulchra, electa terribilis!

JAK SPĘDZA ŚWIĘTY JÓZEF SWE LATA PRZED ZAŚLUBIENIEM NAJŚWIĘTSZEJ PANNY MARII.

Tagi

cnoty, ks. A. Kotarski, młodzież, św. Józef

Sposób przykładny i wzorowy w jaki św. Józef przepędził swe życie przed małżeństwem z Marią, jest wyrzutem dla dzisiejszej młodzieży

 

Święty Józef przed zaślubieniem Najświętszej Panny Marii był przykładem dla młodzieży. Swoją uległością, posłuszeństwem i szacunkiem względem rodziców sprawiał im prawdziwą pociechę.

 

 

Cichością, milczeniem i ostrożnością we wzroku i mowie budował znajomych. Pracował na swoje wyżywienie, ale pracą zawsze czcił Pana Boga, do którego modlił się pośród zajęć sercem i duszą.

 

 

W ten sposób jego młodość była przeplatana czynami, słowami, uczuciami i myślami najświętszymi, i była niejako wiązanką wszystkich cnót. A zatem do przymiotów, którymi ozdobiliśmy jego imię, do perły jego panieństwa, dołączmy jeszcze słowa: Świętość w młodości – słowa, które oznaczają, że ten Święty oddał Panu Bogu najpiękniejsze lata swego życia. Pan Bóg obdarzył go swą łaską, a zatem oddał on Panu samego siebie w samem zaraniu dni swoich.